Βαδίζουμε στο «πράσινο μίλι»

Σε μία εβδομάδα έρχονται πάλι τα καλόπαιδα της τρόικας και αυτή τη φορά, όπως διαδίδουν τα τοπικά τους φερέφωνα, όχι απλώς θα μας βάλουν το μαχαίρι στον λαιμό, αλλά θα μας ζητήσουν τη μάνα και τον πατέρα μας, όπως λέει και ο ομορφάντρας της διαφήμισης.

 Είναι, βλέπετε, πολλά τα λεφτά της επόμενης δόσης, την οποία πολύ αμφιβάλλω αν θα την πάρουμε ή απλώς θα δώσουν μέρος για την κάλυψη μόνο των λήξεων ομολόγων.

Και θα αναρωτηθεί κάποιος, μα τι έμεινε ακόμα να περικοπεί; Τι άλλα μέτρα πρέπει να ληφθούν για να πουν «αυτά ήταν και τέρμα»; Δυστυχώς, δεν πρόκειται να  πάψουν να μας πιέζουν αν δεν μας δουν να πεθαίνουμε στην κυριολεξία από την πείνα. Τώρα ζητούν νέα μείωση του κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα και κατάργηση του 13ου και του 14ου μισθού για να γίνει  λένε ανταγωνιστικότερη η οικονομία μας.

Αλήθεια, αυτή η παρανοϊκότητα έχει όρια;

Ποια οικονομία και ποια παραγωγή;

Ετσι που μας κατάντησαν, τι έχει απομείνει από την  παραγωγική βάση της χώρας; Φαλιρισμένες και ημιθανείς επιχειρήσεις στην πλειονότητα που κάνουν υπομονή μήπως και αλλάξουν τα πράγματα και επιβιώσουν.

Για κέρδη ούτε συζήτηση. Μετριούνται στα δάχτυλα αυτές που καταφέρνουν ακόμα να καταγράφουν κάποια κέρδη και ουδείς γνωρίζει για πόσο. Από τον εργαζόμενο των 680 ευρώ πόσα πρέπει να κοπούν ακόμη για να ενισχυθεί δήθεν η ανταγωνιστικότητα;

 Προφανώς, τα παλικάρια της τρόικας και τα αφεντικά τους έρχονται από άλλον πλανήτη ή υλοποιούν κάποιο σχέδιο αφανισμού των Ελλήνων γιατί τους έβαλαν σε μπελάδες.

Και είναι αλήθεια πως ο αφανισμός μας είναι στα χέρια τους, και προς τα εκεί μας οδηγούν ούτως ή άλλως. Είτε κάνουμε αυτά που μας λένε είτε όχι.

Για παράδειγμα, οι «σοφοί» της Ευρώπης και του ΔΝΤ απεφάνθησαν στις 26 Οκτωβρίου ότι για να γίνει βιώσιμο το ελληνικό χρέος πρέπει να «κουρευτεί» κατά 50%.

Αντέδρασαν και αντιδρούν οι ομολογιούχοι και οι τραπεζίτες ανά τον κόσμο, αλλά, τέλος πάντων, έχουν καθίσει έκτοτε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και προσπαθούν να πείσουν αλλήλους για τη συμμετοχή στο εθελοντικό «κούρεμα». Και ενώ οι διαπραγματεύσεις εξελίσσονται, βγαίνει το ΔΝΤ και λέει πως το 50% είναι λίγο και πως, ακόμα κι αν το δεχτούν όλοι, και πάλι η Ελλάδα δεν θα μπορεί να εξυπηρετεί το υπόλοιπο χρέος.

Αρα το λεγόμενο PSI δεν πρόκειται να καταλήξει σε μεγαλύτερο του 50% «κούρεμα» και η επόμενη κίνηση είναι να το κάνουν υποχρεωτικό.

Σε αυτή την περίπτωση, η χώρα χρεοκοπεί συντεταγμένα  εντός του ευρώ, πληρώνονται στους δικαιούχους τα  ασφάλιστρα κινδύνου (πράγμα που δεν μας νοιάζει) και μπαίνουμε στα αχαρτογράφητα ύδατα μιας πρωτόγνωρης χρεοκοπίας.

Και λέμε  πρωτόγνωρης, γιατί δεν γνωρίζουμε αν οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ θα συνεχίσουν να μας ενισχύουν οικονομικά ή θα πουν «βολευτείτε με τα δικά σας».

Και με ποια δικά μας σε μια χώρα διαλυμένη, καθημαγμένη και με έναν λαό εξαθλιωμένο;
Οι αγορές δεν μας δανείζουν, οι Ευρωπαίοι κόβουν την  «έντοκη αλληλεγγύη» και στο εσωτερικό ο ένας τρώει τις σάρκες του άλλου.

Τι άλλο απομένει σ’ αυτόν που θα έχει τις τύχες της χώρας στα χέρια του;

Μα, να ζητήσει να φύγει από το ευρώ και να αρχίσει να τυπώνει πληθωριστικό χρήμα για να δώσει ψωμί στους Ελληνες. Τρομοκρατικό; Νομίζω πως είναι πολύ κοντά  στην πραγματικότητα. Μάλιστα, αν διαβάσουμε με προσοχή τα πρωτοχρονιάτικα μηνύματα του Παπαδήμου, του Προβόπουλου, του Ράπανου και άλλων, θα δούμε ότι μας προετοιμάζουν για κάτι τέτοιο, αφού ο ένας μιλάει για την απόλυτη καταστροφή και ο άλλος για επιστροφή της χώρας στη δεκαετία του ’50.

Κακά τα ψέματα, θέλουμε δεν θέλουμε, αρχίσαμε να περπατάμε στο «πράσινο μίλι» της εκτέλεσης και μόνο ένα θαύμα μπορεί να μας σώσει.