Η γερμανική κατοχή κράτησε 4 χρόνια. Η κατοχή των δανειστών πόσα;

Η δήλωση του Γιάννη Στουρνάρα αμέσως μετά την επίτευξη της συμφωνίας στο Eurogroup, ότι τώρα αρχίζουν τα δύσκολα, νομίζω πως καταδεικνύει με σαφήνεια τι μας περιμένει ακόμα και δεν αφήνει κανένα περιθώριο ανάσας στην κοινωνία. Φανταστείτε, δηλαδή, πως όσα έχουμε υποστεί μέχρι τώρα δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτά που μας περιμένουν το 2013. Μοιάζει με την τραγική ειρωνεία του αρχαίου δράματος, όπου ο τραγικός ποιητής γνωρίζει τα μελλούμενα, αλλά δεν τα γνωρίζουν οι θεατές.

Τώρα λοιπόν αρχίζουν τα δύσκολα. Ηδη από το περίφημο πακέτο που ψήφισε η Βουλή, αλλά και από φορολογικό νομοσχέδιο που κατατίθεται οσονούπω μπορούμε να εικάσουμε βασίμως πως όντως ο επόμενος χρόνος θα αποσαθρώσει ολοσχερώς τον κοινωνικό ιστό και θα φτωχοποιήσει και τους τελευταίους που απέμειναν να τα κουτσοφέρνουν βόλτα.

Από το τέλος του Γενάρη, όταν δοθούν τα εκκαθαριστικά των πάσης φύσεως δημοσίων υπαλλήλων, θα αρχίσουν οι οδυνηρές καταστάσεις, καθώς η αναδρομικότητα των περικοπών σε πολλές περιπτώσεις θα εξαφανίσει κυριολεκτικά τον καταβαλλόμενο μισθό μεσούντος του χειμώνα.  Και οι δόσεις, οι υποχρεώσεις, τα δάνεια, οι φόροι από προηγούμενες χρονιές θα συνεχίσουν να απαιτούνται κανονικά, ο δε επισιτισμός των οικογενειών δυστυχώς δεν μπορεί να ρυθμιστεί σε δόσεις!

Η πατρίδα μας, λένε, σώθηκε (για άλλη μία φορά) αλλά για τους κατοίκους της κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί τίποτα πέρα από γενικόλογες υποσχέσεις που δεν αφορούν το τώρα αλλά κάποιο μακρινό μέλλον, ένα μέλλον που συνεχώς απομακρύνεται ακολουθώντας παράλληλη πορεία με την επιμήκυνση των μνημονίων και του χρόνου κατά τον οποίο το χρέος της χώρας θα καταστεί βιώσιμο.

Ενα χρέος κορακοζώητο και με προσδόκιμο πολύ μεγαλύτερο από το δικό μας προσδόκιμο. Και όσοι είναι νέοι καλά κάνουν και παίρνουν ή ψάχνουν τον δρόμο της ξενιτιάς. Κακά τα ψέματα, αυτός ο τόπος δεν μπορεί πια να προσφέρει προοπτικές και ελπίδες στα νέα παιδιά. Επαψε πια να είναι τόπος για όνειρα, δημιουργικές ανατάσεις και προκοπή. Οι εγκλωβισμένοι νέοι έχουν κάθε δικαίωμα να αποδράσουν από μια πατρίδα που τους διέψευσε και τους ψαλίδισε τα όνειρα. Επειδή όμως έχουν την ορμή της νεότητας και τη δίψα για ζωή και δημιουργία, θα βρουν στο τέλος τον δρόμο τους.

Αλίμονο σε αυτούς που δεν βρίσκονται στην πρώτη νιότη, έχουν δημιουργήσει οικογένειες, έχουν να μεγαλώσουν παιδιά, να φροντίσουν γέρους και εγκαταλειμμένους από την Πολιτεία γονείς και η ζωή τους κρέμεται από τις αποφάσεις των δανειστών, οι οποίοι για πολλά ακόμα χρόνια για κάθε δόση δανείου θα απαιτούν επιπλέον άλλες θυσίες. Μέχρι να πάρουν και την τελευταία ιδιοκτησία και το τελευταίο κεραμίδι από τα σπίτια μας, τα εξοχικά μας, μέχρι να κλείσει και το τελευταίο μικρομάγαζο, μέχρι να εξαλειφθεί και το τελευταίο δικαίωμα του Ελληνα πολίτη. Οι σεναριογράφοι του θριλεροειδούς έργου που παίζεται ίσως να έχουν έτοιμα και τα τελευταία του επεισόδια. Ισως μετά την πλήρη εξαθλίωση και αφού θα έχουν εγκατασταθεί οι νέοι μέτοικοι στον τόπο αυτό και οι νέοι ιδιοκτήτες των περιουσιών μας θα έχουν στεριώσει για τα καλά, να εμφανιστούν και επενδυτές από τον πλούσιο Βορρά. Οχι απαραίτητα για παραγωγικές μονάδες αλλά για να μορφοποιήσουν στα μέτρα τους τη χώρα των διακοπών και των γηρατειών τους, με φθηνούς ιθαγενείς σερβιτόρους, καμαριέρες και καθαρίστριες και φθηνά αγνά προϊόντα της ελληνικής γης.

Και φυσικά δεν ρωτάμε καν για τη χαμένη εθνική περηφάνια και τη χαμένη ανεξαρτησία. Αυτά παλιά - τώρα ο πολεμικός μας στόλος ξέμεινε από καύσιμα και γίναμε η χλεύη ακόμα και του Μπερίσα!