Μακάρι να μπορούσαμε να συμμεριστούμε την αισιοδοξία τους

«Πρέπει να μειωθούν ο ΦΠΑ στην εστίαση και οι συντελεστές φορολογίας των επιχειρήσεων», είπε μεταξύ άλλων ο πρωθυπουργός μιλώντας στο συνέδριο του «Economist». Ειρωνεία, αυτογνωσία ή ανέξοδη υποσχεσιολογία είναι αυτό το «πρέπει» του πρωθυπουργού; Σε ποιον απευθύνεται το «πρέπει» όταν ο ίδιος είναι επικεφαλής της κυβέρνησης; ΄Η μήπως δεν είναι η κυβέρνηση αρμόδια να μετατρέπει σε πράξεις τις δικές της ιδέες και απόψεις; Φαντάζομαι ότι αν προχωρούσε άμεσα στη μείωση των φόρων δεν θα συναντούσε αντιρρήσεις από τους δύο άλλους αρχηγούς-
εταίρους στην κυβέρνησή του.

Επομένως η μόνη λογική εξήγηση είναι ότι το «πρέπει» του πρωθυπουργού απευθυνόταν στην τρόικα έχοντας πλήρη επίγνωση ότι αυτό που παλιότερα λέγαμε εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία είναι σήμερα είδος εν ανεπαρκεία!

Αλλά και εν τοιαύτη περιπτώσει γιατί να τους στέλνει μήνυμα-αίτημα από το βήμα ενός συνεδρίου όταν μόλις πριν από λίγες μέρες τους είχε μέσα στα πόδια του και διαβουλευόταν μαζί τους για μια σειρά από άλλα θέματα; Γιατί δεν έβαλε πάνω στο τραπέζι κι αυτό το μείζονος σημασίας θέμα ως αντιστάθμισμα στις απαιτήσεις τους;

Κι αν δεν ήταν κατάλληλη στιγμή τώρα γιατί θα είναι κατάλληλη τον Ιούνιο, όταν μάλιστα θα έχουμε μπει για τα καλά στην τουριστική περίοδο και θα είναι σχεδόν κλεισμένα τα τουριστικά πακέτα με τον υψηλό ΦΠΑ και άρα λιγότερο ανταγωνιστικά;

Επίσης αν τεθεί το θέμα τον Ιούνιο και αρχίσει η διαβούλευση, ακόμα και στην περίπτωση που η τροϊκανοί ήταν συζητήσιμοι για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα μας ανάψουν το πράσινο φως για άμεση μείωση του ΦΠΑ άρα μάλλον χαμένη θα είναι και η φετινή σεζόν, παρά τα θετικά μηνύματα για αυξημένο τουριστικό ρεύμα. Χώρια βέβαια τι θα ζητήσουν για αντάλλαγμα μιας τέτοιας «παραχώρησης» με τη μορφή ισοδύναμων μέτρων.

Ανεξαρτήτως, πάντως, αυτού και των κυβερνητικών θριαμβολογιών για την κατάληξη των διαπραγματεύσεων με την τρόικα, θεωρώ ότι απλώς κερδίσαμε λίγο ακόμα χρόνο και τίποτα περισσότερο επί της ουσίας. Οι δόσεις που θα πάρουμε δεν αλλάζουν στο ελάχιστο την κατάσταση των Ελλήνων γιατί δεν αφορούν στην πραγματική οικονομία αλλά στις υποχρεώσεις της χώρας.

Το πολυαναμενόμενο χρήμα στην αγορά που θα επανεκκινήσει την οικονομία θα συνεχίζει να είναι ζητούμενο ακόμα και μετά την περάτωση της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, με όποιον τρόπο κι αν γίνει αυτή.

Επομένως, αυτοί που διατείνονται ότι άρχισαν να βλέπουν φως στο τούνελ φρονώ ότι μάλλον διαθέτουν υπέρτερες των δικών μας αισθήσεων που είναι ακόμα βυθισμένες στο σκοτάδι και τον φόβο του «ατυχήματος».