Αυτά δεν είναι νέα ήθη, είναι αήθη!

Παράλληλα, εδώ και μήνες έχει ξεκινήσει μια έρευνα «νομιμότητας» των δημοσίων και δημοτικών υπαλλήλων. Αν δηλαδή οι τίτλοι σπουδών που έχουν καταθέσει στις υπηρεσίες τους αλλά και όλα τα απαιτούμενα δικαιολογητικά είναι νόμιμα. Ηδη, όπως όλοι γνωρίζουμε, αυτοί οι έλεγχοι έχουν ανακαλύψει ουκ ολίγες περιπτώσεις πτυχίων-μαϊμού και ήδη έχουν κινηθεί οι νομικές διαδικασίες.

Σε εκκρεμότητα βρίσκονται ακόμα οι έλεγχοι σε δήμους αλλά και αρκετούς οργανισμούς. Ερχονται λοιπόν τώρα 19 από τους νεοεκλεγέντες δημάρχους (οι περισσότεροι από την αντιπολίτευση) και μαζί τους η νέα περιφερειάρχης Αττικής κυρία Ρένα Δούρου και αρνούνται να επιτρέψουν τους ελέγχους νομιμότητας (όχι της αξιολόγησης) στα... βιλαέτια τους.
Με άλλα λόγια, δεν επιτρέπουν τα αυτονόητα και κρύβουν κάτω από το χαλί όλα τα στραβά και ανάποδα που κυριάρχησαν στην ελληνική πολιτεία τις τελευταίες δεκαετίες, όπου ένα προεκλογικό σύνθημα της δεκαετίας του ’80 («Το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, ο λαός στην εξουσία») έγινε ο μοχλός καταρράκωσης κάθε έννοιας αξιοκρατίας και ίσων ευκαιριών ανάμεσα στους πολίτες.

Μια κομματοκρατία, πότε με τους «συντρόφους» και πότε με τα «δικά μας παιδιά», που ταλανίζει τη χώρα 40 χρόνια και την οδήγησε στο σημερινό χάλι της χρεοκοπίας και της κατάρρευσης όλων των «σταθερών» που είχαμε γνωρίσει και όλων όσα θεωρούσαμε θέσφατα.
Κι ενώ έστω και τώρα κόμματα και πολίτες θα έπρεπε να κατανοήσουν πως είναι αδύνατο να συνεχίσουμε να πορευόμαστε ως χώρα και ως κοινωνία με μεθόδους και πρακτικές σοβιετικού τύπου, έρχεται η κυρία Δούρου, η οποία εκπροσωπεί το κόμμα που ευαγγελίζεται ότι θα μας σώσει και θα επαναφέρει την ελπίδα στους χαροκαμένους και εξαθλιωμένους Ελληνες, να μας δείξει με ποιον τρόπο θα το κάνουν.

Με συγχωροχάρτια (δεν τα δίνουν ούτε οι Πάπες πια) για όλα τα λαμόγια που τρύπωσαν σε οργανισμούς του δημόσιου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα, φτάνοντας στο έσχατο σημείο θράσους να εμφανίζουν πέτσινους τίτλους σπουδών;

Ετσι αντιλαμβάνεται η Αριστερά την αξιοκρατία, την ευνομία και την καταδίκη του παλαιοκομματικού φαύλου κράτους;

Στ’ αλήθεια, όμως, ποιοι έχουν να φοβηθούν από τον έλεγχο των τίτλων σπουδών; Οι νομοταγείς, οι ηθικοί και τίμιοι υπάλληλοι ή οι απατεώνες του κοινού ποινικού δικαίου που με τις πλάτες του βουλευτή, του δημάρχου και του κομματικού παράγοντα τρύπωσαν στο Δημόσιο χωρίς τα απαιτούμενα προσόντα και ζουν εις βάρος όλων;

Και γιατί οι συνδικαλιστές με μια κακώς εννοούμενη προστασία των συναδέλφων τους πρέπει να εκτίθενται και να ευτελίζουν τον ρόλο τους; Πολύ δε περισσότερο γιατί οι πολιτικοί προϊστάμενοι και τα κόμματα από τα οποία προέρχονται να έχουν ανάγκη την ψήφο τέτοιων υποκειμένων που, αν είχαν τσίπα, θα έπρεπε να είχαν εξαφανιστεί από προσώπου γης μόνοι τους και όχι να χώνονται στα κόμματα και να συνδιαλέγονται την προστασία τους με αντάλλαγμα τη βρώμικη ψήφο τους.

Η κυρία Δούρου είναι η πρώτη αριστερή υπερπεριφερειάρχης που ανέλαβε καθήκοντα πριν από μερικές μέρες και η κοινή γνώμη (και όχι μόνο ψηφοφόροι της) περιμένει να δει πώς δια-χειρίζεται την εξουσία που της ανατέθηκε. Ενδεχομένως και να προσπαθεί να καταλάβει πώς θα διαχειριστεί την εξουσία και το κόμμα της, που τώρα βρίσκεται στον προθάλαμο της εξουσίας. Αν το πρώτο δείγμα γραφής της για το πώς αντιλαμβάνεται την εξουσία και τον δημόσιο τομέα είναι αυτή της η ενέργεια, πολύ φοβούμαι ότι προσφέρει κακές υπηρεσίες στον κ. Τσίπρα και στους συντρόφους της.