Oταν η αμετροέπεια κατασκηνώνει στα «παράθυρα»!

Και δυστυχώς, ένα πάρα πολύ ευαίσθητο και κρίσιμο ζήτημα, αυτό των καταθέσεων, πέρασε για άλλη μια φορά σε ανεύθυνα χείλη ανεξάρτητα από τον πολιτικό τους χρωματισμό, αγνοώντας πως και μόνο η συζήτηση γι’ αυτά τα θέματα δημιουργεί πρόβλημα στο εύθραυστο τραπεζικό μας σύστημα. Ξεθάβει δηλαδή τον μόνιμο φόβο τραπεζιτών και κυβερνήσεων, το λεγόμενο (και μακριά από δω) bank run, που από τη μια στιγμή στην άλλη μπορεί να επιφέρει την πλήρη κατάρρευση.

Σαφώς λόγω της πολιτικής αβεβαιότητας που έχει δημιουργηθεί εσχάτως και με αφορμή την εκλογή -σε λίγους μήνες- νέου Προέδρου της Δημοκρατίας εμφανίζονται στην οικονομία πολλά σημάδια από αυτό που οι Αγγλοσάξονες λένε «wait and see». Και μέχρις ενός σημείου είναι λογικό και επόμενο, καθώς βασικές αρχές για κάθε επενδυτή και κεφαλαιούχο στην επιλογή τοποθέτησης των χρημάτων του είναι η πολιτική σταθερότητα, το σταθερό νομικό και φορολογικό περιβάλλον, αλλά και η μειωμένη γραφειοκρατία. Κι αυτά τα στοιχεία στη χώρα μας είναι είδη εν ανεπαρκεία.

Η πολιτική αβεβαιότητα είναι ηλίου φαεινότερη, καθώς ο πολυπόθητος αριθμός των 180 βουλευτών που αναζητούν οι κυβερνητικοί εταίροι μοιάζει σχεδόν ακατόρθωτος και επομένως μοιραία μέχρι τον Φεβρουάριο - Μάρτιο θα οδηγηθούμε σε πρόωρες εκλογές, γεγονός που δεν είναι ό,τι καλύτερο για τη φάση που διανύει η χώρα και με τόσα ανοιχτά μέτωπα. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το οποίο επιδιώκει με κάθε τρόπο την προσφυγή στις κάλπες, ναι μεν δημοσκοπικά εμφανίζεται πρώτο και άρα θα επιδοτηθεί με το bonus των 50 εδρών, αλλά από πουθενά δεν προκύπτει ότι μπορεί να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Οι δε προοπτικές να συνεργαστεί με κάποιο άλλο κόμμα, επί του παρόντος τουλάχιστον, δεν προκύπτουν από πουθενά.

Και όπως έχουν δηλώσει κατ’ επανάληψη στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν προκύψουν συνεργασίες, θα οδηγηθούμε σε απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις μέχρις ότου αποκτηθεί... αυτοδυναμία! Το αν αντέχει η χώρα σε αυτή τη φάση ακυβερνησία και μακρά προεκλογική περίοδο είναι ένα θέμα που μάλλον δεν απασχολεί την αντιπολίτευση. Πρόσθετο στοιχείο στην πολιτική αβεβαιότητα είναι επίσης οι θολές και αδιευκρίνιστες θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ σε μια σειρά από θέματα, από το χρέος και τους δανειστές, το νόμισμα και τη θέση της χώρας στην Ε.Ε. μέχρι την αντίληψή τους για τις ιδιωτικοποιήσεις, τις ξένες επενδύσεις, αλλά και τον τρόπο φορολόγησης των επιχειρήσεων και της μεγάλης ιδιοκτησίας. Οσο οι κανόνες δεν ξεκαθαρίζονται τόσο οι επιφυλάξεις των επενδυτών θα εντείνονται.

Η νομική και φορολογική σταθερότητα είναι ένας άλλος παράγοντας, ο οποίος ούτως ή άλλως είναι και σήμερα μεγάλο ζητούμενο, καθώς στα 4 τελευταία χρόνια δεν έμεινε πέτρα στην πέτρα. Εχουν ψηφιστεί δε τόσοι νόμοι όσοι στα τελευταία 40 χρόνια, σε βαθμό που λογιστές και νομικοί να σηκώνουν απεγνωσμένα τα χέρια σε καθημερινή βάση.

Φανταστείτε να έρθει στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ και να καταργήσει, όπως τουλάχιστον ισχυρίζεται, τους περισσότερους από αυτούς και να φέρει στη θέση τους άλλους που θα εξυπηρετούν το πρόγραμμά του. Και όλα αυτά υπό την αίρεση ότι δεν θα διαταραχθούν οι σχέσεις με τους δανειστές και εταίρους μας στην Ευρώπη και δεν θα τεθεί σε αμφισβήτηση η θέση μας στην Ε.Ε. και στο ευρώ. Γιατί, όπως καταλαβαίνει κανείς, αν κι αυτά τεθούν εν αμφιβόλω, τότε δεν θα μιλάμε για αβεβαιότητες και νομικές - φορολογικές σταθερότητες, γιατί θα είναι το τελευταίο που θα μας απασχολεί.

Τούτων δοθέντων, είναι ανεύθυνο και επικίνδυνο να φέρνει ο οιοσδήποτε, ανεξάρτητα αν είναι ή δεν είναι ενδεχόμενο, θέμα απόσυρσης καταθέσεων, γιατί κάνει αναίτια κακό στον δημόσιο πολιτικό διάλογο και προσφέρει χείριστες υπηρεσίες στην κοινωνία και τους ταλαίπωρους πολίτες για χάρη των οποίων όλοι κόπτονται.