Δεν άντεξαν άλλες φοιτητικές συνελεύσεις!

Δύο μήνες τώρα έχουν μετατρέψει τη χώρα και την Ευρώπη σε φοιτητική συνέλευση και όλοι μαζί συζητούν και ξανασυζητούν και τσακώνονται επί της διαδικασίας, αρνούμενοι να μπουν στο θέμα, που δεν είναι άλλο από την επίλυση του κατεπείγοντος ζητήματος της αποφυγής της χρεοκοπίας. Την Πέμπτη το βράδυ, μετά από μία ακόμα εξαντλητική διαδικασία στην οποία υπέβαλε ο πρωθυπουργός αρχηγούς κρατών και επικεφαλής ευρωπαϊκών θεσμών, επιβεβαιώθηκε για άλλη μία φορά πως η χώρα μας πρέπει επιτέλους να αρχίσει να εφαρμόζει αυτά που συμφωνήθηκαν στο Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου! Διαπιστώθηκε δηλαδή πως πέρασε άλλος ένας μήνας χωρίς να γίνει το παραμικρό, χωρίς να δώσουμε ούτε ένα δείγμα γραφής και προόδου ώστε να λυθούν τα χέρια των Ευρωπαίων και να αποδεσμεύσουν λίγη ρευστότητα για τα άδεια μας ταμεία.

Είναι σαφές πως προχθές στις Βρυξέλλες, πίσω από τις κλειστές πόρτες της σύσκεψης των «8», τα πράγματα δεν ήταν τόσο ήρεμα όσο θέλουν να τα παρουσιάζουν. Οι ευγένειες, η διπλωματική γλώσσα και η υπομονή των Ευρωπαίων έχουν τα όριά τους κι εμείς, ως χώρα, τους έχουμε βγάλει ουκ ολίγες φορές εκτός εαυτού με τα διαδικαστικά, τα λεκτικά τρικ και τις δημιουργικές ασάφειες που τις ερμηνεύουμε κατά το δοκούν.

Κι αυτό φαίνεται τόσο από το κοινό ανακοινωθέν όσο και από τις δηλώσεις των ξένων συμμετεχόντων. Μας δίνουν περιθώριο ολίγων ημερών να τους πάμε επιτέλους μια λίστα κοστολογημένων μεταρρυθμίσεων (μέτρων για όσους δεν το κατάλαβαν) και εάν και εφόσον εγκριθεί από την τρόικα (αυτοί συνεχίζουν να τη λένε κανονικά τρόικα, θυμίζοντάς μας το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, που ενώ όλος ο κόσμος τα αποκαλεί Μακεδονία, εμείς μόνοι επιμένουμε να τα ονομάζουμε Σκόπια ή ΠΓΜΔ στα επίσημα έγγραφα), τότε και μόνο τότε θα ανοίξουν τη ρευστότητα.

Βαρέθηκαν λοιπόν οι Ευρωπαίοι τα διαδικαστικά του αριστερού αμφιθεάτρου και έδωσαν στον πρωθυπουργό την τελευταία ευκαιρία, που έχει χρονικό ορίζοντα μιας εβδομάδας.
Τώρα, όσο κι αν προσπαθεί το επικοινωνιακό επιτελείο να μιλήσει για άλλη μια διαπραγματευτική νίκη της Ελλάδας, ελάχιστους πείθει, γιατί αυτό από το οποίο εξαρτώνται τα πάντα είναι το ποια μέτρα θα πάρει η κυβέρνηση. 

Μέτρα ουσιαστικά και όχι γενικές θεωρίες και φληναφήματα. Τόσα θα εισπράξουμε από αυτό, τόσα από το άλλο. Αυτά είναι τα νομοσχέδια-εξπρές, αυτές είναι οι υπαναχωρήσεις από τις προεκλογικές δεσμεύσεις και αυτοί είναι που θα πληρώσουν τον λογαριασμό. Διαφορετικά, αποχαιρέτα την Αλεξάνδρεια που χάνεται για πάντα.

Ηρθε επίσης η ώρα να ξεκαθαρίσει ο πρωθυπουργός μέσα στο κόμμα του, αλλά και στον κυβερνητικό του εταίρο, αν συναισθάνονται άπαντες την κρισιμότητα των στιγμών και αν τον στηρίζουν στην προσπάθειά του να κρατήσει τη χώρα στο ευρώ ή αν διαχωρίζουν τη θέση τους, προκειμένου να αποφασίσει και ο ίδιος με ποιους θα συνεχίσει.

Η ιδανική συνύπαρξη στη λογική του Μάο «αφήστε όλα τα λουλούδια να ανθίσουν» φρονώ πως κάπου εδώ τελειώνει και πρέπει να γίνει ο διαχωρισμός από τα αγκάθια. Δύσκολες ώρες, δύσκολες αποφάσεις για όλους μας. Με ένα τόσο καλό επικοινωνιακό επιτελείο, όμως, δεν είναι δύσκολο να περάσουν στον κόσμο τους νέους φόρους ως κοινωνική και αναπτυξιακή δωρεά!