Αυτή δεν είναι δεύτερη ευκαιρία, είναι η τελευταία!

Κι όμως, εκτός από τα επινίκια, τα ταξίδια στις ΗΠΑ και τις διευθετήσεις θέσεων στον κρατικό μηχανισμό, η χώρα έχει πολλά και επείγοντα άλλα θέματα και οι πολίτες τεράστια προβλήματα και διογκούμενες υποχρεώσεις που δεν μπορούν να ξεχαστούν από τη μέθη της εξουσίας και της νέας νίκης των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛ.

Η τρόικα καραδοκεί και μας κουνάει το μνημόνιο με τις δεσμεύσεις της κυβέρνησης, που είναι σαφείς και συγκεκριμένες αλλά και με ασφυκτικές προθεσμίες. Και είναι λάθος να ποντάρουν σε μερική επιείκεια στην πρώτη αξιολόγηση, καθώς τα μηνύματα τόσο από την Ε.Ε. όσο και από το ΔΝΤ και τους άλλους εμπλεκόμενους μηχανισμούς δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνειών.

Αν μέχρι τις 9 Νοεμβρίου, που είναι προγραμματισμένο το καθοριστικό Eurogroup για τη δόση των 3 δισ. ευρώ, δεν καταφέρουμε να περάσουμε επιτυχώς την αξιολόγηση, μπαίνουμε με το καλημέρα σε νέες περιπέτειες και ο Θεός να βάλει (πάλι) το χέρι του.

Η απαιτούμενη σοβαρότητα απ’ όλους όσοι εμπλέκονται στην εφαρμογή των προαπαιτούμενων, παρότι τώρα υπάρχει η πικρή εμπειρία των προηγούμενων μηνών, είναι ακόμα δυστυχώς το μεγάλο ζητούμενο και ο μικροπολιτικαντισμός που προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στις πρόσφατες προεκλογικές υποσχέσεις, στην αριστερή ιδεοληψία και τη σκληρή πραγματικότητα είναι ένα πολύ επικίνδυνο παιχνίδι.

Τούτες τις ώρες δεν χωρούν κοροϊδίες του στυλ «αν πιάσουμε μερικούς μεγαλοφοροφυγάδες, τότε δεν θα επιβληθεί ο ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση», όπως είπε ο κ. Νίκος Φίλης. Αυτά είναι φθηνά τρικάκια που δεν τα πιστεύει κανείς. Γιατί με την ίδια λογική, αν βρουν περισσότερους φοροφυγάδες, τότε μπορούν να μην επιβάλουν και αύξηση φορολογίας στους αγρότες και πάει λέγοντας. Το να στηρίζονται και να προγραμματίζουν ελάφρυνση των πολιτών από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής είναι σαν την ελπίδα των παικτών του Τζόκερ.

Δεν κατάλαβαν ακόμη μετά από τόσους μήνες ότι σε αυτά τα θέματα πρώτα τους πιάνεις και εισπράττεις και μετά ανακοινώνεις τι θα κάνεις τα λεφτά από τα πρόστιμα;

Κι αυτή, δε, η καραμέλα με τη λίστα Λαγκάρντ κινδυνεύει να αποδειχθεί στο τέλος το πιο σύντομο ανέκδοτο. Δεν αναρωτιούνται γιατί επί 7 μήνες δεν κατάφεραν να μαζέψουν ούτε 30 εκατ. ευρώ και θα τα μαζέψουν τώρα; Μήπως ο κ. Παναγιώτης Νικολούδης δεν ήθελε αλλά δεν μπορούσε;

Ακόμα, ο πρώην υπουργός κατά της διαφθοράς είχε υποσχεθεί από τον περασμένο Φεβρουάριο πως θα μάζευε 2 δισ. ευρώ από τη φοροδιαφυγή μέσα σε 3 μήνες. Μπήκαν αυτά τα λεφτά στα ταμεία και δεν το πήραμε χαμπάρι;

Επειδή λοιπόν επί του παρόντος τα αυγά βάφονται με συγκεκριμένο τρόπο, ας φροντίσουν να βρουν μπογιά.

Και, το κυριότερο, να αντιληφθούν άμεσα ότι η εκλογική νίκη δεν είναι πανάκεια για όλα τα προβλήματα. Το ακριβώς αντίθετο. Η νίκη είναι φορτωμένη με βαρύτατες ευθύνες και υποχρεώσεις. Και όχι μόνο εκείνες τις υποχρεώσεις που απορρέουν από το μνημόνιο αλλά και πρόσθετα μέτρα από τις τρύπες που στο μεταξύ δημιουργήθηκαν τόσο από τη νέα υστέρηση εσόδων όσο και από τις επιπτώσεις των capital controls.

Οταν λοιπόν στο τραπέζι μπαίνουν νέα μέτρα, είναι εμπαιγμός κάποιοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι και υπουργοί να σερβίρουν στον κόσμο καινούρια ψέματα για δήθεν ισοδύναμα που θα βρουν και θα αντικαταστήσουν αυτά που συμφώνησαν και υπέγραψαν.

Πρέπει να το πάρουμε όλοι απόφαση πως οι συντάξεις θα αγγίξουν τα πιο απαισιόδοξα σενάρια και εκτιμήσεις, οι φόροι, παρά τις υποσχέσεις πως δεν θα υπάρξουν νέοι, θα αυξηθούν και το βιοτικό επίπεδο της συντριπτικής πλειονότητας του πληθυσμού θα συρρικνωθεί περαιτέρω, χωρίς ωστόσο να μπορεί κανείς να εγγυηθεί πως στο τέλος θα τα καταφέρουμε και ότι η δεύτερη ευκαιρία στον κ. Αλέξη Τσίπρα θα είναι και ευκαιρία για βελτίωση της κατάστασης της κοινωνίας.

Εκτός και αν επιτυχία θεωρηθεί η βίαιη εξομοίωση προς τα κάτω όλων των Ελλήνων ή, τέλος πάντων, εκείνων που δεν θέλουν ή δεν μπορούν να γίνουν οικονομικοί μετανάστες.