Αξιολογητές πανεπιστημίων σε εμπόλεμη ζώνη

Δεν σώζεται με τίποτα. Όμως, με μιαπροσωπική εμμονική θέση που στηρίζεται κατά βάση σε ένα συναισθηματικό οπτιμισμό, επιχειρηματολογώ και ελπίζω πως στο τέλος θα ξεπεράσουμε όλα αυτά που σήμερα μας πληγώνουν και πως θαρθούν καλύτερες μέρες. Μέχρι να προστεθεί στον μακρύ κατάλογο ένα ακόμα αρνητικό γεγονός που πιστοποιεί την επιχειρηματολογία των πεσιμιστών.

Όλοι μας, άλλος υποκριτικά άλλος από καρδιάς, συχνά αναφερόμαστε αυτοκριτικά στις παρακαταθήκες μας στη νέα γενιά και συχνά χύνουμε κροκοδείλια δάκρυα για αυτά που τους κληροδοτούμε.

Όλοι μας μικροί και μεγάλοι ομοφρονούμε ότι το κλειδί του αύριο, είναι η παιδεία. Μόνο που ο καθένας ξεχωριστά, έχει διαφορετικά πράγματα στο μυαλό του όταν αναφέρεται στην παιδεία. Οι περισσότεροι θεωρούν τα σχολεία και τα πανεπιστήμια περισσότερο σαν φυτώρια διαπάλης πολιτικών ιδεών και απόψεων που ωριμάζουν και προετοιμάζουν το νέο για την κοινωνία στην οποία θα κληθεί να δραστηριοποιηθεί αργότερα και λιγότερο σαν χώρους παραγωγής επιστημόνων μέσα από μια επίπονη προσπάθεια. Πολύ λιγότεροι δε είναι αυτοί μέσα στην ακαδημαϊκή κοινότητα πολλώ δε μάλλον στην κοινωνία που πιστεύουν ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια έχουν χρέος να οδηγήσουν την επιστήμη και τη γνώση ψηλότερα, να γίνουν ανταγωνιστικά και πόλος έλξης φοιτητών και από άλλες χώρες.

Προχθές η επιτροπή αξιολόγησης των ελληνικών πανεπιστημίων αποτελούμενη από ξένους και Έλληνες αξιολογητές, "τόλμησε" να επισκεφθεί 2-3 εκπαιδευτικά ιδρύματα προκειμένου να τα συγκρίνει με άλλα ομοειδή του εξωτερικού. Μια διαδικασία την οποία επιζητούν μετ' επιτάσεως όλα τα ξένα πανεπιστήμια που θεωρούν ότι εξελίσσονται και πρέπει να ανέβουν στον πίνακα της παγκόσμιας κατάταξης έτσι ώστε να δικαιωθούν οι κόποι τόσο του διδακτικού προσωπικού όσο και των φοιτητών τους.

Εδώ όμως είναι Ελλάδα δεν είναι παίξε γέλασε. Εδώ κουμάντο κάνουν οι κομματικές νεολαίες, αριστερόστροφοι φοιτητοσυνδικαλιστές και αριστεριστές. Και αφού αυτοί δεν εγκρίνουν και δεν αποδέχονται την έννοια της αξιολόγησης και αφού κανείς δεν ζήτησε προηγούμενα την άδεια τους, πως τολμούν οι κύριοι αξιολογητές να παραβιάσουν το άσυλο των ελληνικών σχολών;

Πώς τολμούν να συγκρίνουν το ελληνικό πανεπιστήμιο με άλλα όπου οι φοιτητές το μόνο που κάνουν είναι να μελετούν, να μορφώνονται, να κάνουν εργασίες για να πάρουν ένα πτυχίο που θα έχει αντίκρυσμα και θα είναι εισιτήριο για σταδιοδρομία;Φυτά κανονικά που δεν ξέρουν από διαδικασίες, αγώνες, διαδηλώσεις, διεκδικήσεις,συμπαραστάσεις και πολύχρονη φοίτηση.

Γίνεται σύγκριση και αξιολόγηση ανόμοιων πραγμάτων; Προφανώς όχι. Ε, γι αυτό προφανώς ομάδες Ελλήνων φοιτητών, πέταξαν νεράντζια και μπουκάλια με νερό , στους επίδοξους αξιολογητές και τους έτρεψαν σε άτακτη φυγή. Αν δεν τόξεραν, καιρός να το μάθουν πως στην Ελλάδα οι καλύτερο και οι μόνοι αποδεκτοί αξιολογητές είναι το κόμμα, η οργάνωση, η παρέα, οι συγγενείς και φίλοι. Όλοι οι άλλοι το μόνο που μπορούν να πετύχουν είναι να χαλάσουν τις ισορροπίες και την "τάξη" που έχει δημιουργηθεί μετά από πολύχρονους αγώνες των φοιτητικών κινημάτων σε αγαστή συνεργασία με τους καθηγητές τους, καθώς το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δυο μαζί την παιδεία!

Μετά ταύτα έχω αρχίσει να προβληματίζομαι κι εγώ ο αισιόδοξος αν τελικά μπορεί να σωθεί αυτή η χώρα.