Στο «πράσινο μίλι» ο Τσίπρας ή η χώρα;

Δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι η αριστερή μας κυβέρνηση βαδίζει πλέον στο «πράσινο μίλι». Δεν ξέρω ή μάλλον δεν έχω πειστεί ακόμη πώς με τόση ευκολία θα παραδώσει την εξουσία καθώς παράλληλα με τα τεράστια προβλήματα που την πλακώνουν, κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να καταλάβει πλήρως το κράτος και τις δομές του με δικούς της ανθρώπους.

Οπως επίσης κάνει τα πάντα για μυστικές συμφωνίες συνεργασίας με επιχειρήσεις και επιχειρηματίες, θέλοντας να φτιάξει τα δικά της νέα «τζάκια», έστω κι αν οι περισσότεροι από αυτούς υπηρέτησαν μια ζωή άλλου τύπου διαπλοκές.

 Αυτό πάντως που έχει σημασία είναι ότι η χώρα είναι αυτή που μπήκε ξανά σε περιδίνηση. Κι αυτό έγινε ως αποτέλεσμα ανόητων και υπερφίαλων πράξεων της «Πρώτης φοράς Αριστεράς» κυβέρνησης και με τα πειράματα Βαρουφάκη υπό τις ευλογίες Τσίπρα που τώρα καλούμαστε να πληρώσουμε.

Να τα πληρώσουμε είτε με πρωθυπουργό τον Τσίπρα είτε με οποιονδήποτε άλλον!

Και για να εξηγούμαστε. Τις μέρες αυτές έχουν ξεσηκωθεί ακόμα κι οι πέτρες για την πρόταση διευθέτησης του Ασφαλιστικού που ετοίμασε ο Κατρούγκαλος και ενέκρινε το Υπουργικό Συμβούλιο. Και είναι ένα σχέδιο που δεν αφήνει σχεδόν κανέναν από τους ενεργούς πολίτες άθικτο. Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις, όπως οι επαγγελματίες, είναι προτιμότερο να κάνουν διακοπή επαγγέλματος, αφού ακόμα και με μηδενικά εισοδήματα, για τον λόγο και μόνο ότι θα έχουν ανοιχτό μπλοκάκι, θα πρέπει να πληρώνουν μερικές χιλιάδες ευρώ ετησίως!

Είναι σαφές, από την άλλη, ότι με το τρίτο μνημόνιο η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί να κάνει εξοικονόμηση 1,8 δισ. από το ασφαλιστικό σύστημα, γιατί διαφορετικά αυτό θα καταρρεύσει σε σύντομο χρόνο.

Το θέμα, όμως, είναι αν θα υπήρχε ανάγκη για τέτοιας έκτασης περικοπές αν δεν είχε προηγηθεί όλη αυτή η ανερμάτιστη πολιτική και οι παλινωδίες της εξουθενωτικής διαπραγμάτευσης που είχαν ως κατάληξη τα capital controls και το σκληρότερο όλων τρίτο μνημόνιο.

Οι επαΐοντες θυμίζουν ότι προτού αναλάβει αυτή η κυβέρνηση, το μόνο που συζητιόταν με την τρόικα ήταν οι εξοικονομήσεις μέσω συγχωνεύσεων των Ταμείων και η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος στα επικουρικά ταμεία που θα έφερναν μειώσεις στις επικουρικές έως και 20%.

Σήμερα μιλάμε για κονιορτοποίηση των πάντων. Κι αυτά βέβαια με την πρόταση της κυβέρνησης, καθώς οι δανειστές έχουν διαφορετική άποψη και απαιτούν άμεσες και οριζόντιες περικοπές στις κύριες συντάξεις και όχι μετά από τρία χρόνια, όπως προτείνει ο υπουργός Εργασίας.

Το ερώτημα πάντως είναι αν, με μια άλλη κυβέρνηση, όποια κι αν είναι αυτή, είτε οικουμενική, είτε τεχνοκρατών, είτε με άλλα κόμματα, θα μπορούσε να γίνει κάτι διαφορετικό.

Πολύ φοβούμαι πως εκεί που έφτασε η κατάσταση (με συγκεκριμένες ευθύνες που έχουν ονοματεπώνυμο), είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί άλλος δρόμος. Το πικρό ποτήρι θα το πιούμε θέλουμε δεν θέλουμε, είτε με Τσίπρα αρχηγό, είτε με Μητσοτάκη.

Σε διαφορετική περίπτωση, θα ξαναζήσουμε πάλι το ίδιο έργο της περήφανης διαπραγμάτευσης και της αξιοπρέπειας που μόνο στα μυαλά των Συριζαίων υπάρχει.

Δεν καταλήγει η αξιολόγηση γιατί προαπαιτούμενο είναι το Ασφαλιστικό, το Αγροτικό, το Συνδικαλιστικό και μια σειρά από άλλες μεταρρυθμίσεις, οπότε εκεί περί την άνοιξη που τελειώνουν τα λεφτά και έρχονται οι δόσεις αποπληρωμής, οι δανειστές δεν θα δίνουν τις δόσεις του μνημονίου και θα αρχίσουν πάλι τα όργανα. Το έργο το ’χουμε δει πλειστάκις και ξέρουμε στο τέλος ποιανού περνάει και ποιος πληρώνει τον λογαριασμό με... περηφάνια!

Κι αυτά γιατί ο «σοφός ελληνικός λαός» προσπαθεί διαρκώς με νέα λάθη να διορθώσει τα παλιά. Μια «σοφία» που αποκτήθηκε διαχρονικά από ψεύτες πολιτικούς που χάιδευαν αυτιά και έταζαν λαγούς με πετραχήλια μόνο και μόνο για να υφαρπάξουν την εξουσία και την κουτάλα, αδιαφορώντας για την επόμενη μέρα.