Από μικρό και από Ολάντ, μαθαίνεις την αλήθεια!

Μέχρι τώρα οι ελλιπείς και κατευθυνόμενες πληροφορίες που υπήρχαν μας είχαν οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι στο αλήστου μνήμης πρώτο εξάμηνο της διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ο Βαρουφάκης και η ομάδα Λαφαζάνη απεργάζονταν κρυφά από τον πρωθυπουργό ένα σχέδιο εξόδου από το ευρώ και επιστροφή στη δραχμή. Ακούγαμε για Nομισματοκοπείο και γελούσαμε, γιατί δεν θέλαμε να το πιστέψουμε ότι όντως υπήρχε τέτοιο σχέδιο. Ετσι, μετά τη θεαματική στροφή Τσίπρα, που άδειασε Βαρουφάκη και την παρέα Λαφαζάνη, Ζωής κ.ά. αποδόθηκαν όλες οι ευθύνες σε αυτούς και αποκαθάρθηκαν ο ίδιος και η σημερινή ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι ενδύθηκαν τον μανδύα των σούπερ ευρωπαϊστών.

Ερχεται τώρα, όμως, ένα βιβλίο, αυτό του Ολάντ, να μας φανερώσει ότι η κατάσταση ήταν χειρότερη απ’ ό,τι φανταζόμασταν και γλιτώσαμε στο παρά ένα από την απόλυτη καταστροφή με τη δραχμή, κάτι που ομολογεί και ο ίδιος ο Τσίπρας στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει το «πούλημα» που έκανε στο 62% των ψηφοφόρων που είπαν «Οχι» στο ανεκδιήγητο δημοψήφισμα.

Ο Πούτιν, αποκαλύπτει τώρα ο Ολάντ, του είχε πει ότι την κρίσιμη εκείνη περίοδο του τηλεφώνησε ο Τσίπρας και του ζήτησε βοήθεια να τυπώσει δραχμές, γιατί η Ελλάδα δεν είχε εκτυπωτικές μηχανές!

Εχει άραγε κάποιο λόγο να λέει ψέματα ο Πούτιν στον Ολάντ ή έχει λόγο ο Ολάντ να λέει ψέματα χρησιμοποιώντας το όνομα του ηγέτη μιας μεγάλης χώρας, όπως είναι η Ρωσία; Δεν ξέρω, κι άλλωστε μέχρι στιγμής δεν είδαμε τον Πούτιν να το διαψεύδει.

Εχουμε όμως χιλιάδες λόγους να αμφιβάλλουμε για την ειλικρίνεια του δικού μας, που έφτασε στο σημείο να υποστηρίζει στο Συνέδριο του κόμματός του ότι το «Οχι» του δημοψηφίσματος ήταν από τις πιο μεγάλες και ιστορικές στιγμές της χώρας!

Μας πήγαιναν ντουγρού για δραχμή και μάλιστα τότε με σχέδιο, ενώ τώρα μας πηγαίνουν και πάλι προς τα εκεί, απλώς δεν το έχουν πάρει χαμπάρι!
Και δεν είναι λογοπαίγνιο και δημοσιογραφική υπερβολή.

Οποιος συζητάει με ανώτερους και ανώτατους αξιωματούχους στην Ευρώπη, καταλήγει αβίαστα στο συμπέρασμα πως το Grexit δεν έχει φύγει ποτέ από το τραπέζι, παρά τα όσα υποστηρίζουν στα επίσημα fora. Δεν έχουν καμιά εμπιστοσύνη στον Τσίπρα τον οποίο θεωρούν απρόβλεπτο, όπως απρόβλεπτη είναι και η δυναμική που αναπτύσσεται στους κόλπους της Ενωσης, με τον Σόιμπλε έτοιμο ανά πάσα στιγμή να βγάλει από το συρτάρι του τον σχετικό φάκελο. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το δημοσίευμα της «Die Welt» για γενναίο κούρεμα του χρέους και έξοδο από την Ευρωζώνη, την επομένη της Συνόδου του ΔΝΤ. Οπως δεν είναι τυχαίες οι εκθέσεις διαφόρων think tanks που επιμένουν πως στο τέλος δεν υπάρχει άλλη λύση από την έξοδο γιατί, απλά, τα νούμερα δεν βγαίνουν.

Το χρέος της χώρας, αν δεν κουρευτεί, δεν αντιμετωπίζεται και η διάθεση πλέον των δανειστών δεν φαίνεται να οδηγεί σε βιώσιμη ρύθμιση. Παρά τις κατά καιρούς υποσχέσεις, μόλις φθάνουμε στο διά ταύτα, το γυρίζουν. Οπως και στην παρούσα φάση που, ακόμα κι αν κλείσει γρήγορα η β’ αξιολόγηση (πολύ αμφιβάλλω), δεν φαίνονται διατεθειμένοι, και κυρίως η Γερμανία, να υλοποιήσουν τις δεσμεύσεις τους.

Το πολύ-πολύ, λένε αυτοί που ξέρουν τις ισορροπίες, να μας δώσουν έναν οδικό χάρτη ρύθμισης του χρέους σε βάθος χρόνου και συζητήσεις επ’ αυτού και τίποτα παραπάνω. Με άλλα λόγια, στις καλένδες και σε κουβέντα να βρισκόμαστε για να μπορεί και η ελληνική κυβέρνηση να δικαιολογείται στην κοινή γνώμη ότι «σας επιβάλλαμε σκληρά μέτρα και περικοπές όμως βάλαμε στο αυλάκι και το θέμα της ρύθμισης του χρέους», αλλά και οι Ευρωπαίους να λένε στο δικό τους κοινό πως «δεν δώσαμε ούτε ευρώ στους Ελληνες». Ετσι η κοροϊδία πάει σύννεφο και το μόνιμο θύμα, ο λαός, θα συνεχίζει να ελπίζει σε καλύτερες μέρες, που όμως είναι άγνωστο αν και πότε θα έρθουν.