Σιγά μη μας τρομάξει το ΔΝΤ!

Κι όμως, η κυβέρνηση, διά στόματος του ιπτάμενου πλέον πρωθυπουργού μας, βρήκε αισιόδοξες τις προβλέψεις του (μόνο αυτός), ενώ όλους τους υπόλοιπους μας έλουσε κρύος ιδρώτας για την απευκταία περίπτωση που επιβεβαιωθούν αυτές οι εκτιμήσεις.

Αφήνουμε στην άκρη όλες τις επιμέρους προβλέψεις της έκθεσης του Ταμείου και κρατάμε μόνο την εκτίμηση ότι τον επόμενο χρόνο, όπου με βάση το μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση θα πρέπει να έχουμε πλεόνασμα 3,5%, τελικά θα πετύχουμε μόνο 2,2%. Αυτό το 2,2% για την κυρία Κριστίν Λαγκάρντ δεν είναι πρόβλημα, καθώς πάντα υποστήριζε πως το 3,5% είναι ανέφικτο. Και μπορεί για το ΔΝΤ να μην είναι πρόβλημα μια τέτοια επίδοση, πλην όμως η χώρα έχει υπογράψει μνημόνιο-δέσμευση για πλεονάσματα 3,5% για τα επόμενα πέντε χρόνια και 2% εις το διηνεκές. Και μάλιστα αποδέχθηκε ότι οιαδήποτε παρέκκλιση από αυτόν τον στόχο θα ενεργοποιεί πρόσθετα μέτρα, πέραν των ψηφισμένων νέων περικοπών στις συντάξεις και στο αφορολόγητο, οι οποίες πλέον έρχονται κανονικά από 1/1/19 και όχι το 2020.

Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε και τη διευρυνόμενη τρύπα στα έσοδα, αφού η φοροδοτική δυνατότητα των Ελλήνων έχει εξαντληθεί (ήδη μέχρι στιγμής το άνοιγμα του τρέχοντος έτους ξεπερνά τα 2 δισ.), τότε μάλλον οι προβλέψεις του ΔΝΤ αυτή τη φορά θα επιβεβαιωθούν και δεν έχει κανένα νόημα να μας υπενθυμίζουν παλιότερες άστοχες προβλέψεις των οικονομολόγων του Ταμείου. 

Περί τον Μάιο - Ιούνιο του επόμενου έτους, λοιπόν, θα μπορεί να γίνει ασφαλέστερη εκτίμηση και τότε θα τεθούν επί τάπητος τα αναγκαία πρόσθετα μέτρα και οι πρόνοιες για την επομένη της λήξης του προγράμματος, που, να θυμίσουμε, τελειώνει τον Αύγουστο.

Αν λοιπόν όλα αυτά τα λογικά δεδομένα τα βλέπουν στην κυβέρνηση (άσχετα αν δεν τον παραδέχονται ισχυριζόμενοι προς τα έξω ότι τελικά θα τους καταπλήξουμε με την υπεραπόδοση της οικονομίας), τότε πώς μπορούν να ομιλούν για εκλογές το φθινόπωρο του 2019;
Εχουν τόση αυτοπεποίθηση ώστε να θεωρούν ότι μπορούν να βγουν χωρίς στήριξη στις αγορές μετά τον ερχόμενο Αύγουστο, να βάλουν σε εφαρμογή τους κόφτες, να κόψουν ξανά συντάξεις και αφορολόγητο, ελπίζοντας ότι ο λαός όχι απλώς θα το ανεχτεί αλλά και θα τους επιβραβεύσει τον Σεπτέμβριο του ’19;

Αν είναι έτσι, τότε θα αποδειχθεί ότι η εξουσία, εκτός από το ότι είναι αφροδισιακό, προκαλεί και ανήκεστες βλάβες στο μυαλό και αγκύλωση στα γαντζωμένα χέρια στις καρέκλες.

Επειδή όμως πιστεύω πως οι άνθρωποι αριστεροί είναι, αλλά ηλίθιοι όχι, δεν θα κάτσουν να πιουν το πικρό ποτήρι μέχρι τέλους. Την άνοιξη, λοιπόν, όταν συνειδητοποιήσουν τι έχουν μπροστά τους, θα βάλουν σε λειτουργία το σχέδιο της ηρωικής εξόδου πετώντας την καυτή πατάτα στον επόμενο και ελπίζοντας να κρατήσουν μια σημαντική δύναμη στο εκλογικό σώμα ώστε να παραμείνουν μέσα στο πολιτικό παιχνίδι ως ισχυρή αξιωματική αντιπολίτευση.

Και οι τελευταίες δημοσκοπήσεις που τους φέρνουν να συγκρατούν δυνάμεις τροφοδοτούν αυτά τα σενάρια. Μάλιστα στις μεταξύ τους συζητήσεις δεν κρύβουν ότι το ιδανικό γι' αυτούς είναι να μη σχηματιστεί αυτοδύναμη κυβέρνηση, να μη στέρξουν άλλα κόμματα σε συνεργασία με τον Μητσοτάκη, ώστε να οδηγηθεί σε νέες εκλογές η χώρα, αλλά αυτή τη φορά με τον δικό τους εκλογικό νόμο, που θα φέρει την πλήρη μπαχαλοποίηση.

Το αν όλα αυτά είναι για το καλό της χώρας και των πολιτών της είναι μια παράμετρος που δεν μπαίνει καν στη συζήτηση, καθώς γι’ αυτούς το πρωτεύον είναι το κόμμα και το παιχνίδι εξουσίας. Μιας εξουσίας φύλαρχου σε μια κατεστραμμένη χώρα και πολίτες σε μόνιμη νευρική κρίση και απόγνωση, σε βαθμό να μην μπορούν καν να αντιδράσουν. Βέβαια, συνήθως, όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, ο Θεός κρυφογελά!