Κανονικότητα ή άλλη μια αυταπάτη;

Εξ ου και η περίφημη ατάκα Καμμένου «δεν είμαστε κορόιδα να πάμε σε εκλογές με κομμένες συντάξεις». Προχθές στο «Hilton», όμως, μόνο που δεν βγήκαν να πανηγυρίσουν οι κυβερνητικοί παράγοντες επειδή συμφώνησαν ότι από την 1η Ιανουαρίου 2019 θα περικοπούν μόνο οι συντάξεις και όχι και το αφορολόγητο - θα κληροδοτηθεί στην επόμενη κυβέρνηση, η οποία θα το εφαρμόσει από την 1η Ιανουαρίου του 2020.

Μετά ταύτα, το επιχείρημα της κυβέρνησης ότι ο ΕΦΚΑ έχει πολύ μεγάλο πλεόνασμα, και άρα δεν δικαιολογείται νέα περικοπή, τελεί εν ισχύι; Δηλαδή, αν όντως υπάρχει τόσο μεγάλο πλεόνασμα, προϊόν φυσικά του στυψίματος των ασφαλισμένων και κυρίως των ελεύθερων επαγγελματιών, θα το κρατήσει ο ΕΦΚΑ στα συρτάρια του ή θα το επιστρέψει σ’ αυτούς που το δημιούργησαν με ένα άδικο και εξωπραγματικό χαράτσωμα;

Η απάντηση φυσικά είναι ότι δεν πρόκειται να επιστραφεί δεκάρα τσακιστή. Ούτε οι κατασχέσεις λογαριασμών για ασφαλιστικές εισφορές θα αρθούν. Ο,τι παίρνουν από την τσέπη του πολίτη αυτό χάνεται διά παντός. Εδώ, συμβατικές υποχρεώσεις του κράτους έναντι των πολιτών και των επιχειρήσεων για επιστροφή φόρων αλλά και πληρωμές προμηθειών τις ξεχνάει προκειμένου να εμφανίζει υπερπλεονάσματα και θα επιστρέψει τις ασφαλιστικές εισφορές;

Ή μήπως θα επισπεύσει την έκδοση εκατοντάδων χιλιάδων εκκρεμών συντάξεων και επικουρικών μιας και έχει το πλεόνασμα που ισχυρίζεται πως έχει; Η απάντηση είναι και πάλι όχι, όσες πιέσεις κι αν δέχεται από τους θεσμούς, καθώς αυτά τα θέματα βλέπετε δεν περιλαμβάνονται στα προαπαιτούμενα. Σκασίλα τους των θεσμών αν και πότε θα εκδοθούν νέες συντάξεις. Γι’ αυτούς το μείζον είναι να περικοπούν οι υφιστάμενες και να αυξηθούν τα φορολογικά έσοδα έτσι ώστε να υπάρχει πλεόνασμα που να καλύπτει τους στόχους που μας έβαλαν.

Κατά τα άλλα, έχουν το θράσος να μιλάνε για επιστροφή στην κανονικότητα μετά τη λήξη του προγράμματος τον Αύγουστο. Αραγε πώς τη φαντάζονται αυτή την κανονικότητα; Με συντάξεις εξαθλίωσης όπως ομολόγησε -με μεγάλη καθυστέρηση, είναι αλήθεια- ο παραιτηθείς πρόεδρος του ΣτΕ; Με εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους με αμοιβές των 300-400 ευρώ μηνιαίως; Με τα 2/3 των φορολογουμένων με ληξιπρόθεσμα χρέη στην Εφορία; Με τις κοινωνικές δομές του κράτους σχεδόν διαλυμένες; Με την ανάπτυξη που πάντα αυξάνεται στις προβλέψεις αλλά αποτυγχάνει στην πράξη; Με τα υπερπλεονάσματα στα οποία είμαστε δεσμευμένοι και τα οποία συρρικνώνουν κάθε μέρα την πραγματική οικονομία;

Με τα capital controls που επιβλήθηκαν ως προσωρινό μέτρο πριν από τρία χρόνια και ακόμα ουδείς μπορεί να διαβεβαιώσει αν και πότε θα αρθούν;
Με ένα τραπεζικό σύστημα που οι μόνες τραπεζικές εργασίες που εκτελεί με ζήλο είναι η είσπραξη οφειλών και η μείωση με κάθε τρόπο των κόκκινων δανείων;
Με τις παρεμβάσεις της εκτελεστικής εξουσίας σε όλους τους θεσμούς και τις ανεξάρτητες αρχές σε βαθμό που να τραυματίζεται καθημερινά το πολίτευμα της Δημοκρατίας όπως το ξέραμε;

Με τις αγορές που είναι έτοιμες να μας κατασπαράξουν μόλις βγούμε για δανεικά μόνοι μας και χωρίς στήριξη γιατί λόγω ιδεολογικών αγκυλώσεων κάποιοι επιμένουν σε καθαρή έξοδο μη απορροφώντας καν τα υπόλοιπα φθηνά κεφάλαια του μνημονίου;
Ας μην κρυβόμαστε λοιπόν πίσω από το δάκτυλό μας. Οταν 3,5 χρόνια τώρα και μετά από το σκληρότερο μνημόνιο όλων, το οποίο οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ εφάρμοσαν πολύ καλύτερα από τους προηγούμενους, το κατά κεφαλήν εισόδημα δεν έχει επιστρέψει καν στα επίπεδα του 2014, οι ελπίδες για κανονικότητα υπάρχουν μόνο στα προπαγανδιστικά σποτάκια της κυβέρνησης.