Το μνημόνιο φεύγει, τα spreads έρχονται

Με την ανακοίνωση του κλεισίματος της προηγούμενης αξιολόγησης και για όλο αυτό το διάστημα η απόδοση είχε πέσει κάτω από το 4%, εξ ου και πήραν αέρα τα μυαλά της κυβέρνησης, έκαναν σημαία την καθαρή έξοδο και έβλεπαν (μόνο αυτοί) ότι οι αγορές αναγνωρίζουν τις προσπάθειές της. Λες και οι αγορές είναι κάποιοι καλοί Σαμαρείτες που ανοίγουν το πουγκί τους και δίνουν ελεημοσύνη σε όσους λένε ότι έχουν καλές προθέσεις ή έχουν ταλαιπωρηθεί πολύ από πολύχρονες μνημονιακές λιτότητες. Δυστυχώς, όμως, για όλους αυτούς τους αγαθούς κυβερνητικούς που κάποτε τους λοιδορούσαν ότι, όταν έρθουν στα πράγματα θα χτυπούν τα νταούλια και αυτοί θα χορεύουν καρσιλαμά, οι traders των αγορών παραμένουν κοράκια. Η δουλειά τους είναι να αβγατίζουν τα χρήματα που τους ανέθεσαν να διαχειρίζονται και είναι πλήρως κενοί αισθημάτων.

Μόλις λοιπόν είδαν τις υπερφίαλες και αλαζονικές συμπεριφορές της κυβέρνησης που δεν θέλει στήριξη μετά τη λήξη του προγράμματος, στέλνουν τα πρώτα μηνύματα στην ελληνική πλευρά για τους κανόνες του παιχνιδιού των δανεικών μέσω ομολόγων. Βλέποντας λοιπόν την ελληνική κυβέρνηση να μην έχει ολοκληρώσει τα προαπαιτούμενα των δανειστών και να δολιχοδρομεί για τις υποχρεώσεις της μεταμνημονιακής περιόδου, υπενθυμίζουν ότι η έξοδος στις αγορές δεν είναι περίπατος. Να θυμίσουμε στο σημείο αυτό ότι η χώρα αναγκάστηκε να μπει στο ΔΝΤ όταν οι αγορές ανέβασαν τα spreads των ομολόγων στο 5%. Σήμερα όμως με όλα όσα έχει κάνει η χώρα και όσα έχουν υποστεί οι πολίτες βρίσκεται και πάλι στο 4,4%.

Φανταστείτε τι έχουμε να δούμε αν επιμείνουν μέχρι τέλους στις επηρμένες απόψεις ότι η χώρα μπορεί πλέον να σταθεί μόνη στα πόδια της και δεν έχει ανάγκη άλλο τη βοήθεια των δανειστών.

Να απεμπολήσει δε και τα υπόλοιπα φθηνά χρήματα του τρίτου μνημονίου που δεν έχουν εκταμιευτεί και να προσφύγει σε πολύ ακριβότερο δανεισμό.
Και μπορεί να πανηγυρίζουν όσο θέλουν ότι τον Αύγουστο τελειώνουν τα μνημόνια, ωστόσο δεν διευκρινίζουν για ποιους. Και τούτο γιατί η αλήθεια είναι ότι το πρόγραμμα τελειώνει για τους δανειστές. Τελειώνει η χρηματοδότηση. Ο,τι ήταν να δώσουν το έδωσαν και εφεξής -αφού εμείς οι ίδιοι λέμε ότι δεν τους χρειαζόμαστε- πρέπει να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας. Τελειώνει, λοιπόν, το μνημόνιο γι’ αυτούς αλλά όχι για εμάς.

Εμείς έχουμε μπροστά μας ένα ακόμα βουνό με υποχρεώσεις και δεσμεύσεις νομοθετημένες. Οι συντάξεις πρέπει να κοπούν από τον ερχόμενο Ιανουάριο έως και 18% για 1,3 εκατομμύρια συνταξιούχους, οι οποίοι μέσα στο καλοκαίρι θα πάρουν τα σχετικά ενημερωτικά σημειώματα με βάση τη συμφωνία που έκλεισε με τους θεσμούς. Οπως θα κοπεί και το εναπομείναν ΕΚΑΣ που παίρνουν ακόμα περίπου 140.000 συνταξιούχοι οι οποίοι ζουν πολύ κάτω από τα όρια της εξαθλίωσης. Και τι αντιτείνει σε αυτή την εφιαλτική πραγματικότητα η κυβέρνηση; Τα περίφημα αντίμετρα. Πλην όμως αποφεύγει να διευκρινίσει ότι αυτά τα αντίμετρα, όπως η επιδότηση ενοικίου, δεν αφορά τους συνταξιούχους από τους οποίους θα κοπούν 2-3 συντάξεις τον χρόνο, αλλά κάποιες άλλες ευπαθείς κοινωνικές ομάδες. Υπόσχεται βέβαια ότι τα Χριστούγεννα θα φροντίσει να δώσει και πάλι μποναμά στους πλέον εξαθλιωμένους συμπολίτες μας, αλλά αυτό σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να ισοφαρίσει τις νέες απώλειες.

Τούτων δοθέντων, απορώ πόθεν η έπαρση για το δικό τους success story και η αισιοδοξία τους για τη μετά μνημόνιο εποχή. Εχουν άγνοια κινδύνου ή απλώς μας δουλεύουν και στο τέλος θα πάνε παρακαλετά για προληπτική γραμμή στήριξης και απλά θα παζαρέψουν τη μετονομασία της.