Βασίλης Στεφανακίδης

Αναρωτιέμαι τι άλλο έμεινε να δώσει η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ προκειμένου να κερδίσει λίγο ακόμα χρόνο εξουσίας. Εδωσε τα πάντα στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές προκειμένου να κλείσει την αξιολόγηση και να ολοκληρώσει το πρόγραμμα. Εστυψε όσο δεν πάει τους Ελληνες με φόρους και ανυπέρβλητες υποχρεώσεις και δέσμευσε τη χώρα με διαρκή λιτότητα και στασιμότητα ως το 2060.Υποθήκευσε την εναπομείνασα δημόσια περιουσία στους δανειστές μέχρι να ξεχρεώσουμε και το τελευταίο ευρώ. Καταδίκασε συνταξιούχους και εργαζομένους σε διαρκή φτώχεια, αφαιρώντας με τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα κάθε ελπίδα ανάκαμψης και βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου. Αθέτησε όλες τις υποσχέσεις και τις κόκκινες δικές της γραμμές που διακήρυττε τόσο προεκλογικά όσο και μετεκλογικά. Και στο τέλος τι πήρε για αντάλλαγμα έναντι όλων αυτών; Μια ρύθμιση χρέους «μαϊμού» που απλώς μεταθέτει το πρόβλημα σε επόμενες κυβερνήσεις που θα το βρουν διογκωμένο, με σοβαρό ενδεχόμενο σε λίγα χρόνια να βρεθούμε ξανά αντιμέτωποι με τη χρεοκοπία.

Προχώρησε στη «διευθέτηση» του Σκοπιανού προσφέροντας στους γείτονες αυτά που δεν διανοήθηκε καμιά προηγούμενη κυβέρνηση (γλώσσα και εθνότητα μακεδονική) - γι’ αυτό άλλωστε δεν είχαμε μέχρι και σήμερα συμφωνία και υπογραφές. Πήγε κόντρα στην αντίθετη άποψη του λαού (σε ποσοστό 80% και πλέον) χωρίς να μας έχει δώσει μέχρι σήμερα μια επαρκή εξήγηση για το όφελος που θα έχουμε εμείς από τη Συμφωνία των Πρεσπών.

Αδυνατώ να πιστέψω ότι το κέρδος από αυτή τη συμφωνία που επιθυμούσαν διακαώς Αμερικανοί, Γερμανοί και κάποιοι (όχι όλοι) Ευρωπαίοι ήταν η μετάθεση της αποπληρωμής μέρους του χρέους για 10 αντί για 3 ή 5 χρόνια που αρχικά ήθελαν οι Γερμανοί.

Οι ρομαντικοί και αιθεροβάμονες της πολιτικής ανάλυσης λένε ότι τέτοιοι συμψηφισμοί δεν γίνονται. Αν είναι έτσι, λοιπόν, είναι ώρα να μας φωτίσουν για τα απτά οφέλη της συμφωνίας πέρα από κορόνες και αφορισμούς με ετικέτες για όσους διαφωνούν με αυτήν.

Και το τελευταίο, αλλά όχι ήσσονος σημασίας, η νέα εξυπηρέτηση στην παραπαίουσα λόγω Προσφυγικού Μέρκελ αποδεχόμενοι να πάρουμε πίσω τους πρόσφυγες που κατάφεραν να φτάσουν μέχρι τη Γερμανία από την Ελλάδα με την περίεργη λογική του «βρεγμένου που δεν φοβάται τη βροχή». Τι 80.000 πρόσφυγες στην Ελλάδα, τι 100.000! Κι ακούστε επιχείρημα από τον Ελληνα πρωθυπουργό. Με τον τρόπο αυτό (το να τους πάρουμε πίσω) στέλνουμε ένα μήνυμα στους διακινητές να μην τάζουν στους ταλαίπωρους πρόσφυγες Γερμανία και Ευρώπη και ότι όσοι φτάνουν στην Ελλάδα θα μένουν εδώ για πάντα! Αρα, δεν θα υπάρχει το ευρωπαϊκό δέλεαρ!
Είναι να τρελαίνεσαι ή όχι;

Κάποιοι κακεντρεχείς και φιλύποπτοι λένε ότι αυτή η νέα -και πολλοστή- υποχώρηση του Ελληνα πρωθυπουργού και το σωσίβιο που πρόσφερε στη φίλη του πλέον Μέρκελ έγινε με αντάλλαγμα να του επιτρέψουν να αναβάλει για ένα εξάμηνο τη μείωση των συντάξεων που πρέπει να γίνει βάσει νόμου από τον Ιανουάριο. Να μπορέσει δηλαδή να πάει σε εκλογές τον Μάιο μαζί με τις ευρωεκλογές χωρίς να έχει κόψει τις συντάξεις.

Αν αυτό γίνει πράξη, ε, τότε είναι βέβαιο πως μια τέτοια οπορτουνιστική και επικίνδυνη κυβέρνηση δεν έχει περάσει ποτέ από τη χώρα. Στο όνομα ακόμα και της ολιγόμηνης παραμονής τους στις καρέκλες θυσιάζουν τα πάντα και δεν ορρωδούν προ ουδενός λες και έπαθαν το Σύνδρομο της Στοκχόλμης!

Δεν υπολογίζουν ούτε τις αντιδράσεις του κόσμου, ούτε τις διαμαρτυρίες, τα φτυσίματα και τη λαϊκή οργή, θαρρώντας πως θα αλλάξουν το πεπρωμένο τους αν μείνουν λίγο ακόμα και δεν κατανοούν ότι αυτός ο κατήφορος που πήραν δεν έχει σταματημό. Οπως δεν έχει σταματημό και ο αυτοεξευτελισμός.