Άλλο λωτοφάγοι κι άλλο σανοφάγοι

Αν πιστέψουμε τον πρωθυπουργό και όσα υποστήριξε στο περίφημο διάγγελμα του από την Ιθάκη, η χώρα πλέον από χθες αποτίναξε τον ζυγό των μνημονίων, επανέκτησε την εθνική της κυριαρχία και χωρίς τα λάθη του παρελθόντος, επανέρχεται στην κανονικότητα.

Αντιπαρέρχομαι τα διχαστικά σχόλια του τύπου για όλα φταίνε οι προηγούμενοι και πως ουσιαστικά η δική του κυβέρνηση που κυβερνά τη χώρα τα τελευταία 3,5 χρόνια δεν έκανε τίποτα άλλο από το να αγωνίζεται να μας απελευθερώσει από τα δεσμά των δανειστών, παραβλέποντας ότι χθες ουσιαστικά έληξε το δικό τους μνημόνιο και όχι κάποιου άλλου.

Με αυτή την υπόθεση εργασίας λοιπόν, τι πιο λογικό οι πολίτες που πίστεψαν τον πρωθυπουργό και ενδεχομένως τον πιστεύουν ακόμα, να περιμένουν εδώ και τώρα, όλα όσα τους είχε υποσχεθεί πριν από τις εκλογές.

Δηλαδή ότι εντός του αμέσως προσεχούς διαστήματος, θα ανακοινωθεί η 13η σύνταξη. Ή μήπως όχι.

Προφανώς θα είναι θέμα ολίγων ημερών η αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ. Ή μήπως όχι.

Επίσης, θέμα τυπικό είναι και η ανακοίνωση της θέσπισης αφορολόγητου στις 12.000 ευρώ. Ή μήπως όχι.

Ήδη δε, πρέπει να είναι έτοιμη η νομοθετική ρύθμιση για την επ' αόριστο αναστολή πλειστηριασμών Α΄ κατοικίας έως 300.000 ευρώ. Ή μήπως όχι.

Όπως και η “νέα σεισάχθεια” με διαγραφή μέρους των οφειλών και η συνολική εξυπηρέτηση σε τράπεζες, δημόσιο και ταμεία να μην ξεπερνάει το 1/3 των εισοδημάτων του δανειολήπτη. Ή μήπως όχι.

Να μην ξεχνάμε βέβαια και το δωρεάν ρεύμα σε 300.000 νοικοκυριά κάτω από το όριο της φτώχειας( τόσα ήταν το 2015 γιατί σήμερα με βάση τα στατιστικά στοιχεία κάτω από το όριο της φτώχειας των 383 ευρώ ζει το 48% του πληθυσμού ήτοι 5 περίπου εκατομμύρια!). Ή μήπως όχι.

Φυσικά για τον ΕΝΦΙΑ δεν το συζητάμε γιατί προφανώς είναι έτοιμη η τροπολογία για την κατάργηση του. Ή μήπως όχι.

Οι κατασχέσεις λογαριασμών για χρέη προς την εφορία, και τα ταμεία σαφώς και κόβονται μαχαίρι. Ή μήπως όχι.

Επανέρχονται δε άμεσα η εργασιακή νομοθεσία, η μετενέργεια και τα εργασιακά δικαιώματα. Ή μήπως όχι.

Αυτά τα λίγα απ' όσα μπορούμε να θυμηθούμε από το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης πάνω στο οποίο επένδυσαν οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, φαντάζομαι τώρα που είμαστε εκτός μνημονίων και χωρίς τον γκιουλέκα την τρόικα, δεν έχει κανένα πρόβλημα ο πρωθυπουργός να τα υλοποιήσει έστω και με 3,5 χρόνια καθυστέρηση. Ή Μήπως όχι.

Και αν όχι όλα τουλάχιστον τα μισά;

Ή και κάποια από εκείνα τα θεσμικά που δεν στοιχίζουν οικονομικά όπως “η δραστική περιστολή της βουλευτικής ασυλίας, η κατάργηση του ιδιότυπου νομικού καθεστώτος για την ποινική ευθύνη υπουργών που θεσπίζει μια φαύλη απόκλιση από τις αρχές της δημοκρατικής κοινωνίας”; Ή μήπως όχι.

Δεν ξέρω τι λέτε εσείς, αλλά θεωρώ τουλάχιστον μεγάλο θράσος την παράσταση της Ιθάκης και τους παιδαριώδεις συμβολισμούς για το τέλος της Οδύσσειας του λαού μας, μετά από όσα έχουν προηγηθεί. Κι αν αν είπε μια αλήθεια ο πρωθυπουργός, είναι πως σ' αυτή τη χώρα δεν είναι όλοι λωτοφάγοι.

Όντως, κάποιοι θυμούνται τι έλεγε πριν, τι έλεγε μετά και κυρίως τι έκανε και με ποια δεσμά έχει δέσει χειροπόδαρα της χώρα και τους πολίτες για πολλά-πολλά χρόνια. Κάποιοι σ' αυτό τον τόπο, καταλαβαίνουν ποια δεινά μας περιμένουν ακόμα στα επόμενα χρόνια ως αποτέλεσμα των εγκληματικών πειραματισμών και λαθών που διέπραξαν στα χρόνια της διακυβέρνησης τους. Το δε καινούργιο παραμύθι “ σιγά μη φταίμε εμείς για όλα τα στραβά και τα ανάποδα που έχουν γίνει τα τελευταία 40 χρόνια αφού κυβερνάμε μόλις 3,5 χρόνια” δεν περνάει.

Οι μη λωτοφάγοι θυμούνται πως ζούσαμε όλοι εκείνα τα χρόνια, όπως θυμούνται και τα λάθη των προηγούμενων αλλά μπορούν και να τα συγκρίνουν με την τωρινή περίοδο. Και η σύγκριση αυτή δεν συμφέρει τους νεόκοπους σωτήρες μας.

Το αδιευκρίνιστο πρόβλημα βέβαια είναι πόσοι είναι οι λωτοφάγοι – σανοφάγοι και πόσοι οι μη σ΄αυτό τον πολύπαθο τόπο γιατί εκεί παίζεται και το στοίχημα της επόμενης μέρας.