Στο πυρ το εξώτερο η “πλαστογράφος” καθαρίστρια!

Η είδηση όμως που μας ήρθε από το δικαστικό ρεπορτάζ μας άφησε με το στόμα ανοικτό. Μια καθαρίστρια από το Βόλο, που δούλευε σε κάποιο παιδικό σταθμό, οδηγήθηκε στις φυλακές για να εκτίσει ποινή 10 χρόνων επειδή λέει πλαστογράφησε το ενδεικτικό της Ε' Δημοτικού και το έκανε Στ!

Με άλλα λόγια η εν λόγω κυρία, πήγε στο Δημοτικό σχολείο μέχρι την Πέμπτη Δημοτικού και επειδή δε κατάφερα να πάει και την επόμενη χρονιά στο σχολείο ( προφανώς γιατί αντιμετώπιζε κάποιες αντικειμενικές δυσκολίες ως παιδί) δεν μπορούσε να σκουπίζει και να σφουγγαρίζει τους παιδικούς σταθμούς κι έτσι έκανε το “έγκλημα” της πλαστογραφίας του... τίτλου σπουδών!

Αντιπαρέρχομαι όλες τις άλλες λεπτομέρειες και τα δράματα αυτής της γυναίκας που προσπαθούσε να θρέψει τα δυο της παιδιά με το σφουγγαρόπανο και να συντηρήσει τον ανάπηρο σύζυγο της ή τον Γολγοθά που ζει από τα γεννοφάσκια της μέσα στα ορφανοτροφεία.

Στέκομαι όμως και κρίνω αυτούς ή αυτές που την έκριναν το “έγκλημα” της.

Και οι οποίοι την καταδίκασαν πρωτόδικα σε 15 χρόνια φυλάκιση και το ...επιεικέστερο Εφετείο της μείωσε την ποινή σε 10 χρόνια!

Κι αναρωτιέμαι , μα είναι δυνατόν να είναι τόσο τυφλοί, τόσο κουφοί και τόσο εκτός κοινωνίας αυτοί οι δικαστές ώστε να εξαντλήσουν όλη την αυστηρότητα του νόμου στο πρόσωπο αυτής της γυναίκας; Έκανε λάθος; Ναι έκανε λάθος και παρανόμησε προκειμένου με τη σκούπα της να βρει μια δουλειά και να συντηρήσει την οικογένεια της. Δεν έκλεψε, δεν σκότωσε, δεν υπεξαίρεσε και ούτε ζημίωσε το Ελληνικό δημόσιο όπως απεφάνθη το δικαστήριο με τους μισθούς που έπαιρνε γιατί απλούστατα δεν ήταν αργόμισθη αλλά δούλευε κανονικά.

Λογικό θα ήταν να την απολύσουν μια και εξαπάτησε το Δημόσιο με το πλαστό της “πτυχίο” όπως και έγινε. Αυτή κι αν ήταν μια μεγάλη ποινή.

Γιατί επομένως η ποινική δικαιοσύνη να της φερθεί με τόση αυστηρότητα; Δεν αρκούσε το γεγονός ότι αυτή η γυναίκα στα 52 της χρόνια έμεινε άνεργη και η οικογένεια της χωρίς πόρους και μάλιστα σε τέτοιες εποχές ; Άραγε τι έχει να κερδίσει το Ελληνικό δημόσιο από τον εγκλεισμό της στη φυλακή; Και η οικογένεια της πως θα ζήσει εφεξής όταν η ίδια δεν θα μπορεί πλέον να βγει να αναζητήσει κάποιο μεροκάματο;
Αυτά μάλλον είναι ψιλά γράμματα για τους δικαστές και δεν αφορούν την υπόθεση που έκριναν.

Την ίδια ώρα αυτοί ή κάποιοι άλλοι συνάδελφοι τους επιβάλλουν πολύ μικρότερες ποινές σε ληστές, διαρρήκτες, σε εμπόρους ναρκωτικών, σε δολοφόνους, σε βιαστές και κάθε λογής εγκληματίες.

Χώρια που με το νόμο αποσυμφόρησης των φυλακών οι περισσότεροι από αυτές τις κατηγορίες των εγκληματιών μετά από ένα χρόνο κυκλοφορούν ανάμεσα μας και διαπράττουν ξανά και ξανά τα ίδια αδικήματα.

Και φυσικά δεν γνωρίζουμε να έχουν την ίδια ποινική μεταχείριση άλλοι πλαστογράφοι τίτλων σπουδών. Και μιλάμε για πλαστά πτυχία ιατρικής με τα οποία προσελήφθησαν στο δημόσιο και ασκούσαν ιατρική, παιδαγωγική και δημόσια διοίκηση. Αποκαλύφθηκαν, απολύθηκαν κι αυτό ήταν όλο. Δεν ξέρω καν αν τους ζητήθηκε να επιστρέψουν τα χρήματα που κακώς ελάμβαναν. Ακόμα και παιδεραστές δάσκαλοι έχουν επιστρέψει στις σχολικές αίθουσες μετά την έκτιση μιας πολύ μικρότερης ποινής.

Περιττεύει η σύγκριση της ποινής της καθαρίστριας με αυτές που επιβλήθηκαν σε καταχραστές του δημοσίου, σε πολιτικούς που έπαιρναν μίζες, σε δημόσιους λειτουργούς που έβαλαν χέρι στο ταμείο. Και τελικά ίσως νάχει δίκιο η λαϊκή ρήση που λέει πως: όσα περισσότερα κλέψεις τόσο μειώνονται οι πιθανότητες να μπεις φυλακή.