Βασίλης Στεφανακίδης

Εν πρώτοις θα μπορούσε κανείς να το προσπεράσει και να το καταγράψει ως άλλη μια ανερμάτιστη βλακεία της εν λόγω βουλευτού και να την εντάξει στη χορεία “των μεταναστών που λιάζονται και μετά εξαφανίζονται από προσώπου γης...”

Σιγά τη σοβαρή πολιτική προσωπικότητα θα πει κανείς και σιγά τις μεγάλες σοφίες που εκστομίζει. Όχι, μπορεί αυτά να ακούγονται ως ηλιθιότητες από κάποιους σκεπτόμενους πολίτες , πλην όμως αυτοί είναι μια ισχνή μειοψηφία στην κοινωνία που ελάχιστα δυστυχώς μπορεί να επηρεάσει την εξέλιξη της πολιτικής ιστορίας του τόπου.

Πικρή αλήθεια είναι πως η πλειονότητα των Ελλήνων είναι των απόψεων της κάθε Τασίας.

Γενιές και γενιές Ελλήνων, εμποτίστηκαν με την ιδέα του βολέματος στο Δημόσιο όπου μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει και άπαξ μπεις δεν μπορεί κανείς να σε κουνήσει. Τρανή απόδειξη τα χρόνια της κρίσης.
Πόσο επηρεάστηκαν οι ζωές των δημοσίων υπαλλήλων αυτά τα χρόνια, πόσο συρρικνώθηκε το εισόδημα τους, πόσο επηρεάστηκε η ψυχολογική του κατάσταση από την εργασιακή ανασφάλεια και πόσο αντιστοίχως στους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα;

Η σύγκριση δεν αντέχει σε σοβαρή ανάλυση. Πολλοί πλέον ιδιωτικοί υπάλληλοι θα έδιναν το ένα τους νεφρό για τη σιγουριά του Δημοσίου καθώς στα χρόνια της κρίσης τα είδαν κυριολεκτικά όλα.
Σ' αυτό λοιπόν ποντάρει η Τασία και ο ΣΥΡΙΖΑ και απευθύνονται σε αυτή τη μεγάλη δεξαμενή ψηφοφόρων. Τους Δημοσίους υπαλλήλους και σ' αυτούς που ονειρεύονται δημοσιοϋπαλληλίκι. Και απευθύνονται με τον πιο ωμό και κυνικό τρόπο, λες και είναι ιδιοκτήτες τους και οι αντίπαλοι τους θα τους καταργήσουν.

Λες και τολμά κανείς να πει ευθέως και χωρίς περιστροφές πως θα καταργήσει τη μονιμότητα και θα επιβάλλει τη διαρκή αξιολόγηση έτσι ώστε να εκσυγχρονιστεί ο δημόσιος τομέας, να γίνει λειτουργικός, αποδοτικός και πάνω απ' όλα να υπηρετεί το λόγο ύπαρξης του, την παροχή υπηρεσιών υψηλού επιπέδου στους πολίτες. Όλοι εν τέλει χαϊδεύουν, άλλος λίγο άλλος περισσότερο αυτή την ευγενή τάξη των ψηφοφόρων εις βάρος του πολύπαθου ιδιωτικού τομέα που είναι το αποπαίδι της κοινωνίας.

Και κυρίως αποπαίδι για τους ιδεοληπτικούς του ΣΥΡΙΖΑ που μπορεί να μην το λένε τόσο ωμά όπως η Τασία, όμως ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο, όλοι αυτοί του ΣΥΡΙΖΑ και όλες οι αριστερές παραφυάδες τους , διακατέχονται από τις ίδιες και χειρότερες απόψεις.

Τ ο δημόσιο θεωρούν ότι είναι φέουδο τους και η ασπίδα προστασία τους ,καλύπτει τους πάντες. Ικανούς και ανίκανους, εργατικούς και τεμπέληδες, ηθικούς και ανήθικους, υπεύθυνους και ανεύθυνους, τίμιους και φακελάκηδες, οραματιστές και συνδικαλιστές.

Όλοι χωρούν μέσα στη στοργική αγκαλιά της κάθε Τασίας, με μόνο αντάλλαγμα την ψήφο τους έτσι ώστε να παραμείνει ο Κυριάκος και ο κάθε Κυριάκος μόνιμα στην αντιπολίτευση.
Κι αυτό δεν είναι συναλλαγή αλλά μια συνήθης πολιτική πρακτική, όπως δεν είναι συναλλαγή κι όλα αυτά που ζούμε εσχάτως στη Βουλή με τις κινούμενες και εναλλασσόμενες πλειοψηφίες που από τη μια διατηρούν στην κυβέρνηση αυτό το μειοψηφικό πλέον κόμμα αλλά παίρνουν και αποφάσεις ιστορικές, κόντρα στη βούληση της συντριπτικής πλειονότητας του Ελληνικού λαού.

Δεν ορρωδούν προ ουδενός και δεν αργεί η ώρα που θα ανακηρύξουν τη Χριστοδουλοπούλου ως “Αγία Τασία των δημοσίων υπαλλήλων” μεγάλη η χάρη της!