Βασίλης Στεφανακίδης

Μπορεί κάποιοι να το ανέμεναν και κάποιοι άλλοι να θεωρούσαν πως οι διαπραγματεύσεις θα κατέληγαν με εκατέρωθεν υποχωρήσεις ώστε να μη φθάσουμε σε μονομερείς ενέργειες.

Κι όμως όπως δείχνουν τα μέχρι στιγμής στοιχεία και αν δεν δούμε αύριο κάποιες διαφοροποιήσεις στο νομοσχέδιο που είχε ετοιμάσει το υπουργείο Οικονομίας, η κυβέρνηση εμφανίζεται έτοιμη να αναλάβει και τα σχετικά ρίσκα διατάραξης των σχέσεων με τους δανειστές μετά από 4 χρόνια αγαστής και ανέφελης συνεργασίας που στηρίχθηκε στο ναι σε όλα.

Και ποια είναι αυτά; Πρώτον να μην εκταμιευθεί η δόση του 1 δισ. ούτε από το Eurgroup της 5ης Απριλίου, δεύτερον να σταλεί ένα αρνητικό μήνυμα στις αγορές με ό,τι τούτο μπορεί να σημάνει για την εξέλιξη των spreads και τρίτον να δημιουργηθεί ένα κακό προηγούμενο και επιφυλακτικότητα και για τις άλλες ρυθμίσεις με τις 120 δόσεις για χρέη προς τα ασφαλιστικά ταμεία και την εφορία, για τις οποίες επίσης βρίσκεται σε διαβούλευση με τους θεσμούς.

Τώρα, σε ό,τι αφορά το 1 δισ., η αλήθεια είναι πως η κυβέρνηση δεν καίγεται γιατί δεν το έχει άμεση ανάγκη. Υπάρχει άλλωστε το “μαξιλάρι” των 20 περίπου δισ. στη διάθεση της δια πάν ενδεχόμενο.
Επομένως θεωρεί πως με τη μονομερή ενέργεια θα πάρει πολιτικούς πόντους ανεξαρτησίας, μια και θεωρητικά είμαστε εκτός προγραμμάτων. Δεν αποκλείεται μάλιστα μέσα στο πρώτο 15θήμερο του Απριλίου να προβεί και σε άλλη μονομερή ενέργεια που θα ευνοεί εκατομμύρια οφειλέτες, θεσπίζοντας τις 120 δόσεις παρά τις ενστάσεις των δανειστών.

Κι αυτό θα είναι ένα από τα τελευταία ευεργετικά μέτρα που εντάσσεται στην προσπάθεια της κυβέρνησης να ανακάμψει και να προσποριστεί εκλογικά οφέλη.

Βέβαια το ίδιο ήλπιζε και με τα επιδόματα , παροχές, ρυθμίσεις που έκανε τους τελευταίους μήνες του 2018 αλλά οι ελπίδες εκείνες διαψεύστηκαν από όλα τα δημοσκοπικά ευρήματα.
Πάντως, η όλη σπουδή να κλείσει με κάθε τρόπο όλα τα εκκρεμή θέματα μέσα στις 15-20 επόμενες μέρες, δείχνει και κάτι άλλο.

Δείχνει πως το ενδεχόμενο και εθνικών εκλογών μέσα στον Μάιο, δεν έχει φύγει από το τραπέζι και πως ο Τσίπρας παρόλο που δημόσια μιλάει για Οκτώβριο, λαμβάνει σοβαρό υπόψη του τις σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης, οι οποίες κάθε άλλο παρά θετικές είναι για το κόμμα του καθώς δεν του βγαίνει τίποτα τους τελευταίους μήνες. Ούτε οι προσλήψεις ούτε τα δωράκια και τα επιδόματα , πολλώ δε μάλλον το δήθεν άνοιγμα στην κεντροαριστερά που μοιάζει να του δημιουργεί ζημιά παρά εκλογικό κέρδος.

Αν δε, ληφθεί υπόψη και η κατάσταση στη Βόρεια Ελλάδα όπου δυσκολεύονται ακόμα και τα πρωτοκλασάτα στελέχη να συγκεντρώσουν 50 άτομα στις εκδηλώσεις τους, τότε μοιάζει παράλογο να θέλει ο Τσίπρας να πιει το πικρό ποτήρι σε δόσεις και όχι μια και έξω.

Εκτός κι αν ζει σε ένα παράλληλο σύμπαν όπου κυριαρχούν οι κρυφές μετρήσεις Βερναρδάκη και δεν βλέπει τι γίνεται έξω από την ασφάλεια του Μεγάρου Μαξίμου, γεγονός που δεν μπορεί κανείς να το αποκλείσει!