Το χαϊκούρεμα του χρέους

- Μήπως ήταν απλή σύμπτωση το γεγονός ότι, ενώ οι Έλληνες τρώγαμε τα νύχια μας μέχρι τον αγκώνα για την ετυμηγορία του Eurogroup, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου έγραφε ποίηση;

- Βρίσκει άραγε ο Χέρμαν φαν Ρομπάι τις διαβουλεύσεις ατέρμονες και βαρετές γι' αυτό και ξεδίνει ανεβάζοντας ποιήματα στο twitter, ως αντίδοτο στην αφόρητη ανία του;

- Μήπως οι συζητήσεις ανάμεσα στους κορυφαίους της Ευρώπης είναι, εκ προοιμίου τόσο ανούσιες, τόσο σκηνοθετημένες ώστε ο Χέρμαν φαν Ρομπάι να σκαρώνει χαϊκού περιμένοντας να τον ενημερώσουν για το αποτέλεσμα;

- Μήπως δεν ισχύει τίποτα από τα προηγούμενα, μήπως ο κος Ρομπάι απλώς τυγχάνει να είναι τόσο ευφυής ώστε να διαμερισματοποιεί τον εγκέφαλό του και, ενώ είναι απόλυτα αφοσιωμένος στους πολυδαίδαλους προβληματισμούς της ΕΕ πχ σχετικά με τη διαχείριση του ελληνικού χρέους, ταυτόχρονα έχει τη δυνατότητα να διοχετεύει πνευματική ενέργεια στη σύνθεση ποιημάτων;

Από την άλλη, και με κάθε σεβασμό στην τέχνη του, ο Χέρμαν φαν Ρομπάι δεν έγραψε δα και την «Έρημη Χώρα» -τυχαίο παράδειγμα, μην πάει ο νους κανενός στην Ελλάδα. Για την ιστορία, το χαϊκού της 26ης Νοεμβρίου, ακριβώς την ώρα που συνεδρίαζε το Eurogroup ήταν το εξής:

Νοέμβριος, τέλος φθινοπώρου (Τίτλος)

Η νύχτα έπεσε
Τα γυμνά κλαδιά φαίνονται
Ακόμα πιο μοναχικά

Πόσην ώρα, άραγε, να χρειάστηκε ο πρόεδρος της ΕΕ να συνθέσει αυτό το αφαιρετικό στιχούργημα; Μήπως η έμπνευση τον βρήκε εν είδη αποκάλυψης και δημιουργικής έκλαμψης στο WC, εκεί όπου ακόμη και οι πρόεδροι της Ενωμένης Ευρώπης πηγαίνουν μόνοι; Κανείς δεν ξέρει.

Όπως κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος πόσο βάθος κρύβουν τα χαϊκού γενικώς, εάν δηλαδή πρόκειται για μια σοφία που εκφράζεται με εκ πρώτης όψεως αφελείς στίχους, ή πρόκειται για το ανάποδο, δηλαδή για αυτονόητες κοινοτοπίες που σερβίρονται περιτυλιγμένες με το πέπλο της απωανατολίτικης κουλτούρας.

Με άλλα λόγια δεν ξέρουμε εάν ο Χέρμαν φαν Ρομπάι «κάνει τον Ιάπωνα» επειδή, απλώς, δεν είναι άξιος να γράψει κάτι πιο σύνθετο, ή επειδή το ακραίο λακωνίζειν των χαϊκού ταιριάζει στην πνευματική του ιδιοσυγκρασία. Σε κάθε περίπτωση, τα στιχάκια της 26ης Νοεμβρίου δεν είναι τα πρώτα που δημοσιοποιεί ο πρόεδρος. Πριν από περίπου ενάμιση χρόνο, υποδεχόμενος Ιάπωνες αξιωματούχους, έκλεισε την χαιρετιστήρια ομιλία του με τους εξής στίχους:

Οι τρεις καταστροφές [εννοώντας σεισμό, τσουνάμι και πυρηνική καταστροφή]
Θύελλες μεταμορφώνονται σε ένα απαλό αεράκι
Έναν καινούργιο, ανθρώπινο αέρα

Κι επειδή δεν είναι μόνο οι Έλληνες βουλευτές που τολμούν να επιδείξουν τα προϊόντα της ποιητικής τους έμπνευσης, ο κ. φαν Ρομπάι έχει εκδώσει ήδη μια συλλογή με χαϊκού. Ίσως όχι τόσο τολμηρά σε αισθησιασμό όσο η στιχοπλοκή του κου Τάσου Κουράκη (ΣΥΡΙΖΑ), αλλά αποκαλυπτικές για το πώς αντιμετωπίζει τον κόσμο γύρω του ένας Βέλγος πολιτικός:

Η ζωή πλέει
Στη θάλασσα του χρόνου
Όμως μόνο η θάλασσα απομένει

Συναυλία πτηνών
Το τραγούδι κάποιου πιο δυνατό
Δεν ξέρω πώς το λένε

Μια μύγα πετάει και ζουζουνίζει
Σηκώνεται ψηλά και βουτάει στο δωμάτιο
Κανέναν δεν πειράζει

Θα ήταν αγένεια να μην αφιερώσουμε κι εμείς ένα δικό μας, έστω και άτεχνο, χαϊκού στον Χέρμαν Φαν Ρομπάι:

Έλληνες, περίεργοι (Τίτλος)

Ποιητή πρόεδρε
Εμείς γυρέψαμε τη δόση
Εσύ την πήρες;