Βασίλης Χιώτης: Το «μπράβο» του εκδότη

Ως κοινοβουλευτικός συντάκτης τότε, του ΣΚΑΪ και της «Καθημερινής», είχα την ευθύνη κάλυψης των συγκλονιστικών γεγονότων που εκείνη την ημέρα οδήγησαν στην ανατροπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Αποβραδίς κυκλοφορούσε έντονα η φήμη ότι «κάτι θα γίνει»... Ο Γιώργος Συμπιλίδης μπήκε σαν κλέφτης στο γραφείο του προέδρου της Βουλής στις 8.30 το πρωί και κατέθεσε τη δήλωση ανεξαρτητοποίησής του. Ετρεξα κατοστάρι στους διαδρόμους για να φτάσω στο πιο κοντινό τηλέφωνο (τα κινητά υπήρχαν τότε μόνο για λίγους) και έδωσα πρώτος την είδηση στην εκπομπή του Κώστα Χαρδαβέλλα. Σε λίγα λεπτά το είχε μάθει όλη η Αθήνα... Το μεσημέρι μού τηλεφώνησε για να με συγχαρεί για την επιτυχία ο Αριστείδης Αλαφούζος. Είναι ζήτημα αν τον είχα δει μέχρι τότε μια-δυο φορές στους διαδρόμους της εφημερίδας, ενώ δεν είχαμε μιλήσει ποτέ. Ηταν το μεγαλύτερο παράσημο για μένα το «μπράβο» του εκδότη. Και όχι οποιουδήποτε εκδότη. Του εκδότη που για να τον δουν υπουργοί περίμεναν ολόκληρες βδομάδες. Σπανίζουν πια οι εκδότες που σου λένε «μπράβο». Σπανίζουν οι εκδότες που σηκώνουν το τηλέφωνο για να μιλήσουν με έναν υπάλληλό τους. Στην προεκλογική περίοδο που ακολούθησε μέχρι τις εκλογές της 10ής Οκτωβρίου, με εντολή Αλαφούζου, είχα πάρει στο κατόπι τον Κώστα Μητσοτάκη. Μια μέρα μιλούσε στο Καρπενήσι, αλλά λόγω μιας ασυνεννοησίας δεν είχε φροντίσει κανείς την κάλυψη της προεκλογικής συγκέντρωσης. Η εντολή του Αριστείδη Αλαφούζου ήταν η εξής: «Δεν αφήνουμε ποτέ ακάλυπτο τον Μητσοτάκη. Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα κάνει το λάθος»... Το Καρπενήσι, όμως, ήταν μακριά και δεν θα προλαβαίναμε τη συγκέντρωση με το αυτοκίνητο. «Πάρτε το ελικόπτερο», είπε χωρίς δισταγμό ο εκδότης κι έτσι έγινα ο πρώτος δημοσιογράφος που κάλυψε προεκλογική συγκέντρωση μετακινούμενος με ιδιωτικό ελικόπτερο!

Αυτή τη νοοτροπία έφερε στα ΜΜΕ ο Αριστείδης Αλαφούζος όταν απέκτησε την «Καθημερινή» και έχτισε τον ΣΚΑΪ. Στο κυνήγι της είδησης δεν λυπόταν τα έξοδα. Βέβαια ήταν άλλες εποχές τότε, αλλά δεν τον υποχρέωνε κανείς να σηκώνει κάθε μέρα το ελικόπτερο για να γνωρίζουν οι ακροατές την κίνηση στους δρόμους, ούτε να πληρώνει αποστολές στο εξωτερικό για να βρίσκονται πάντα οι δημοσιογράφοι του δίπλα στους πολιτικούς αρχηγούς και να φέρουν το αποκλειστικό. Επίσης, ήξερε να τιμά τους συνεργάτες του ακόμη κι όταν τον πλήγωναν.

Οταν αποφάσισα να φύγω από την «Καθημερινή» και τον ΣΚΑΪ, ο Αριστείδης Αλαφούζος τηλεφώνησε στους τότε διευθυντές μου, Θανάση Καρτερό και Στάμο Ζούλα, και τους είπε πως παρότι αποχωρώ οικειοθελώς πρέπει να μου καταβληθεί αποζημίωση!  Μπορεί να μην ήταν ο μόνος που τα έκανε αυτά, αλλά δεν ήταν και πολλοί οι εκδότες με αυτή τη φιλοσοφία. Κι όσο πάει, λιγοστεύουν...