Στις 28 και 29 Νοεμβρίου λαμβάνουν χώρα οι αρχαιρεσίες του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, του μεγαλύτερου επιστημονικού συλλόγου της χώρας. Η συμμετοχή στις εκλογές του Συλλόγου μας βαίνει, δυστυχώς, τα τελευταία έτη μειούμενη, ακολουθώντας αντίστοιχες διεθνείς τάσεις σε γενικότερο επίπεδο εθνικών εκλογών. Φέτος μάλιστα, ο κίνδυνος της αποχής είναι ακόμη μεγαλύτερος, δεδομένου ότι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα νέο κύμα πανδημίας.
Δημήτρης Αναστασόπουλος
Στις 28 και 29 Νοεμβρίου οι δικηγόροι καλούμαστε στις κάλπες για να εκλέξουμε τη νέα διοίκησή του Συλλόγου μας, του δεύτερου «σπιτιού» μας. Ενός «σπιτιού» που, δυστυχώς, σήμερα μοιάζει πιο εγκαταλελειμμένο και αφιλόξενο από ποτέ. Σε ένα περιβάλλον μεγάλων δυσκολιών και καθημερινών προκλήσεων για το σώμα, η ευκαιρία αυτή δεν πρέπει να πάει χαμένη.
Παρά τα νέα προβλήματα που προκύπτουν με τις μεταλλάξεις, φαίνεται ότι σιγά σιγά εξερχόμαστε από το σκοτεινό τούνελ της πανδημίας και αρχίζουμε να βλέπουμε σημάδια κανονικότητας. Ελπίζοντας ότι σύντομα θα αφήσουμε πίσω όλες τις δυσάρεστες συνέπειες του covid-19 ανεπιστρεπτί, χωρίς περαιτέρω εκπλήξεις.
Μετά από 10 χρόνια οικονομικής κρίσης και βαδίζοντας στο δεύτερο χρόνο της πανδημίας, τα μέτρα που ανακοινώθηκαν από τον πρωθυπουργό που αφορούν και τους ελεύθερους επαγγελματίες, είναι μεν στη σωστή κατεύθυνσή, αλλά απαιτούνται πολλά ακόμα. Σε ό,τι αφορά τα μέτρα που ήδη εξαγγέλθηκαν, συνιστούν εν μέρει διόρθωση άδικων προσεγγίσεων κατά τα προηγούμενα έτη από την πλευρά της πολιτείας εις βάρος των ελεύθερων επαγγελματιών και προφανώς και των δικηγόρων.
«Δικαιοσύνη σε ελεύθερη πτώση» είναι το «έργο» που παρακολουθούμε εδώ και χρόνια όσοι υπηρετούμε το χώρο της Δικαιοσύνης, αλλά και ολόκληρη η κοινωνία. Και, δυστυχώς, η πτώση (κατάπτωση) αυτή συνεχίζεται, ακολουθώντας τους νόμους της βαρύτητας: όσο πιο κοντά φτάνεις στο τελικό σημείο προστριβής, τόσο πιο ταχεία είναι. Και όσο πιο μεγάλη είναι η πτώση, τόσο πιο καταστροφικά είναι τα αποτελέσματα της τελικής προστριβής. Την οποία φοβάμαι ακόμα δεν έχουμε δει. Ο Ζ.Φρόϋντ υποστήριζε ότι το πρώτο προαπαιτούμενο του πολιτισμού είναι η Δικαιοσύνη. Στη χώρα μας φαίνεται αυτό να μην απασχολεί σοβαρά τους θεσμικούς παράγοντες που συμμετέχουν σε αυτή, ή τη συνδιαμορφώνουν, με αποτέλεσμα την κατάπτωση που ζούμε. Με ό,τι αυτή συνεπάγεται για τη δημοκρατία και τον πολιτισμό μας.