Η μεγάλη κοροϊδία

Μερικές συμπεράσματα με την απλή, κοινή, λογική. Χωρίς δογματισμούς, φανατισμούς και άλλες τέτοιες «τυφλές» ερμηνείες και αναγνώσεις

Ένα λοιπόν. Εντελώς βλακώδης ο διαχωρισμός ανάμεσα σε πλούσιους δεξιούς και συντηρητικούς και στους άλλους τους φτωχούς αριστερούς. Που πα να πει, πως ο δεξιός και συντηρητικός, δηλαδή ο «συστημικός», δικαιούται να κατέχει πλούτο. Αντιθέτως ο. αριστερός και ο κομμουνιστής δεν δικαιούται

Δύο λοιπόν. Αυτή η μεταφυσική προσέγγιση και άκρως διαδεδομένη αντίληψη καταλήγει σε μια εξωφρενική κατάσταση. Εκτός πραγματικότητας. Οι αριστεροί με τραγιάσκα και στη βιοπάλη των οκτακοσίων, άντε χιλίων ευρώ μηνιαίως. Όμως κάθε δεξιός μπορεί να πλουτίζει και να καλοπερνάει

Τρία λοιπόν. Εκ της ιστορικής πείρας προκύπτει μια διαφορετική πραγματικότητα. Ολοι, σχεδόν, οι ηγέτες, οι εμπνευστές οι φορείς αριστερών, ριζοσπαστικών ιδεών, και του κομμουνισμού, ήταν και είναι γόνοι πλουσίων, ευκατάστατων, αστικών οικογενειών. Εκ του περισσεύματος προκύπτει το διαφορετικό. Οι λεγόμενοι «αποστάτες» της τάξης τους. Οι εργαζόμενοι και οι εργάτες ούτε περίσσευμα χρόνου έχουν, ούτε τα απαραίτητα γνωστικά εργαλεία κατέχουν

Τέσσερα λοιπόν. Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι η περιουσία του τάδε η δείνα πολιτικού. Το ζήτημα είναι ο τρόπος απόκτησης αυτής της περιουσίας. Αν ο τρόπος είναι νόμιμος και κανονικός, κανένα πρόβλημα. Αλλωστε κάθε πολιτικός κρίνεται από τις πράξεις του και όχι από την περιουσιακή του κατάσταση

Πέντε λοιπόν. Εν προκειμένω η περιουσιακή κατάσταση του Δημήτρη Παπαδημούλη δημιουργεί μερικά σοβαρά ερωτηματικά. Ας πούμε, ισχυρίζεται πως κατάφερε να αποκτήσει έξι διαμερίσματα πληρώνοντας συνολικό τίμημα 239. 600 ευρώ. Και άλλα δύο μεγαλύτερα, άνω των 100 τ. μ. με το ποσό των 121. 500 ευρώ. Αν είναι δυνατόν

Εξι λοιπόν. Και ακόμα χειρότερα, στην δήλωσή του δεν αναφέρονται οι διευθύνσεις αυτών των διαμερισμάτων. Που είναι ακριβώς; Στο Πέραμα; Στην Πατησίων; Στα Εξάρχεια; Στο Κολωνάκι; Και σε ποιον όροφο; Στο υπόγειο; Αγαπητέ Δημήτρη πες μου το μυστικό. Να καταφέρω, επιτέλους, να αποκτήσω διαμέρισμα με είκοσι χιλιάρικα. Σε εκλιπαρώ!

Εφτά λοιπόν. Επομένως αυτή η θολή κατάσταση δημιουργεί μπόλικα ερωτηματικά. Όπως ερωτηματικά προκύπτουν με τον «τζόγο» των αμοιβαίων κεφαλαίων. Με απλά λόγια ο Δημήτρης Παπαδημούλης, καθ όλη την σχεδόν δια βίου παραμονή του στα έδρανα της ευρωβουλής, από τη μια παρίστανε τον αριστερό εναντίον ευρωπαικού διευθυντηρίου και από την άλλη αποταμίευε προς προσωπικό όφελός του. Και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος. Η επιτομή της υποκρισίας

Οκτώ λοιπόν. Το ίδιο ακριβώς και με την περίπτωση του Ευκλείδη Τσακαλώτου. Του σκληροπυρηνικού και μαρξιστή Τσακαλώτου. Που καθ όλη την διάρκεια της θητείας του, από τη μια κατηγορούσε όλους εκείνους που είχαν τοποθετήσει απίστευτα, ιλιγγιώδη ποσά, σε ξένες τράπεζες και από την άλλη ο ίδιος μ ένα εκατομμύριο στο εξωτερικό. Γιατί Ευκλείδη μας δεν τα τοποθετείς σε ελληνικές τράπεζες; Χαζός είναι ο άνθρωπος; Με το χρήμα λάτρης του νεοφιλελευθερισμού. Με τα λόγια υπέρ φτωχών μαζών

Το συμπέρασμα εντελώς απλό. Οσοι πιστεύουν πως οι Συριζαίοι εμφορούνται και πιστεύουν σε μια αλλιώτικη, εχθρική προς τον καπιταλισμό ιδεολογία, πλανώνται πλάνη δυσθεόρατη και επικίνδυνη. Τα «συντρόφια» απλώς χρησιμοποιούν αριστερή, επαναστατική φρασεολογία προς παραπλάνηση των κορόιδων με τελικό στόχο την συγκατοίκηση, με το σύστημα, στην εξουσία

Κατάλαβες; Όχι; Ε τότε καλά να πάθεις. Αφού είσαι τόσο μεγάλο κορόιδο πως να καταλάβεις;