Δημήτρης Δανίκας

Ένα λοιπόν. Το φερόμενο ως «αποκάλυψη του αιώνα», δηλαδή Novartis, εκ των πραγμάτων και των αποτελεσμάτων, αποδείχτηκε γιγαντιαία φούσκα

Δύο λοιπόν. Ουδείς εκ των κατηγορουμένων με συγκεκριμένα αποδεικτικά ντοκουμέντα. Ολων αυτών των κατηγορουμένων που έβλεπαν τα ονόματά τους να κρέμονται από τα μανταλάκια. Και μάλιστα με τον Αλέξη πρωθυπουργό

Τρία λοιπόν. Αντιθέτως μάλιστα. Ο κατήγορος κατέληξε κατηγορούμενος. Ο Παπαγγελόπουλος βρέθηκε απολογούμενος. Το FBI άφαντο και «αναρμόδιο». Και κοντά σε όλα αυτά, όλα ήρθαν τούμπα

Τέσσερα λοιπόν. Και εκεί που το όνομα του Παπαγγελόπουλου αισθανόταν αφόρητη μοναξιά. Εκεί που νόμιζες πως όλα τελειώνουν με το παραδικαστικό κύκλωμα, να σου εμφανίζεται το δεξί χέρι του Αλέξη Τσίπρα. Ο «σύντροφος» Νίκος Παππάς

Πέντε λοιπόν. Εκ των πραγμάτων συναλλαγή. Με δόλωμα «σπίλωσε να σε ξαλασπώσω». Εκ των πραγμάτων «πάρε δώσε». Εκ των πραγμάτων και με τη δική του φωνή το κόμμα γίνεται «μαγαζί». Εκ των πραγμάτων το «μαγαζί» κουβαλάει και σκοτεινό «παραμάγαζο». Εκ των πραγμάτων το παρασκήνιο μοιάζει με σενάριο αμερικανικής, γκανγκστερικής ιστορίας

Εξι λοιπόν. Γκρεμίδια η Αριστερά. Στάχτες και μπούρμπερη η σοσιαλιστική στροφή. Υλικά κατεδαφισμένων οικοδομών τo «ηθικό πλεονέκτημα», η «αλλαγή» και η «ταξική στροφή»

Εφτά λοιπόν. Όλα για πούλημα. Everything for Sale. Ποια όλα; Ας πούμε «ηθική». Ας πούμε «διαφάνεια». Ας πούμε «καθαρότητα». Ας πούμε «αξίες». Και ας πούμε «διαφορετικότητα»

Οκτώ λοιπόν. Και τα ερωτήματα πέφτουν βροχή. Και οι ψηφοφόροι ενεοί. Εμβρόντητοι. Κατάπληκτοι. Και ο αρχηγός; Τα στελέχη; Οι μεσαίοι και οι μικροί; Οι βουλευτές; Τι κάνουν όλοι αυτοί;

Εννέα λοιπόν. Με ελάχιστες εξαιρέσεις άκρα του (ταχαριστερού) τάφου σιωπή. Οπότε σκέπτεσαι κι εσύ. Οπότε καταλήγεις ως εξής. Αφού «άφαντος» ο αρχηγός, τότε στο κόλπο κι αυτός. Οπότε ενήμερος κι αυτός. Αφού «άφαντα» τα συντρόφια του κλειστού, εσωτερικού, κύκλου, συνένοχοι κι αυτοί. Και αφού όλοι αυτοί παραμένουν «άφαντοι» και αρκετοί εξ αυτών εξακολουθούν να στηρίζουν Νίκο Παππά, τότε η κατάσταση χειρότερη και ακόμα πιο μελαγχολική

Δέκα λοιπόν. Επομένως η αριστερή παράταξη είναι «μαγαζί». Επομένως το «μαγαζί» κουβαλάει και «παραμάγαζο». Επομένως «κράτα με να σε κρατώ». Επομένως όλα στο βωμό της εξουσίας. Εμείς να απολαμβάνουμε και δε πα να καεί, να διασυρθεί, να γκρεμιστεί το αριστερό σύμπαν. Επομένως ακόμα και με τον διάβολο να πορευτούμε αρκεί στον παράδεισο να βρεθούμε

Δύο πράγματα διέφυγαν από τους σχεδιασμούς και από το παραμάγαζό τους. «Οποιος σκάβει το λάκκο του άλλου πέφτει ο ίδιος μέσα». Και το δεύτερο «ο διάβολος έχει πολλά ποδάρια»

Να μην επαναλαμβανόμαστε. Να μην αναμασάμε τα ίδια και τα ίδια. Να μην ανακυκλώνουμε. Αλλά στο θεό που πιστεύετε κι εσείς, όπως εγώ, δεν αισθάνεστε να έρχεται κατά πάνω σας, με φόρα, η ίδια ανυπόφορη, ταχαριστερή μπόχα;

Εσένα το λέω. Που επιμένεις ΣΥΡΙΖΑ και τώρα το παραμάγαζο με ονοματεπώνυμο «Νίκος Παππάς» σε κάνει να λες «σύντροφοι εδώ που φτάσαμε καλύτερα με τον αυθεντικό Κυριάκο παρά με τον μεταλλαγμένο Αλέξη Τσίπρα»