Τα δικά σου δικά μου και τα δικά μου δικά μου

Μαθαίνω λοιπόν πως καθημερινά περί τους τετρακόσιους Ελληνες νοματαίους διασχίζουν τα σύνορα με προορισμό το κοντινότερο σημείο του κρατιδίου των Σκοπίων. Της Βόρειας Μακεδονίας. Τώρα επί Covid 19

Με σκοπό να γεμίσουν ρεζερβουάρ των οχημάτων τους με φτηνότερη ενέργεια (αμόλυβδη, πετρέλαιο, φυσικό αέριο). Να φορτώσουν το αυτοκίνητό τους με φτηνότερες προμήθειες από μπακάλικα και σούπερ μάρκετ. Να παίξουν στο καζίνο. Μπορεί να επιδοθούν και σε «επισκέψεις» οι λεγόμενες visit και στο τέλος να επιστρέψουν παρέα με κορωνοιό. Μπορεί ναι μπορεί και όχι

Προσέξτε τώρα την αντίφαση. Ενώ λοιπόν κερδίζουν μ αυτές τις καθημερινές και καταναλωτικές εφόδους τους στο κρατίδιο των Σκοπίων. Ενώ κατά τους καλοκαιρινούς μήνες περιμένουν Σκοπιανούς πελάτες για να κερδίσουν από την τόσο οικεία και τόσο επικερδή επιχείρηση Rooms to Let. Ενώ δηλαδή οι Σκοπιανοί, μαζί με όλους τους Βαλκάνιους συντηρούν την «βαριά τουριστική βιομηχανία» της Βορείου Ελλάδος. Την άλλη στιγμή, όπως έχει συμβεί στο παρελθόν, κατέβαιναν στις πλατείες ωρυόμενοι εναντίον Σκοπιανών και συμφωνίας των Πρεσπών

Ετσι και το σκύλο χορτάτο και την πίττα ολόκληρη. Και τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου δικά μου. Όλα δικά μας. Και να εκμεταλλευτούμε τις χαμηλές τιμές. Και να ξεχαρμανιάσουμε παίζοντας στο Καζίνο. Και να «φιλοξενούμε» Σκουπιανούς στις τουριστικές μας μονάδες. Και να τους έχουμε πελάτες στα καφενεία, τα μπαρ και τα φαγάδικα. Και να τους βρίζουμε παριστάνοντας τους πατριώτες

Το ίδιο συμβαίνει και με τις επιχειρηματικές δραστηριότητες. Από τη μια ψάχνουμε να βρούμε δουλειά. Από τη μια εναντίον ανεργίας. Και από την άλλη απεργίες, διαδηλώσεις εναντίον των αφεντικών

Ωραία λοιπόν. Ας υποθέσουμε πως όλα τα «αφεντικά» πάσχουν από αθεράπευτη αναλγησία, από αχαλίνωτη κερδοσκοπία και από ασυγκράτητη αντεργατική μανία. Αφού λοιπόν είναι έτσι τότε γιατί μαζικά δεν ψηφίζουμε ΚΚΕ; Τότε γιατί διαρκώς και ανελλιπώς η συντριπτική πλειονότητα ψηφίζει κόμμα συστημικό; Τότε γιατί υποστηρίζουμε καπιταλισμό;

Πάμε παρακάτω. Και αφού λοιπόν 95 στους εκατό επιθυμούν καπιταλισμό, τότε γιατί με την πρακτική μας κάνουμε ό, τι μπορούμε για να κλείσουν εργοστάσια και επιχειρήσεις; Γιατί τους «σπρώχνουμε» να μετακομίσουν σε γειτονικές, καλύτερες πιο ήσυχες περιοχές;

Μπας και δεν ξέρουμε πως όσο ο τζίρος των πάσης λογής επιχειρήσεων πέφτει, τόσο η ανεργία ανεβαίνει; Μπας και επιθυμούμε να διοριστούμε σε κάποιο δημόσιο οργανισμό και έτσι να κατακτήσουμε το όνειρο της μονιμότητας;

Και αν όλοι διοριστούν στο Δημόσιο ποιος θα τους πληρώνει; Και αν όλες οι επιχειρήσεις μετατραπούν σε κρατικές τότε γιατί δεν ψηφίζουμε ΚΚΕ αλλά διαρκώς το ρίχνουμε υπέρ συστημικών κομμάτων;

Φαύλος κύκλος. Αδιέξοδο. Κανείς δεν μπορεί να τα χει όλα. Εκτός από τον μέσο Νεοέλληνα. Που από τη μια σκέφτεται αριστερά και από την άλλη, τρώει, καταναλώνει Δεξιά. Αμερικανικός καπιταλισμός και Σοβιετικός υπαρκτός σοσιαλισμός στη συσκευασία του ενός. Πεδίο δόξης λαμπρό για κάθε ψυχίατρο ακόμα και για πρωτοετείς φοιτητές της Ιατρικής!