Καταπράσινο Πτυελοδοχείο

Αλλά μέχρι στιγμής τα αντίθετα. Τα εντελώς αντίθετα. Ο μελλοντικός παράδεισος θα προκύψει από την κόλαση. Η αυριανή Ριβιέρα από την παροιμιώδη νεοελληνική μούχλα. Οπως παθογένειες, κακοδαιμονίες, αδυναμίες, ανικανότητες, παραταξιακές κοκορομαχίες, λαϊκισμοί, εφιαλτικές γραφειοκρατικές διαδικασίες, υπόγεια μεγάλα συμφέροντα, πρωτοφανείς και ακατανίκητες καθυστερήσεις.

Λένε ότι δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα να σπαταλήσει αυτή την «οικοπεδάρα» προς όφελος ενός απέραντου μητροπολιτικού πάρκου. Δηλαδή τι είμαστε εμείς; Κομμουνιστές; Αμετανόητοι θαυμαστές του Κάστρο;

Τρίχες κατσαρές για τσατσάρες νεοελληνικές. Αρκεί κανείς να ρίξει μια ματιά τόσο στο Central Park της Νέας Υόρκης όσο και στα μεγάλα πάρκα στο Λονδίνο και στο Παρίσι. Γιατί λοιπόν εκεί, στις μητροπόλεις του καθαρού και ασυγκράτητου καπιταλισμού, και όχι εδώ, εν Ελλάδι του μικρού και ίσως αριστερίζοντος καπιταλισμού;

Ο λόγος ένας και μοναδικός. Επειδή οι οικονομίες των πανίσχυρων καπιταλιστικών χωρών διαθέτουν εκ του περισσεύματος την ικανότητα να δημιουργούν, να τροφοδοτούν και να συντηρούν τέτοια μεγάλα πάρκα. Φαντάζεστε τι θα συνέβαινε στην υποθετική περίπτωση που η οποιαδήποτε αμερικανική κυβέρνηση εκχωρούσε εκτάσεις του Central Park στον φέρ’ ειπείν μεγαλοεργολάβο Ντόναλντ Τραμπ; Φαντάζεστε να αναφύονταν μέσα στο πάρκο ουρανοξύστες, καζίνο και πολυτελείς βίλες; Χαμός!

Και συμβαίνει το εξής αξιοπερίεργο, αλλά εντελώς εξηγήσιμο. Αυτές οι δυνατές καπιταλιστικές ευρωπαϊκές οικονομίες διαθέτουν και συντηρούν έναν ισχυρό δημόσιο τομέα. Οπως, ας πούμε, συστήματα δημόσιας υγείας. Οπως Γερμανία, όπως Γαλλία, αλλά και όπως Ισραήλ. Για παράδειγμα, ο ταχύς και αποτελεσματικός εμβολιασμός που εντός ολίγου θα καλύψει τη συντριπτική πλειονότητα των πολιτών αυτής της μικρής χώρας οφείλεται και στον παράγοντα που ονομάζεται «πρωτογενείς μονάδες υγείας». Οι δικές μας, των ταχαριστερών και των ταχαμεταρρυθμιστών, πού είναι; Προφανώς, εξαερώθηκαν.

Με άλλα λόγια, η εκχώρηση του Ελληνικού σε ιδιώτες επενδυτές είναι στην πραγματικότητα ομολογία πλήρους αδυναμίας του πολιτικού μας συστήματος. Τόσο απλά και τόσο κυνικά. Οι λόγοι γνωστοί.

Από τις σπατάλες ο δημόσιος κορβανάς θα τιναζόταν στον αέρα. Με ακόμα περισσότερα δανεικά. Οι καταγγελίες περί διαφθοράς και εξαγοράς θα καταλάμβαναν όλα τα πρωτοσέλιδα επί σειρά ετών. Ονόματα πολιτικών όλων των κυβερνητικών παρατάξεων θα κρέμονταν από τα μανταλάκια. Η μία δίκη θα διαδεχόταν την άλλη. Οι καθυστερήσεις απελπιστικές. Η ολοκλήρωση των εργασιών όνειρο απατηλό. Και η συντήρηση του πάρκου πλημμελής έως ανύπαρκτη.

Και κοντά σε όλα αυτά, κάθε κυβέρνηση θα φόρτωνε στο Δημόσιο και τον απλό μισθωτό φορολογούμενο τη μισθοδοσία των δικών της «πελατών». Ψήφισέ μας κι εγώ θα βάλω το παιδί σου στην πράσινη Ριβιέρα. Κάπως έτσι φορτώθηκε με χιλιάδες ψηφοφόρους της «γαλάζιας» και της «πράσινης» παράταξης και γι’ αυτό βούλιαξε η Ολυμπιακή Αεροπορία. Κάπως έτσι εξαγοράστηκε ο κρατικός ΟΤΕ από την επίσης κρατική Deutsche Telekom.

Οπου Δημόσιο και καταστροφή. Οπου Δημόσιο και δανεικά. Οπου Δημόσιο και δικά μας παιδιά. Οπου Δημόσιο και διαφθορά. Οπου Δημόσιο και αναχρονισμός. Οπου Δημόσιο και μεγάλος σαδισμός. Επομένως, ουδείς σώφρων πολίτης καμίας παράταξης εμπιστεύεται την κρατική μηχανή. Επομένως, Δημόσιο και πράσινη Ριβιέρα πράγματα ασυμβίβαστα και μεταξύ τους εχθρικά.

Ενα το σίγουρο. Το αποτέλεσμα όλων αυτών των «διαδρομών» θα κατέληγε στο έργο το γνωστό και διαχρονικό. Το καταπράσινο όνειρο ενός μητροπολιτικού πάρκου της Αττικής, το καμάρι των νοτίων προαστίων, θα καταντούσε στέγη εκατοντάδων αστέγων, προνομιακό πεδίο διακίνησης ναρκωτικών και μια πρώτης τάξεως βολική χωματερή. Ενα καταπράσινο πτυελοδοχείο!

Επομένως, πούλησέ το, να τελειώνουμε. Μπας και τα εγγόνια μας συναντηθούν κάποτε με την ελληνική Ριβιέρα. Everything for sale. Που σημαίνει χίλιες φορές καλύτερα να το αναλάβουν ιδιώτες επενδυτές παρά όλες οι κυβερνήσεις οι ελληνικές!