Δημήτρης Δανίκας

Με αποτέλεσμα κάποια εφημερίδα της «καθαρής Δεξιάς» να τον «πυροβολεί» με τίτλο «Μαζέψου, Κυριάκο» και με υπότιτλο «Εκανες τη Νέα Δημοκρατία κόμμα του Σημίτη». Κάπως έτσι.

Και από τα δήθεν σοσιαλδημοκρατικά να εξέρχεται στα κανάλια η «προσωρινή» Φώφη και ως δασκάλα της Ε’ Δημοτικού, άντε της ΣΤ’, να τον επαναφέρει στην τάξη λέγοντας ότι τα λεφτά που δίνει θα πάνε στα ταμεία της πλουτοκρατίας και ουχί στα πορτοφόλια των μικρομεσαίων και τις άδειες τσέπες των φτωχών. Θα μας τρελάνουν όλους εντελώς. Προφανώς, μας θεωρούν βοσκούς ανεγκέφαλων αμνών.

Και ουδείς εκ των συναδέλφων έκανε την απλή και αυτονόητη ερώτηση «μπας και εσείς είχατε στο παρελθόν φορολογήσει σκληρά και αδυσώπητα το μεγάλο κεφάλαιο;». Και μια δεύτερη, ακόμα πιο καταλυτική, «μπας και όποιος το επιχειρήσει αυτό θα δει τους κεφαλαιοκράτες όπου φύγει φύγει, τις μεγάλες επιχειρήσεις να κατεβάζουν ρολά και την ανεργία να βαράει κόκκινο μέχρι τον ουρανό; Ποια η γνώμη σας, κυρία Φώφη μας;».

Οπως έλεγε και ο Μπιλ Κλίντον, «είναι ο καπιταλισμός, ανόητε». Τέτοιο σύστημα θέλουμε, τέτοιο ψηφίζουμε, με τέτοιο σύστημα πορευόμαστε. Και αρχή αυτού του συστήματος είναι το γνωστό: μεγάλο ψάρι τρώει μικρό ψάρι. Το Α, το Β και το Γ.

Ακολουθεί ο Αλέξης ο ταχαριστερός. Αυτός διαρκώς πλειοδοτεί. Γιατί δέκα και όχι είκοσι; Και γιατί είκοσι και όχι χίλια; Ο Αλέξης και η παρέα του, λοιπόν, πλειοδοτούν διαρκώς. Οπως τότε το καλοκαίρι του 2015, που παραλίγο το σάπιο καράβι με την ονομασία «Hellas» να βυθιστεί στη δραχμή με καπετάνιο τον Γιάνη Βαρουφάκη και το άυλο χρήμα, το λεγόμενο IOU, τουτέστιν I Owe You (σου χρωστάω).

Ο Τσίπρας, λοιπόν, που επί της εποχής του το μεγάλο κεφάλαιο είχε στήσει τρικούβερτο γλέντι και οι κύκλοι των εφοπλιστών περίπου έλεγαν «αγόρι μου εσύ», τώρα παριστάνει τον Ρομπέν των Δασών με τη γνωστή επωδό «για τον φτωχό, ρε, μόνο γι’ αυτόν».

Χαζός είναι; Οσο περισσότερα υπόσχεται τόσο περισσότερους πελάτες μαντρώνει. Προς το παρόν δεν το βλέπει, αλλά εκείνος επιμένει. Πού θα πάει, σου λέει, θα τσιμπήσουν, δεν θα τσιμπήσουν; Και δεν τον αδικώ. Με παροχές, επιδόματα, φοροαπαλλαγές δίνεις και παίρνεις. Αυτή η πεμπτουσία του συστήματος. Ολα τα υπόλοιπα της Β’ και της Γ’ Εθνικής.

Γιατί αυτό; Εδώ η ουσία της ελληνικής πολιτικής και οικονομίας. Επειδή οι μισθοί είναι χαμηλοί και «εξαερωμένοι». Επειδή η «εξαέρωση» είναι αποτέλεσμα του συγκεκριμένου αντιπαραγωγικού και εντελώς αναχρονιστικού οικονομικού μοντέλου. Επειδή ελλειμματικά τα ταμεία. Επειδή οι υποδομές έχουν παραμείνει όπως περίπου την εποχή του Τρικούπη. Επειδή η βιομηχανία συρρικνωμένη. Επειδή το κράτος ρακένδυτο και ανυπόληπτο. Επειδή ο μισός πληθυσμός μισθοδοτείται με συντάξεις. Επειδή η αφρόκρεμα της φωτισμένης νεολαίας την έχει κοπανήσει προς άλλους ανώτερους και απείρως καλύτερους προορισμούς. Επειδή η φοροδιαφυγή, κυρίως από μικρομεσαίους, είναι της τάξεως τριτοκοσμικών περιοχών. Επειδή, επειδή, επειδή.

Τι θα κάνουμε, παιδιά; Θα φτιάξουμε το κράτος; Θα αναπτυχθεί αληθινή και όχι πέτσινη παραγωγική διαδικασία; Θα πριμοδοτήσουμε τεχνολογία, φαρμακευτική και ιατρική ερευνητική διαδικασία; Θα συγκρατήσουμε τα καλύτερα μυαλά; Θα εκσυγχρονίσουμε εκ θεμελίων την αγροτική οικονομία; Θα αφομοιώσουμε τα παραδείγματα του Ισραήλ, μεγέθους ούτε Πελοποννήσου;

Θα τα κάνουμε, σου λένε όλοι. Και πάντα το έλεγαν. Αλλά προς το παρόν πρέπει να δώσουμε. Οσο δίνεις τόσο η «πελατεία» καλομαθαίνει. Και όσο δεν δίνεις τόσο οι φτωχοί, οι αληθινοί και αυθεντικοί φτωχοί αργοπεθαίνουν. Φαύλος κύκλος.

Ο αείμνηστος ψυχαναλυτής των μαζών Ανδρέας Παπανδρέου, πρωταθλητής υποσχέσεων και παροχών, το είχε εκφράσει και διατυπώσει με τέσσερις ανεπανάληπτες λέξεις: «Τσοβόλα, δώσ’ τα όλα!».

Τα δίνεις, λέω εγώ, και η Ελλάδα αργοπεθαίνει!