«Αρβύλα» θέλεις; «αρβύλα» θα λάβεις

Τι ακριβώς; Τα πάντα. Δηλαδή; Τα παπούτσια μου. Τα ρούχα μου. Τον καφέ μου. Το πιάτο μου. Το σουβλάκι μου. Το ποτό μου. Τη θάλασσα. Το χιόνι. Κάθε προορισμό μου. Τη γάτα μου. Το σκυλάκι μου. Τα χρυσόψαρά μου. Το δωμάτιό μου. Το κορμί μου. Τα γεννητικά μου όργανα. Τα οπίσθιά μου

Ακόμα και το «κρεβάτι» σου; Ακόμα κι αυτό. Τα πάντα; Τα πάντα! Μα δεν φοβάσαι; Τι να φοβηθώ; Κάποιον Στάθη αρβυλόμαγκα ας πούμε. Μπα είναι το αγόρι μου. Ποτέ δεν πρόκειται να κάνει κάτι τέτοιο. Κι αν το κάνει;

Το ερώτημα απλό. Γιατί όλο αυτό το πλήθος, ανά την Υφήλιο, αισθάνεται την ανάγκη να αυτοφωτογραφίζεται και να βιντεοσκοπεί όλες τις «δραστηριότητές» του; Τι κερδίζει από αυτό το σπορ; Τι του προσφέρει; Ποιος ο στόχος; Ποια η ανάγκη; Ποιο το κέρδος; Ποια ανησυχία; Ποιο το κίνητρο; Ποιο ο παραλήπτης;

Μερικές πρόχειρες απαντήσεις. Επειδή έτσι εξασφαλίζει κάποια δημοσιότητα. Επειδή γίνεται γνωστός. Επειδή θέλει κι αυτός/αυτή να ακολουθεί το ρεύμα της εποχής. Επειδή έτσι αποδεικνύει πως κι αυτός/αυτή είναι δραστήριοι. Είναι ενεργοί. Είναι σύγχρονοι. Είναι ωραίοι. Είναι στυλάτοι. Είναι απελευθερωμένοι. Είναι της εποχής

Μπας και το «ποστάρισμα» εξασφαλίζει και άλλες λύσεις; Μπας και ανοίγει πόρτες;
Φυσικά. Κάπως έτσι θα αποκτήσω πελατεία. Κάπως έτσι κάποιος, κάποιοι θα τσιμπήσουν. Κάπως έτσι θα ψαρέψω. Κάπως έτσι θα αποκτήσω πολλούς Followers. Κάπως έτσι λεφτά θα κερδίσω

Τι είναι όλα αυτά; Κατ αρχή οι κατηγορίες είναι δύο. Όχι μία. Η πρώτη η ελαφρά. Το κάνω για να θαυμάσουν οι άλλοι τις δικές μου επιλογές και τις δικές μου συνήθειες. Να κατοχυρώσω, δημοσίως, την υπεροχή μου. Λάθος. Πλάνη. Στην τελική το «ποστάρισμα» είναι υποκατάστατο μιας πλαστής δημοφιλίας. Μιας προσωρινής, εφήμερης, ασήμαντης δημοφιλίας. Οι περισσότεροι αυτό κάνουν. Ε και;

Υποκατάστατο και δεκανίκι. Και φυσικά ψευδαίσθηση. Η ψευδαίσθηση της διασημότητας. Γιατί το κάνω; Επειδή μέσα μου σουλατσάρει ένα απέραντο κενό. Επειδή δεν έχω κάτι καλύτερο να κάνω. Επειδή έτσι θα πιάσω γνωριμίες. Επειδή με το ποστάρισμα μπορεί να γ@@@σω. Μπορεί κάποιος η κάποια να μου κάτσει. Μπορεί και φίλους να αποκτήσω

Αρα επειδή όλα αυτά δεν μπορεί να τα εξασφαλίσεις με την προσωπικότητά σου. Επειδή έτσι παραδέχεσαι την κενότητά σου. Και επειδή κουβαλάς η πιστεύεις ότι κουβαλάς τόσες μα τόσες ελλείψεις, γι αυτό οι ψευδαισθήσεις σου, γι αυτό το δεκανίκι σου, γι αυτό το ποστάρισμα, γι αυτό οι γνωριμίες σου

Επομένως εκτίθεσαι. Εντελώς. Εκτίθεσαι στη χλεύη, την κοροιδία και την απάτη που μπορεί να σκαρώσει εναντίον σου ο κάθε τρελός. Αρα εσύ φταις. Αρα ας πρόσεχες

Πάμε τώρα στη δεύτερη κατηγορία. Στην κατηγορία Hard core. Εκεί που έπεσε με την θέλησή της το θηλυκό «κρεβάτι» του αρβυλόμαγκα Στάθη. Αφού παιδάκι μου το έκανες, ήταν σα να παραδόθηκες στις δικές του ορέξεις. Είσαι συνένοχη. Εσύ φταις

Κι εκείνος; Μα τα είπαμε. Εκείνος έκανε τη «δουλειά» του. Αυτό ξέρει, αυτό κάμει. Εκείνος με τα «άρβυλά» του. Εσύ γιατί;

Αν από το μυαλουδάκι σου δεν πέρασε καθόλου αυτή η σκέψη. Αν το μυαλουδάκι σου είναι τόσο μικρό, τόσο τυφλό, τόσο περιορισμένο και τόσο επιπόλαιο, τι να σου κάνω; Ας πρόσεχες. Πες μου το «κρεβάτι» σου να σου πω ποια είσαι. Αρβυλα ήθελες, μια αρβύλα τεραστίων διαστάσεων σου ήρθε κατακούτελα. Αρβυλα θέλεις; Αρβυλα θα λάβεις!