Ναι μεν αλλά

Oλα αυτά προκύπτουν από μια πρόσφατη μάχη στο Kοινοβούλιο, κυρίως ανάμεσα στον Κυριάκο και τον Τσίπρα. Τον διπλό Τσίπρα. Και τον εξάδελφο τον Γιώργο και τον αρχηγό Αλέξη. Με θέμα τους αμυντικούς εξοπλισμούς. Εχει σημασία η τοποθέτηση του εξαδέλφου Γιώργου, όταν αμόλησε μια μπαρούφα επικών διαστάσεων του τύπου «για τον ΣΥΡΙΖΑ η άμυνα της χώρας δεν είναι αυτοσκοπός».

Τι εννοούσε; Προφανώς, λέω εγώ και εντελώς επιεικώς, εννοούσε μια παγκόσμια κοινότητα αδελφοσύνης. Πότε; Υστερα από κάμποσους αιώνες, όπως ακριβώς πάνε και οι στίχοι του μακαρίτη Τζον Λένον στο αλησμόνητο «Imagine».

Επειδή μέχρι τότε ούτε τα τρισέγγονα των τρισέγγονων θα προλάβουν να δουν και να απολαύσουν, και επειδή τα καυτά θέματα τα διαχειρίζεσαι εδώ και τώρα, η τοποθέτηση του εξαδέλφου θυμίζει συλλογικό αυτοχειριασμό.

Δύο οι πηγές μιας τέτοιας αυτοκτονικής συμπεριφοράς: είτε οι άνθρωποι ζουν σε ένα παράλληλο σύμπαν, είτε με όλα αυτά τα καμώματα στηρίζουν Κυριάκο Μητσοτάκη. Υπάρχει και τρίτος λόγος, η ανοησία. Μπα, αποκλείεται.

Γιατί λοιπόν μαζικός, ταχαριστερός συλλογικός αυτοχειριασμός; Μα επειδή ο «Σουλτάνος» διαρκώς απειλητικός, εχθρικός και για όλα ικανός. Επειδή υπάρχει πιθανότητα, κάποια στιγμή, να αρπάξει και για πρωινό να καταβροχθίσει δυο-τρία νησιά. Και επομένως η Ελλάδα, αυτή η μικρή χώρα, πρέπει επειγόντως να οπλιστεί ώστε και να κόψει την όρεξή του, αλλά και σε περίπτωση που ο «Σουλτάνος» το επιχειρήσει, θωρακισμένη και προετοιμασμένη να τον αντιμετωπίσει.

Ναι, λοιπόν, η άμυνα είναι αυτοσκοπός. Πάμε παρακάτω. Ποια η κρίσιμη μάζα που σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις από εκείνη κρίνεται η πρώτη θέση και η κυβερνητική εξουσία; Φυσικά οι «μεσαίοι», οι κεντρώοι, οι λεγόμενοι νοικοκύρηδες. Αυτή η κρίσιμη μάζα, κάπου δύο εκατομμύρια, μετακινούνται από το ένα στο άλλο κόμμα. Στοιχειώδες.

Τι θέλουν, ποια τα κριτήρια όλων αυτών; Πλην της Οικονομίας και της Εφορίας; Φυσικά ασφάλεια, φυσικά ησυχία και ηρεμία, φυσικά νόμος και τάξη. Επομένως, με την τοποθέτηση του εξαδέλφου Γιώργου Τσίπρα ποιο μήνυμα λαμβάνουν; Οτι έτσι και οι ταχαριστεροί επιστρέψουν στην κυβέρνηση, τότε η άμυνα της χώρας θα καταρρεύσει και μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικά μη δίνετε. Θα το κάνουν; Οχι, δεν θα το κάνουν. Η δήλωση αυτή όμως υπονοεί πως θα το κάνουν. Πάμε παρακάτω.
Ποιο το παρακάτω; Το αλαλούμ αντιφάσεων και μπερδεμάτων. Προσέξτε τοποθέτηση κόμματος αξιωματικής αντιπολίτευσης. Κόμματος που επιθυμεί εκλογές εδώ και τώρα. Τι ψήφισαν; Επί της αρχής του νομοσχεδίου ψήφισαν «παρών». Τουτέστιν, ουδετερότητα. Για ποιο πράγμα ουδετερότητα; Για την αμυντική θωράκιση της χώρας. Πάμε παρακάτω.

Για τα Rafale, τα πιο σύγχρονα πολεμικά αεροσκάφη ψήφισαν «όχι». Τι σημαίνει «όχι»; Σημαίνει ότι οι ταχαριστεροί διαφωνούν με την αγορά τέτοιων και τόσο σύγχρονων αεροσκαφών. Ποιος ανησύχησε και ενοχλήθηκε μ’ αυτή την αγορά; Ο Ερντογάν και η παρέα του. Τι σημαίνει αυτό; Οτι οι Τούρκοι θορυβήθηκαν με τα Rafale. Το ίδιο θορυβήθηκαν και γι’ αυτό διαφώνησαν οι Ελληνες ταχαριστεροί. Τα συμπεράσματα δικά σας.

Για τις φρεγάτες ψήφισαν «ναι». Και γιατί στις φρεγάτες «ναι»; Ξέρω κι εγώ; Ισως επειδή ο δικός τους αμυντικός σχεδιασμός αφορά μόνο τη θάλασσα, το Αιγαίο και τα καταγάλανα νερά. Ισως έτσι, για να μη θεωρηθούν εντελώς αρνητικοί. Το συμπέρασμα σουρεαλιστικό. Θολούρα, μπέρδεμα, ναι μεν αλλά, ολίγη σκορδαλιά, ολίγα όσπρια, ολίγη ζάχαρη, ολίγη αμυντική προστασία και ολίγη εκλογική πελατεία.

Σαν να λέμε, «λίγοι και καλοί». Το έχω πει τόσες φορές. Μάλλιασε η γλώσσα μου. Περίπου τρία χρόνια από την τελευταία εκλογική ήττα και όμως ακόμα να αντιληφθούν και να πορευτούν με την ιδέα ότι εκπροσωπούν κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μονίμως κολλημένοι ως αντιπρόσωποι μιας σέχτας.

Γι’ αυτό και η γνωστή ποδοσφαιρική επωδός «εκεί εκεί στη Β’ Εθνική»!