Δημήτρης Δανίκας

Όλα τα Media ανακράζουν «συγκλονίστηκε το Πανελλήνιο». Και όλοι γνωρίζουν πως ουδείς συγκλονίστηκε, σοκαρίστηκε, τρομοκρατήθηκε. Σχεδόν άπαντες είπαν «ξεκαθάρισμα λογαριασμών». Σχεδόν άπαντες είπαν «σιγά που θα τους πιάσουν». Σχεδόν άπαντες είπαν «συμβαίνει και θα συμβαίνει εις τον αιώνα τον άπαντα». Και σχεδόν άπαντες συνέχισαν, το αφομοίωσαν, το χώνεψαν και το ξέχασαν

Μερικές «λεπτομέρειες» είναι αποκαλυπτικές για δύο θεσμούς που υποτίθεται ότι προστατεύουν και αποδίδουν δικαιοσύνη. Όπως και ο μακαρίτης Πολ Νιούμαν στην ταινία «Ο δικαστής», όταν ο όχλος των «κορακιών» τον ρωτούσε «ποιος είσαι;», εκείνος βγάζοντας τα κουμπούρια του καβάλα πάνω σε άσπρο άλογο απάντησε «Justice you sons of bitches»

Μερικές λεπτομέρειες έτσι ανάκατα

Ένα λοιπόν. Εχει περάσει ένας χρόνος και κάτι ψηλά από την ημέρα που ο αστυνομικός ρεπόρτερ Γιώργος Καραιβάζ άφησε την τελευταία του πνοή μετά από σφαίρες μαφιόζων που τρύπησαν το κορμί του. Αμέσως οι αρμόδιοι εκπρόσωποι των αρμόδιων θεσμών έσπευσαν να καθησυχάσουν τα πλήθη διαβεβαιώνοντας περίπου «θα τους πιάσουμε και θα ναι ντάλα μεσημέρι». Εκτοτε σιγή ασυρμάτου. Γιατί;

Αν ρωτήσετε τον οποιοδήποτε περαστικό ένα πράγμα θα σου πει: δεν τους πιάνουν γιατί κι αυτοί «πιασμένοι» και κολλητοί από κάποια μαφία ελληνική. Κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει. Πάμε παρακάτω

Δύο λοιπόν. Ο πρώην ταγματάρχης της Αστυνομίας και εξαιρετικός ερευνητής, ο Θανάσης Κατερινόπουλος σε μια συνέντευξη που είχε την καλοσύνη να μου παραχωρήσει έλεγε ότι όλες οι μαφίες και όλοι οι αρχηγοί, αλλά και υπαρχηγοί είναι Ελληνες κανονικοί. Καταλάβατε;

Τρία λοιπόν. Αν δεν με απατά η μνήμη μου ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης, κατά τη διάρκεια της θητείας του στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη είχε δηλώσει ότι παρέδωσε φακέλους με πεντακόσια ονόματα μαφιόζων που δρουν στα κυκλώματα της Νύχτας. Εγινε τίποτα; Σιγή ασυρμάτου

Αν ρωτήσετε τον οποιοδήποτε περαστικό ένα πράγμα θα σου πει: τους φακέλους δεν τους σκαλίζουν, κάνουν τζιζ είτε επειδή είναι κι αυτοί κολλητοί και αγορασμένοι είτε φοβούνται μπας και καταλήξουν σε κάποιο χαντάκι με κουμπότρυπες στο κορμί τους. Πάμε παρακάτω

Τέσσερα λοιπόν. Ο μακαρίτης Γιάννης Σκαφτούρος με πλούσιο, παχουλότατο φάκελο, με «θεάρεστες» επιδόσεις ακόμα και για συμμετοχή σε «ανθρωποκτονία», για προστασία, ακόμα και για απαγωγή. Εξαιρετικός κύριος. Κάπως έτσι κατέληξε σε ισόβια και κάπως αλλιώτικα κατάφερε να εξέλθει ελεύθερος και αξιοπρεπής. Περίφημα

Αν ρωτήσετε τον οποιοδήποτε περαστικό ένα πράγμα θα σου πει: μα φυσικά τα ισόβια έγινε κάποια χρονάκια επειδή είτε έσκασε κάμποσα ευρώπουλα είτε με απειλές και εκβιασμούς κατάφερε να βγει από τη φυλακή

Πέντε και τελευταίο. Τους καταληψίες ενίοτε τους συλλαμβάνουμε. Και καλά κάνουμε. Τους διαδηλωτές τους μπουζουριάζουμε. Τα κλεφτρόνια είτε τα συλλαμβάνουμε είτε τα χρησιμοποιούμε ως «βαθιά λαρύγγια», τα επονομαζόμενα και «καρφιά». Όμως τους μαφιόζιους της νύχτας τους αφήνουμε να συνεχίζουν απρόσκοπτα το έργο τους

Όπως έλεγε και κάποιος σοφός σ αυτή την κοινωνία ο μικροεγκληματίας πίσω από τα σίδερα της φυλακής, ο μεγάλος και τρανός ελεύθερος, ωραίος και ίσως κολλητός. Δηλαδή σιγή ασυρμάτου και σ αυτές τις περιπτώσεις άκρα του τάφου της Δικαιοσύνης η σιωπή!