Δημήτρης Δανίκας

Γιατί; Το εξηγώ. Αφηγούμενος story αληθινό. Το όνομά του είναι Μιχάλης. Επώνυμο αγνοώ. Καμία σημασία. Κάθε μέρα πέφτω πάνω του. Όταν φτιάχνει το καφεδάκι μου στη γωνιά που ονομάζεται Daily επί της Ξενοκράτους

Ο Μιχάλης το παιδί πίσω από τον πάγκο του καφέ και του μπαρ. Πάντα ευχάριστος, πάντα χαμογελαστός, πάντα με την κουβέντα «όλα καλά;». Ετσι συμβαίνει με τον Μιχάλη και με μένα ώσπου εντελώς τυχαία μαθαίνω το σπουδαστικό παρελθόν και τον επαγγελματικό του προορισμό. Και τα έχασα. Σας βεβαιώ

Ο Μιχάλης λοιπόν είναι μηχανικός αεροσκαφών. Η σημερινή του απασχόληση είναι προσωρινή και φυσικά για να βγάλει τον επιούσιο. Ο Μιχάλης αναζήτησε πόστο μηχανικού αεροσκαφών και κάποια εταιρεία, που εδρεύει εν Ελλάδι, του πρόσφερε αμοιβή κάπου γύρω στα εξακόσια euro. Και πολλά «του είναι»

Ο Μιχάλης δεν τα βάζει κάτω. Έτσι είστε; Τώρα θα δείτε. Ο Μιχάλης εντός ολίγου μας αποχαιρετά κατά μεριά Φρανκφούρτης. Στα περίχωρα. Από κάποια γερμανική εταιρεία θα λαμβάνει, μηνιαίως, ως «αρχή» γύρω στα δύο χιλιάρικα και κάτι ψιλά. Ως μηχανικός αεροσκαφών

Το μέλλον του σα να το βλέπω από κοντά. Θα μείνει εκεί, θα διαπρέψει, θα σκαρφαλώσει και ίσως εντός της επόμενης πενταετίας να αναλάβει πόστο ευθύνης ως προϊστάμενος κάποιου τμήματος. Με πέντε χιλιαρικάκια. Χώρια τα μπόνους. Ο Μιχάλης εκεί θα μείνει, εκεί θα παντρευτεί, εκεί θα κάνει παιδιά, εκεί θα εκτιναχθεί

Καταλάβαμε όλοι πως προέκυψε αυτό το «δημογραφικό σοκ»; Βαλκανική-και ούτε-οικονομία. Των Βαλκανίων η φτωχοποίηση και η ελεημοσύνη. Των τριτοκοσμικών η πελατειακή λογική. Και φυσικά εδώ είναι Βαλκάνια δεν είναι παίξε γέλασε

Ποια η μηνιαία αμοιβή δασκάλων και καθηγητών που ξεστραβώνουν τα παιδιά μας; Κάπου γύρω στα εννέα, άντε δέκα κατοστάρικα. Τόσα λαμβάνουν, τέτοια γράμματα παραδίδουν. Το ίδιο και με τα γιατρουδάκια. Να τους ευγνωμονούμε. Γιατί αν και θα μπορούσαν να την κοπανήσουν κατά Γερμανία, Αγγλία και αλλού, λαμβάνοντας τριπλάσιες, πενταπλάσιες αμοιβές, εκείνοι πεισματικά παραμένουν κολλημένοι στο ημι-τριτοκοσμικό αμοιβολόγιο το ελληνικό

Ηρωες χωρίς αναγνώριση. Άντε τώρα να κάνεις παιδιά. Αντε να βρεις περίσσευμα να τα φροντίσεις και να τα στηρίξεις. Άντε τώρα να κάνεις οικογένεια. Αντε τώρα, με τέτοιες προϋποθέσεις, να συμβάλλει στην αναπαραγωγή του ελληνικού «είδους»

Ποια η κατάληξη; Τριαντάρηδες να στεγάζονται στην πατρική τους οικία και να στηρίζονται από τις συντάξεις παππούδων και γιαγιάδων. Τριαντάρηδες να μετράνε τα φραγκοδίφραγκα. Τριαντάρηδες να το «σκέπτονται» πότε θα «αποκατασταθούν». Ασε τώρα, λένε. Ασε και βλέπουμε

Οι καλύτεροι και οι πιο τολμηροί εις την Αλλοδαπή. Οι περισσότεροι ριζώνουν εκεί. Και όταν για διακοπές επιστρέφουν πάντα ένα πράγμα λένε «η πατρίδα μας είναι η καλύτερη». Που; Θάλασσα, παραλίες, χαβαλές, γιορτές, πανηγύρια, σουβλάκια, πίτσες και Μύκονο

Το Εθνος γηράσκει. Είναι γεγονός. Η Ελλάδα τον χειμώνα ένα απέραντο ΚΑΠΗ. Και το καλοκαίρι το Λουτράκι της γηραιάς Ηπείρου. Ο Μιχάλης, και κάθε Μιχάλης, στην Γερμανία, κι εμείς εκεί εκεί στην τρίτη εθνική!