Δημήτρης Δανίκας

Και του Κυριάκου και του Τσίπρα και του Ανδρουλάκη. Μάλιστα ο τελευταίος ήδη από τώρα αισθάνεται στα πλευρά του και στην πλάτη του, τα μαχαίρια των συντρόφων του. Ολοι σχεδόν σε καθεστώς συνωμοσίας

Το προσφιλές εθνικό μας σπορ. Το αναφέρω επειδή το ανελκύω από τα βάθη της εθνικής παλιγγενεσίας της επερχόμενης επετείου της 25ης Μαρτίου. Οπου οι Οθωμανοί παρέα με Αιγυπτίους κατακαίγανε την Πελοπόννησο, σφάζοντας όποιον ενοχλούσε το οπτικό τους πεδίο. Και όπου οι Ελληνες επαναστάτες ο ένας να φάει, να καταβροχθίσει τον άλλο

Το «ανέκδοτο» χαρακτηριστικό. Δηλαδή ο Γερμανός, ο Γάλλος, ο Αγγλος θα προσπαθήσουν να αντιγράψουν τις καλές επιδόσεις του γείτονά τους. Ο νεοέλληνας θα προσεύχεται και θα κάνει τον σταυρό του για την ολοκληρωτική καταστροφή του επιτυχημένου γείτονά του. Η καταστροφή σου ο θρίαμβός μου

Χαρακτηριστική η απέραντη μοναξιά του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η οποία «πλημμύρισε» υπογείως την προχτεσινή και άκρως αποκαλυπτική και ειλικρινή συνέντευξή του στον Σταύρο Θεοδωράκη. Το κρίσιμο ερώτημα είναι: ωραία όλα αυτά που είπε, συμφωνώ και προσυπογράφω. Αλλά με ποιους θα τα κάνει;

Με απλά λόγια η κατάσταση εντός των κομμάτων πάει κάπως έτσι: σχεδόν άπαντες οι υποψήφιοι βουλευτές ένα πράγμα εύχονται. Να εκλεγούν εκείνοι. Πάνω απ όλα. Οσο για το κόμμα δευτερεύοντως. Οσο δε για την πατρίδα τους με το ψευδώνυμο «Σωρρακώσταινα» στην τελευταία θέση

Η πυραμίδα των αξιών ως εξής: στο τελευταίο «σκαλοπάτι» η χώρα. Στο δεύτερο το κόμμα κι η παράταξη. Και στην κορυφή, στο ρετιρέ ο εαυτός τους. Που σημαίνει πως πολιτικώς και κοινωνικώς η χώρα περπατάει με το κεφάλι χάμω και τα πόδια ψηλά. Απίστευτα πράγματα!

Ο ατομικισμός η μεγάλη παθογένεια των νεοελλήνων. Γι αυτό σκίζουμε έξω και μεμψιμοιρούμε μέσα. Ο ατομικισμός το εφαλτήριο κάθε Ελληνα μετανάστη. Μόνος εναντίον όλων. Ο ίδιος ατομικισμός το «όπλο» που πυροβολεί συνεργασίες, συνεννοήσεις και συλλογικές προσπάθειες. Εγώ τα έκανα όλα τέλεια. Οι άλλοι φταίνε

Τα παραδείγματα πολλά. Όπως ο συνδικαλισμός. Όπως οι συντεχνίες. Όπως το ατομικό συμφέρον του καθενός. Όπως όλα. Οι τρικλοποδιές πάνε σύννεφο. Το ιδιοτελές, το ατομικό συμφέρον το μόνιμο μέλημα μας. Πάντα ο εαυτός μας. Όχι μόνο εντός κομμάτων και παρατάξεων, αλλά και των οικογενειών. Τα δικαστήρια να πνίγονται εκδικάζοντας αλληλοφαγώματα κληρονόμων. Ακόμα και μεταξύ αδερφών

Όπως έλεγε ο Λιβανέζος ποιητής και φιλόσοφος Χαλίλ Γκιμπράν: Και ο θεός είπε «αγάπα τον εχθρό σου. Και τον υπάκουσα και αγάπησα τον εαυτό μου»