Το δίκιο του μουσαφίρη

Να μην ξεχνιόμαστε. Και που προσφάτως το όνομά του συμπεριλήφθηκε στις λίστες των υποψηφίων του ΣΥΡΙΖΑ. Θαυμάσια

Μερικά πραγματάκια έτσι για να φρεσκάρω την πολιτική μας μνήμη αλλά και να σχολιάσω μια μετακίνηση καθόλου ανεξήγητη και διόλου εξωφρενική

Ο Αντώναρος λοιπόν, από τον στενό περιβάλλον του Κώστα Καραμανλή προέκυψε στην κεντρική, πολιτική σκηνή. Επομένως όσο ήταν τότε μέσα στο γαλάζιο μαντρί, και μάλιστα στον κύκλο των επίλεκτων στελεχών του πρώην πρωθυπουργού, ήταν άξιος και καλός. Τώρα εκλαμβάνεται κάτι σαν αποστάτης και «προδότης»

Τώρα λοιπόν, άπαντες που τον κατηγορούν θα έπρεπε ταυτοχρόνως, να σχολιάσουν και τις κακές παρέες του Κώστα Καραμανλή. Γιατί δεν είναι μόνο ο Αντώναρος που από καλός έγινε κακός. Είναι και ο Πάνος Καμμένος. Κι αυτός εντός του ίδιου περιβάλλοντος, σε ρόλο πρωταγωνιστή στην κεντρική, γαλάζια, πολιτική σκηνή

Όμως ο Κώστας Καραμανλής σε μόνιμη ασυλία. Φυσικά λόγω προελεύσεως, λόγω ονόματος και λόγω «βασιλικής» προστασίας. Ο Αντώναρος μας φταίει. Ο Καραμανλής σε διαρκή ασυλία. Τόσο από τους γαλάζιους όσους και από τους ταχαριστερούς του Αλέξη Τσίπρα. Τουτέστιν «φτύνουμε» τους από κάτω και γλείφουμε τους από πάνω. Θαυμάσια

Το δεύτερο που προκύπτει απ αυτή την μετακίνηση έχει να κάνει με τη σχέση, μια αόρατη, σχέση ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ. Οπου κατά τους «αρχαίους» πολιτικούς χρόνους μια τέτοια μετακίνηση εθεωρείτο η επιτομή της «αποστασίας». Όμως στην εποχή μας τέτοιες μετακινήσεις θεωρούνται σαν μεταγραφές όπως συμβαίνει σε ομάδες ποδοσφαιρικές και μπασκετικές

Επαγγελματίες του ποδοσφαίρου οι μεν, επαγγελματίες της πολιτικής οι δε. Οι ποδοσφαιριστές παίζουν μπάλα. Οι πολιτικοί παίζουν με την τρέχουσα πολιτική καθημερινότητα. Αλλωστε ποια η ουσιώδης διαφορά ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ; Η καμία. Από κοντά και το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη

Δηλαδή στα κεντρικά, τα ουσιώδη και τα μεγάλα, τα ίδια θεμέλια, τα ίδια υποστηρίγματα, οι ίδιες ταυτόσημες επιλογές. Αναφέρομαι στις σχέσεις μας με την Ευρωπαική Ενωση, με το Βερολίνο, με την Ουάσιγκτον, με τις αμερικανικές βάσεις και με το οικονομικό σύστημα. Οι κουβέντες και οι αψιμαχίες για Πολάκη, Ραγκούση, Πάτση και όλα αυτά τα καθημερινά, ουδόλως ενδιαφέρουν τα γνωστά και διεθνή αφεντικά της Δυτικής Συμμαχίας. Αλλωστε γι αυτό τον βασικό λόγο, οι μεγάλοι σύμμαχοι τα βρήκαν με ΣΥΡΙΖΑ και Αλέξη Τσίπρα

Όπως έλεγε και ο αείμνηστος Χαρίλαος Φλωράκης «πολλά κόμματα δύο πολιτικές». Και όπως προσθέτει ο Μήτσος Κουτσούμπας, «είναι περισσότερα αυτά που τους ενώνουν απ αυτά που τους χωρίζουν»

Και τέλος, κάτι ακόμα σχετικά με Ευάγγελο Αντώναρο. Μια συμβουλή προς όλους εκείνους που εκ των υστέρων ανακάλυψαν τα μειονεκτήματα του Αντώναρου: μην προτρέχετε για να μην εκτεθείτε. Αν την επαύριον της δεύτερης εκλογικής αναμέτρησης κάποιοι μετακινηθούν από το κόμμα τους προς ενίσχυση της γαλάζιας παράταξης, τότε τι θα λέτε; Οι κακοί εξομολογήθηκαν στον ιερέα της γειτονιάς τους, ζήτησαν άφεση αμαρτιών και έγιναν καλοί; Σκέψου δηλαδή, λέω τώρα εγώ, να σας προκύψει ως υπουργός της ΝΔ η Ολγα Γεροβασίλη

Φύλαγε τα ρούχα σου να χεις τα μισά!