Ο βούρκος

Μίσος επικών διαστάσεων. Τέτοια επιθετικότητα ούτε στον χειρότερο εχθρό τους. Τόσες ποσότητες ύβρεων και πάσης φύσεως χαρακτηρισμών ούτε στον πολιτικό και ιδεολογικό αντίπαλό τους τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Βούρκος λοιπόν. Μα αν είναι βούρκος εσείς τον προετοιμ΄σατε. Εσείς με το καταστατικό σας μέσα σ αυτόν κολυμπήσατε. Πράγμα που σημαίνει ότι απ αυτόν τον βούρκο αναδύθηκαν χιλιάδες που ψήφισαν Στέφανο Κασσελάκη. Επομένως βούρκος το καταστατικό σας. Στον βούρκο οι δημοκρατικές διαδικασίες. Βούρκος το άνοιγμα στην κοινωνία. Μέσα στον βούρκο όλοι εκείνοι που διαφώνησαν με τις δικές σας προτιμήσεις.

Και αυτός ο βούρκος βολικός για τις επιλογές σας, για την πορεία σας και για το κόμμα που πρόκειται να συγκροτήσετε με την ελπίδα να εξασφαλίσετε την κοινοβουλευτική σας επιβίωση και τις καρέκλες σας. Και είναι βολικό επειδή μέχρι ακόμα και τώρα αποφεύγετε συστηματικά και δόλια να υποστείτε την δοκιμασία της ατομικής και συλλογικής αυτοκριτικής.

Τι ακριβώς έφταιξε και από το τριάντα και κάτι καταλήξατε στο 17%; Ο Κασσελάκης έφταιξε; Ακρα του ταχαριστερού τάφου σιωπή. Βολικό λοιπόν. Βαράμε τον Κασσελάκη και έτσι την βγάζουμε καθαροί. Επειδή εμείς οι αυθεντικοί εκπρόσωποι του κόμματος. Ο ΣΥΡΙΖΑ με τον Κασσελάκη πρωταγωνιστή εξόκειλε προς τα βράχια της Δεξιάς. Εμείς εκεί, ανένδοτοι υπέρ των φτωχών. Να γελάσω; Όχι. Κρύο ανέκδοτο είναι.

Και διαφωνώ με τα σχόλια που συνοδεύουν την πτωτική προσγείωση της ταχαριστερής παράστασης με τον Κασσελάκη σε ρόλο θιασάρχη και πρωταγωνιστή. Εννοώ φυσικά τα ευρήματα από τρεις διαφορετικές δημοσκοπήσεις που φέρουν το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ να τραμπαλίζεται ανάμεσα στο 14 και το 12%.

Η διαφωνία μου ως εξής: μετά από τόσο «μεγαλειώδες» και εκκωφαντικό σφυροκόπημα από τους πρώην θιασάρχες και πρωταγωνιστές των περασμένων αποτυχημένων παραστάσεων. Μετά την επιτυχημένη, δεν λέω, «σουργελοποίηση» συνοδευόμενη με τόσες ποσότητες σαρκασμού και χλεύης. Μετά από ανελέητους και κατά βούληση «πυροβολισμούς» εναντίον του «Αμερικανού», μετά απ όλα αυτά θα περίμενε κανείς τα ποσοστά να είχαν κατρακυλήσει στο πέντε τοις εκατό.

Κι όμως αιωρούνται άνω του 10%! Ε αυτό είναι κατόρθωμα. Σκεφτείτε μόνο τι είχε συμβεί με το κραταιό ΠΑΣΟΚ και το τέσσερα τοις εκατό.

Και αν μέσα στον βούρκο ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη, τότε σ αυτόν τον βούρκο προτιμούν να κολυμπούν όλοι αυτοί πou ακόμα και σήμερα επιμένουν και παραμένουν ακλόνητοι οπαδοί του. Τότε όλα αυτά τα πρωτοκλασάτα στελέχη, όλα αυτά τα ξεφτέρια που εκ του αποτελέσματος από ήττα σε ήττα και από πανωλεθρία σε πανωλεθρία, με τη στάση και τις πολιτικές τους, άνοιγαν και έσκαβαν να περάσει ο βούρκος της επόμενης ημέρας.

Ποιο το τελικό συμπέρασμα; Μα φυσικά κάνουν ότι μπορούν να αναδείξουν τον Κυριάκο ως τον μοναδικό πρωθυπουργό που θα κυβερνήσει τον τόπο για τρεις τετραετίες στη σειρά. Και κάνουν ότι μπορούν για να τροφοδοτούν το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ. Ευεργέτες και χορηγοί της Νέας Δημοκρατίας και του Νίκου Ανδρουλάκη στις πρόσφατες εκλογές, το ίδιο και στη συνέχεια.

Ρε συ μπας και το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να χτυπήσεις την πόρτα του Μαξίμου; Για σκέψου λιγάκι.

Και για να τελειώνω και να ξεμπερδεύω με αυτούς που αυτοπροσδιορίζονται «αριστεροί» ανακαλώ την εξαιρετική ρήση του Οσκαρ Ουάιλντ. Που εξορίστηκε ως ομοφυλόφιλος αλλά επί της ουσίας, της στάσης και του συγγραφικού του έργου, άντρας με τα όλα του. Εγραφε λοιπόν:

«Ολοι κολυμπάμε στον υπόνομο αλλά μερικοί από εμάς κοιτάμε τα αστέρια».