Δημήτρης Δανίκας

Ετσι ακριβώς. Όταν μέσα σε διάστημα ελάχιστων ημερών κατάφερε να αγκαλιάσει δύο μεγάλα πανευρωπαικά τρόπαια. Και στο μπάσκετ με τους πράσινους, αλλά κυρίως στο Conference League με τους κόκκινους

Το δια ταύτα ορατό: όλα μα όλα μπορεί να συμβούν. Όλα είναι δυνατά. Αρκεί να μη το βάζεις κάτω. Αρκεί διαρκώς να προσπαθείς. Κι αν πέσεις μετά να σηκωθείς. Η απόσταση ανάμεσα στην πανωλεθρία και τον θρίαμβο είναι δυσδιάκριτη. Η περίπτωση του «θρύλου» η επιβεβαίωση της θρυλικής ρήσης του Αλκέτα Παναγούλια

Όταν πριν από μερικούς μήνες, με τις συχνές αλλαγές προπονητών και με το μπες-βγες δεκάδων ποδοσφαιριστών ο Ολυμπιακός πορευόταν με τον εφιάλτη του αποκλεισμού από κάθε ευρωπαική οργάνωση και από την πολύτιμη έξοδο στην Ευρώπη

Όταν μέσα σε διάστημα ρεκόρ συνέβη μια πρωτοφανής αλλαγή με τον Βάσκο μεταμορφωτή Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ. Ηλικίας παρακαλώ κοντά στα εξήντα τέσσερα

Όταν ο «κατεστραμμένος», ο «καμένος», ο «χασούρας» και «γκαντέμης» Παναγιώτης Ρέτσος, στην χτεσινή αναμέτρηση «έπνιξε» τα μεγάλα ατού των Βιόλα της Φλωρεντίας. Και όταν ο Κωνσταντής Τζολάκης που πριν από δύο μήνες έβλεπε τους αγώνες από τον πάγκο της ομάδας του, με τις σωτήριες επεμβάσεις του και με εκείνα τα τρία πέναλτι που απέκρουσε στον αέρα, έστειλε την ομάδα στην τελική φάση του θεσμού

Όταν δηλαδή οι έσχατοι, οι τελευταίοι, οι κατεστραμμένοι, οι «αυτοκτονικοί», οι τελειωμένοι καταφέρνουν να εκτιναχτούν στο ρετιρέ των ευρωπαικών γηπέδων και να χαρίσουν στην Ελλάδα, σ αυτή τη μικρή χώρα με τον μεγάλο εγωισμό, μια από τις καλύτερες θέσεις στο ποδόσφαιρο το ευρωπαικό

Αν ο Ολυμπιακός είχε εξασφαλίσει τον Μεντιλίμπαρ δύο μήνες πριν από την πρώτη υπογραφή του συμβολαίου του, ε τότε όλοι οι φίλαθλοι όλων των ομάδων να είναι σίγουροι πως ο θρύλος θα είχε κερδίσει και το πρωτάθλημα.

Το πιστεύω εγώ, ως ορκισμένος της ΑΕΚάρας. Το λέω επειδή είμαι ρεαλιστής και επειδή βλέπω με ανοιχτά τα μάτια. Ποιος ΠΑΟΚ και ποιος Παναθηναικός. Εννοώ στο ποδόσφαιρο. Η μεσαία γραμμή του θρύλου η καλύτερη και ο Ελ Κααμπί, ένας από τους σπουδαιότερους γκολτζήδες όλων των Ολυμπιακών εποχών

Και κάτι τελεταίο. Επειδή κάποιοι γνωστοί μου, δε λέω ονόματα, χτες μου έστελναν μηνύματα με το εξής ανατριχιαστικό περιεχόμενο «τα αστυνομικά μέτρα πρόβα χούντας». Τόσο ανεγκέφαλοι, τόσο επιπόλαιοι και τόσο «αναλφάβητοι»

Αν ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης δεν είχε λάβει αυτά τα αυστηρά μέτρα. Και αν έξω από το γήπεδο οι χουλιγκάνοι έστελναν στον τάφο κάποιον αντίπαλό τους, τότε οι ίδιοι που σήμερα μιλάνε για χούντα θα έβριζαν τον Χρυσοχοίδη και την κυβέρνηση και θα τους έστηναν στον τοίχο ως ηθικούς αυτουργούς

Με απλά λόγια. Όταν λαμβάνονται αυστηρά μέτρα είναι «χούντα». Όταν δεν λαμβάνονται και τότε μετράμε θύματα, είναι αδιάφοροι, άσχετοι, ακατάλληλοι.

Αυτό και μια από τις παθογένειες της φυλής μας. Πότε έτσι πότε γιουβέτσι. Αι σιχτίρ σας βαρέθηκα!