Δημήτρης Δανίκας

Οι τηλεοπτικές, πολιτικές εκπομπές, καταναλώνουν τον δημοσιογραφικό τους χρονόμετρο με τρία θέματα. Κατά σειρά χρονικής προτεραιότητας: Απόστολος Λύτρας και βάναυσο, άγριο ξυλοφόρτωμα της συζύγου του. Το πρώτο. Νίκος Ανδρουλάκης και αμφισβήτηση των ηγετικών προσόντων και ικανοτήτων του. Το δεύτερο. Και Στέφανος Κασσελάκης που διαγράφει, διώχνει και υποβιβάζει. Το τρίτο.

Δηλαδή έξω από το κάδρο η εκκωφαντική πτώση της Νέας Δημοκρατίας. Εξω από το κάδρο τα μεγάλα, τα δυσβάσταχτα προβλήματα του καθημερινού πολίτη. Όπως ακρίβεια και Στέγη. Εξω από το κάδρο κάθε ίχνος κριτικής και αμφισβήτησης της κυβερνητικής πορείας Με απλά λόγια, εγώ στη θέση του Κυριάκου θα άνοιγα σαμπάνιες, θα έπινα στο όνομα του Λύτρα, του Ανδρουλάκη και του Κασσελάκη. Και θα έστηνα τρικούβερτο γλέντι φωνάζοντας «κι άλλο, κι άλλο»..

Κάπως έτσι επιβεβαιώνεται η εκτίμηση του συντρόφου Μήτσου Κουτσούμπα πως οι αρχηγοί των δύο κομμάτων, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, είναι οι μεγάλοι χορηγοί του Κυριάκου. Και κάπως έτσι διασύρονται, διαπομπεύονται μερικές, βασικές έννοιες, όπως πολιτική, πολιτικός, αριστερά, κεντροαριστερά και προοδευτική προοπτική.

Και συμβαίνει αυτό επειδή, εκτός των άλλων, ο Αλέξης Τσίπρας με το Ινστιτούτο και τη διήμερη διεθνή συνάντηση με αφορμή την επέτειο της συμφωνίας των Πρεσπών, αλληθωρίζει κατά μεριά επιστροφής του στη μάχιμη πολιτική και φυσικά με ρόλο μεγάλου αρχηγού.

Δηλαδή αυτός να ενώσει κάτω από τα έμπειρα και τόσο άφθαρτα φτερά του, τις δύο πολιτικές οικογένειες της κεντροαριστεράς, το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη και το ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη.

Αφού σου λέει έφυγα κακήν κακώς, παραδίδοντας το κόμμα σε ελεύθερη πτώση και στο ποσοστό του 17%. Και αφού άπαντες, σχεδόν, τον έδειχναν ως πρώτο υπεύθυνο και ένοχο αυτής της ελεύθερης πτώσης. Και αφού, σου λέει, η μνήμη των πολιτών αυτής της Σωρρακώσταινας είναι πανομοιότυπη με την αντίστοιχη των χρυσόψαρων. Και αφού ο μεν Κασσελάκης προσγειώθηκε στο περίπου 15% και ο Ανδρουλάκης «βλέπει» έξοδο από την πίσω πόρτα, ε καιρός είναι να εμφανιστώ εγώ και ως έμπειρος πολιτικός, να εγγυηθώ την συνεταιριστική κάθοδο των δύο αυτών «συνιστωσών».

Με απλά λόγια, ο Αλέξης Τσίπρας ρόλο ψάχνει. Τουτέστιν επιστροφή με το σύνθημα «η εκδίκηση είναι δική μου». Από κοντά και ο Κασσελάκης που όχι μόνο αμφισβητεί τον πρώην αρχηγό, αλλά από πάνω βάζει απαγορευτική φραγή. Σιγά που θα αφήσει τον Τσίπρα να τον καπελώσει και να τον υποβαθμίσει. Πριτς.

Από κοντά και ο ορυμαγδός εντός των πράσινων τειχών. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Όλα αυτά καταλήγουν και εξοργίζουν την συνείδηση των απλών, καθημερινών, πολιτών. Το μήνυμα απ όλο αυτό το παρασκήνιο και την πάλη για εξουσία χωρίς αρχές, είναι απωθητικό και ολότελα αντικοινωνικό. Ο λόγος απλός: το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η καρέκλα, η δύναμη, η εξουσία και ο φιλοτομαρισμός τους.

Αυτή η βασική αιτία αποχής, περιφρόνησης και «αδιαφορίας». Και γι αυτό ο Κυριάκος ανοίγει σαμπάνιες. Κάτω απ αυτό το πρίσμα, έστω και με χίλιες ενστάσεις, ο πρωθυπουργός παίζει μόνος του σ ένα γήπεδο χωρίς αντίπαλο και χωρίς αξιόπιστο εχθρό!