Δημήτρης Δανίκας

Αν δηλαδή ο Τάιλερ είναι «γυναίκα» η «άνδρας». Και το εξηγώ με την απλή επαγωγική λογική.

Ενα λοιπόν, απλώς εμένα δεν με ενδιαφέρει. Καθόλου μάλιστα. Δε πα να είναι ό,τι θέλει. Δικαίωμά του.

Δύο λοιπόν, άσε που εκατοντάδες οι περιπτώσεις επώνυμων και μεγαλόσχημων που κρυφίως επιδίδονται στο ίδιο σπορ ενώ προς το έξω, στην κοινωνία, περιφέρονται μετά των γυναικών τους. Βιτρίνα η σύζυγος, κρεβάτι ο εραστής.

Τρία λοιπόν, άσε που στο παρελθόν δεκάδες στελεχάρες, υπουργοί και πρωθυπουργοί, ακολούθησαν το ίδιο «μονοπάτι». Ο κόσμος το χει βούκινο κι εμείς κρυφό καμάρι.

Τέσσερα λοιπόν, άσε που αυτές τις «διπλές» περιπτώσεις, δηλαδή το πρωί άντρας και το βράδυ γυναίκα, πλήθος λαού όχι μόνο τους ακολουθούσε και τους ψήφιζε, αλλά από πάνω τους χειροκροτούσε. Και άσε που όλοι αυτοί, οι «διπλοί» ήταν φανατικοί οπαδοί, μέντορες και γκουρού του τρίπτυχου «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια». Ενας πασίγνωστος εξ αυτών, και μάλιστα ψυχοπαθής, γεννημένος serial killer, ο Μίμης Ιωαννίδης, με το όνομα, στην πιάτσα, «Μιμίκα».

Πέντε λοιπόν, άσε που ουδείς γνωρίζει και ουδείς βάζει τα χέρια του στη φωτιά, σχετικά με τις επιδόσεις του καθενός πίσω από την πόρτα της κρεβατοκάμαρας. Εσύ, ας πούμε, εσύ ο αναγνώστης είσαι σίγουρος για τον φίλο σου; Εσείς κυρία μου είστε σίγουρη για την αντρική μονομανία του άντρα σας; Πριν απαντήσετε σκεφτείτε το λιγουλάκι. Και κάτι ακόμα βαθύτερο: εσείς που με διαβάζετε και που με τον Ταίλερ διασκεδάζετε, τι κάνετε άραγε στο κρεβάτι σας; Όχι δηλαδή πως με ενδιαφέρει. Καθόλου μάλιστα. Αλλά πριν κατηγορήσεις και χλευάσεις καλύτερα να ρίξεις μια ματιά στις δικές σου πομπές. Μη κρίνετε ίνα μη κριθήτε!

Εξι λοιπόν, άσε που αρκετοί εξ αυτών των τάχα μου μανιακών αντρών, όταν βρίσκονται με κλειστή την πόρτα στην κρεβατοκάμαρά τους, αρέσκονται να δοκιμάζουν διάφορα παιχνιδάκια με εργαλεία δονητές και άλλα τέτοια. Με τα οποία, φυσικά, ηδονίζονται, γεύονται και το απολαμβάνουν από πίσω.

Εφτά λοιπόν, άσε που μπόλικοι εξ αυτών, κατηγορίας «αντρίλας», όχι μόνο ξυλοφορτώνουν τις γυναίκες τους, Όχι μόνο τις δολοφονούν. Όχι μόνο τις εκλαμβάνουν ως υποζύγια. Όχι μόνο διαπράττουν τα μύρια όσα, αλλά ενίοτε ασελγούν, κακοποιούν και βιάζουν τα παιδιά τους.

Οκτώ λοιπόν, άσε που οι σεξουαλικές προτιμήσεις του κάθε πολιτικού δεν είναι κριτήριο για τις ικανότητές του, την αξιοπιστία του και την αποτελεσματικότητά του. Υπάρχουν εξαιρετικές περιπτώσεις ομοφυλόφιλων πολιτικών σε χώρες της Δυτικής Ευρώπης, οι οποίοι όχι μόνο διακρίθηκαν αλλά και μεγάλα οικονομικά επιτεύγματα πέτυχαν.

Εννέα λοιπόν, άσε τα αστειάκια, τους χλευασμούς και τα υπονοούμενα. Γιατί μ αυτή τη λογική θα καταλήξουμε όπως ήμασταν στις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου όπου το μέτρημα του μήκους των μορίων ήταν ένα από τα προσφιλή σπορ.

Δέκα λοιπόν και τελευταίο, το μοναδικό, το πρώτο, το αποκλειστικό κριτήριο δεν είναι το κρεβάτι και ο σεξουαλικός ρόλος του καθενός. Είναι ο χαρακτήρας του. Ο Μάνος Χατζιδάκις ήταν ομοφυλόφιλος, αλλά επί της ουσίας άντρας με τα όλα του.

Γι αυτό λέω: οι πράξεις και όχι τα λόγια. Η συνέπεια, το ήθος, η εντιμότητα, η ενσυναίσθηση και η ευθύτητα. Πες μου τι κάνεις να σου πω ποιος είσαι! Αντε, σας βαρέθηκα!