Δημήτρης Δανίκας

Σχετικά με την περίπτωση «Απόστολος Λύτρας». Οπου, κατά τη γνώμη του, είναι «υπερβολική και λάθος η δίωξη σε βαθμό κακουργήματος για τον ξυλοδαρμό της συζύγου του». Και «ότι κακές στιγμές στη ζωή των ανθρώπων υπάρχουν πάντοτε». Υπάρχει και συνέχεια: «Εχει αντρικά χαρακτηριστικά ο Αποστόλης, είναι αυτοδημιούργητος».

Απαντάω. Ενα λοιπόν: Οποιος σηκώνει χέρι εναντίον γυναικών και παιδιών είναι της κατηγορίας «Γλείφω τους από πάνω και φτύνω τους από κάτω». Ο πληρέστατος ορισμός θρασυδειλίας, ψυχολογικής, αθεράπευτης παθογένειας και κουραδομαγκιάς. Βρε άθλιε, αν σου κοτάει και αν είσαι άντρας πήγαινε να αντιμετωπίσεις κάποιον όμοιό σου. Αντρας προς άντρα. Οπως έλεγε και ο Κλιντ Ιστγουντ στο αριστουργηματικό του γουέστερν «Οι ασυγχώρητοι»: Οποιος από εσάς τολμήσει να απλώσει χέρι σε αυτές τις πόρνες, θα επιστρέψω και θα τον κάνω κομματάκια. Kill the son of a bitch.

Δύο λοιπόν: Η επαγγελματική πορεία και τα σπουδαία επιτεύγματα μιας επιτυχημένης καριέρας δεν μπορεί να λειτουργούν ως αποκλειστικός και μοναδικός λόγος δικαίωσης του χαρακτήρα του όποιου μεγαλόσχημου ή αυτοδημιούργητου επαγγελματία. Απόδειξη η περίπτωση του Χάρβεϊ Γουάινστιν, ιδιοκτήτη της θηριώδους, κινηματογραφικής Miramax, μιας εταιρείας παραγωγής τόσο σπουδαίων και βραβευμένων ταινιών που στο τέλος της διαδρομής της μετρούσε 75 Οσκαρ. Αυτές οι κακοποιητικές, οι βάναυσες, οι ακραία βίαιες περιπτώσεις θυμίζουν τη διπολική, σχιζοειδή περίπτωση του δρος Τζέκιλ και του μίστερ Χάιντ. Εξω κούκλα μέσα πανούκλα.

Τρία λοιπόν: Η συνεχής και σχεδόν κατακλυσμιαία ειδησεογραφία περιπτώσεων είτε με δολοφόνους γυναικών, είτε με πατεράδες που ασελγούν στα παιδιά τους, είτε με «αυτοδημιούργητους» και «επώνυμους» αστέρες που ξυλοφορτώνουν τις γυναίκες τους, ένα πράγμα, εκτός των άλλων, καταφέρνουν: να διασύρουν το ανδρικό φύλο. Να το πετάνε στα πεινασμένα αγρίμια. Να διαπομπεύουν την ανδρική υπόσταση και στο τέλος να τρομοκρατούν τον γυναικείο πληθυσμό με την υποψία ότι σχεδόν όλοι οι άντρες είναι υποψήφιοι βασανιστές και ίσως δολοφόνοι.

Τέσσερα λοιπόν: Αριστα έπραξε τόσο ο υπουργός Δικαιοσύνης Γιώργος Φλωρίδης με τον συγκεκριμένο νόμο όσο και η εισαγγελέας αλλά και η πρόεδρος του Αρείου Πάγου. Διότι έτσι, με την αυστηρή τιμωρία ενός τόσο εξαίρετου «αυτοδημιούργητου» και τόσο «επώνυμου» επαγγελματία, ίσως η περίπτωσή του να λειτουργήσει παραδειγματικά και αποτρεπτικά για πλήθος άλλων ανάλογων περιπτώσεων που είτε κρύβονται κάτω από το οικογενειακό χαλί είτε κάποια στιγμή θα απασχολήσουν τα media.

Πέντε λοιπόν: Εκτός όλων των άλλων, αυτά τα ανατριχιαστικά, τα βάρβαρα επεισόδια που ούτε με τα ζώα της ίδιας ράτσας συμβαίνουν, καταστρέφουν τον ιστό της ελληνικής οικογένειας. Και μάλιστα, ω της υποκρισίας, το ίδιο «αυτοδημιούργητο» άτομο, το τόσο επαγγελματικά επιτυχημένο, από τη μια πορεύεται στην κοινωνία ως υπόδειγμα οικογενειάρχη και από την άλλη, το βράδυ, πίσω από την πόρτα της κρεβατοκάμαρας, με το μαστίγιο και άλλα αντικείμενα ξεσπάει ως κτήνος πάνω στη «λατρευτή» σύζυγό του.

Εξι λοιπόν: Ο άντρας ο αληθινός και σωστός είναι εκείνος που ξέρει να συγκρατεί τα νεύρα του και τη δύναμή του. Δείξε μου τη γυναίκα σου να σου πω τι είδους άντρας είσαι.

Και για να ολοκληρώνω σχετικά με όλα αυτά τα αποκρουστικά, ανατριχιαστικά και κανιβαλικά. Μια μικρή, ελάχιστη προτροπή προς το γυναικείο φύλο. Διότι και αυτές οι γυναίκες που ανέχονται ως υποζύγια του αφέντη τους χωρίς να αγωνιστούν για τα στοιχειώδη δικαιώματά τους, κι αυτές, λοιπόν, φέρουν μικρό μερίδιο ευθύνης.

Με την πρώτη υποψία χαστουκιού σηκωθείτε και φύγετε. Οσο κι αν ο λεγάμενος είναι «αυτοδημιούργητος» και ματσωμένος. Αυτή, άλλωστε, η δύναμή του: το χρήμα και η εξουσία του. Αυτή και η αδυναμία σας: ο φόβος και η ανασφάλειά σας. Οσο περισσότερες γυναίκες ανέχονται, υφίστανται και παραμένουν αιχμάλωτες, κακοποιημένες και ξυλοφορτωμένες στο χρυσό κλουβί τους, τόσο εκείνοι οι «αυτοδημιούργητοι» θα πορεύονται και θα κοκορεύονται για τον αντρισμό τους.

Οπως λέει και ο ποιητής, «καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνους σκλαβιά και φυλακή».