Δημήτρης Δανίκας

Η ποσότητα ευτελίζει την διαδικασία ανάδειξης νέου αρχηγού. Και οι ασταμάτητες εμφανίσεις των υποψηφίων συμβάλλει στην πράσινη «πανδημία» εσωστρέφειας. Ο κόσμος καίγεται και ο Δούκας χτενίζεται

Κοντά σε όλα αυτά που αφορούν στα εσωτερικά της πράσινης «συνιστώσας» ενός κάποιου σχεδιαζόμενου ενιαίου φορέα κεντροαριστερής συσπείρωσης, ο εμφύλιος πόλεμος εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Το έλα να δεις

Οπου αρκετοί εκ των στελεχών ροκανίζουν κι αυτοί τον αρχηγό. Οργανωμένα και συστηματικά. Οπου ο πρώην δηλαδή ο Τσίπρας ρίχνει λάδι στη φωτιά. Και όπου το κλείσιμο της «Αυγής» η μεγάλη αμαρτία, το μέγιστο και ασυγχώρητο ολίσθημα του Στέφανου Κασσελάκη

Αφού λοιπόν είναι έτσι γιατί η κυκλοφορία της ιστορικής εφημερίδας δεν ανακάμπτει; Αφού όλοι οι διαφωνούντες οδύρονται και σκίζουν τα ρούχα τους γιατί δεν συμβάλουν στην χρηματοδότηση μιας εφημερίδας που τόσο μα τόσο έχουν ανάγκη; Και αφού η εφημερίδα πρόκειται να κλείσει, γιατί χιλιάδες μέλη δεν βάζουν τα χέρι στην τσέπη; Γιατί την περιφρονούν και την προσπερνούν;

Ακρα του ταχαριστερού «τάφου» σιωπή. Πάμε παρακάτω. Πόσο κάτω; Θα σας πω. Αφού δεν γουστάρουν Κασσελάκη γιατί ευθέως δεν βάζουν ζήτημα ηγεσίας; Και αφού πλαγίως βάζουν ζήτημα ηγεσίας, γιατί δεν προτείνουν κάποιον καλύτερο και πιο λαμπερό από τον Κασσελάκη;

Η τακτική διαρκούς, συστηματικής αλλά υπόγειας, δόλιας υπονόμευσης, ένα στόσο έχει: τη φθορά της εικόνας του Κασσελάκη με την προσμονή και την επιθυμία ο ίδιος να τα βροντήξει έτσι ώστε να επανέλθουν όλα όπως πριν. Ισως έτσι, με την εκτόπιση του Κασσελάκη, να επιστρέψουν και τα στελέχη που έφυγαν, που σχημάτισαν τη Νέα Αριστερά!

Μα η «Νέα Αριστερά» ούτε το τρία τοις εκατό δεν κατάφερε να καπαρώσει. Μα ακόμα και η «φωνή λογικής» της Αφροδίτης Λατινοπούλου τους ξεπέρασε. Τότε; Στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα. Ο Κασσελάκης να φύγει και μετά βλέπουμε. Μετά μία από τα ίδια

Με απλά λόγια, τόσο η πανδημία εσωστρέφειας και η πασαρέλα φερέλπιδων αρχηγών στο ΠΑΣΟΚ όσο και η ανώμαλη κατάσταση με τους μικρούς, καθημερινούς εμφυλίους εντός της τάξεως των ταχαριστέρων οι μεγάλοι χορηγοί του Κυριάκου Μητσοτάκη

Όλα αυτά τα καθημερινά περιστατικά η εκκωφαντική απάντηση στη σχεδιαζόμενη συγκόλληση των δύο παρατάξεων. Όλα αυτά τα περιστατικά η πλήρης απομυθοποίηση της κεντροαριστεράς.

Όλα αυτά στη συνείδηση των «ανώνυμων» πολιτών καταλήγουν στη γνωστή διαπίστωση: ουδείς εξ αυτών ενδιαφέρεται για τα προβλήματα της κοινωνίας. Μοναδικό τους μέλημα η καρέκλα, το βόλεμα, η εξουσία και η μηνιαία μισθοδοσία


Η πολιτική ως επάγγελμα. Οι πολιτικοί ως διακριτή επαγγελματική «ομάδα». Είτε της δεξιάς, είτε του κέντρου, είτε της Αριστεράς. Τουτέστιν ούνα φάρα, ούνα ράτσα. Η αποθέωση του φιλοτομαρισμού, η πλήρης έκπτωση του τάχα μου φιλολαικού πολιτικού!

Ως εκ τούτου, οι μικροί εμφύλιοι της κεντροαριστεράς οι μεγάλοι χορηγοί του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αντε συντρόφια και εις ανώτερα!