Ευεργετηθέντες αχάριστοι

Ο μεν πρώτος, κληρονόμος βαριάς πολιτικής περιουσίας, αφού πρώτα καταχρέωσε ακόμα και τα κουνούπια και αφού παρέδωσε το «μαγαζί» στον αθώο Γιώργο Παπανδρέου, στη συνέχεια, απολαμβάνοντας ασυλία πρώην προέδρου, τώρα παριστάνει τον υπεράνω επιτηρητή, τον τιμητή του κυβερνητικού έργου, χωρίς στο μεσοδιάστημα να αισθανθεί μισό ίχνος ντροπής και από τους συμπολίτες του να ζητήσει συγγνώμη.

Ασε που ο τελευταίος υπουργός Οικονομίας της κυβερνήσεώς του, στην προειδοποίηση της Λαγκάρντ «κύριε υπουργέ, πρέπει να πάρετε μέτρα, βρίσκεστε στο χείλος του γκρεμού», εκείνος πάνω σε μια χαρτοπετσέτα ταβερνείου έγραψε ότι πρόκειται να φορολογήσει αλκοόλ και καπνό. Το είδα σε ντοκιμαντέρ στο Γαλλικό Ινστιτούτο, και για λογαριασμό του, αλλά και για λογαριασμό του τότε πρωθυπουργού αισθάνθηκα βαθιά ντροπή.

Ο δε άλλος, εκ της Μεσσηνίας προερχόμενος, όπως και πλήθος δημοσίων υπαλλήλων στο Αρχαιολογικό Μουσείο, δεν έχει αφήσει πίσω του ίχνος θετικής, δημιουργικής πρακτικής. Μα ούτε μισό, έτσι για δείγμα. Και τι δεν έκανε!

Ως υπουργός Εξωτερικών, στη σύνοδο για τον διαμελισμό της πρώην Γιουγκοσλαβίας, όχι μόνο συμφώνησε, αλλά ούτε μισό κιχ έβγαλε ως βέτο για την αλλαγή του ονόματος των Σκοπίων.

Η συνέχεια, ακόμα πιο κατηφορική. Και τον ευεργέτη του Κωνσταντίνο Μητσοτάκη τον πριόνισε. Κανονικά. Και όπως αποδίδεται στον Ηράκλειτο, «ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος αχαρίστου». Και ως πρωταθλητής ασυγκράτητου πατριωτισμού, την ονομασία των Σκοπίων χρησιμοποίησε και αξιοποίησε. Την έστυψε, θα έλεγα καλύτερα. Και για την προσωρινή ονομασία FYROM συμφώνησε. Δηλαδή «Δημοκρατία Μακεδονίας» προσωρινά αποδέχτηκε.

Και με το «σχίσιμο των μνημονίων» και με τα διάφορα «Ζάππεια» κατάφερε όχι μόνο να χαθεί πολύτιμος χρόνος για την κοινωνία και την οικονομία. Οχι μόνο να εκλιπαρεί ο ίδιος τη Μέρκελ για την παραμονή της Ελλάδας στον στενό πυρήνα της Ευρώπης, αλλά από πάνω να στρώνει εφαλτήριο στον Τσίπρα, με αποτέλεσμα ένα συνονθύλευμα ταχαριστερών του 3% να εκτοξευτεί στο 35% και έτσι να καθίσει στον σβέρκο της ταλαίπωρης χώρας.

Ασε που στο παρελθόν, ως αρχηγός της Πολιτικής Ανοιξης εξαφανίστηκε από τον χάρτη τοn πολιτικό. Ασε που ξεχασμένος και εκτοπισμένος από τις εξελίξεις επανέρχεται στη γαλάζια παράταξη ως μουσαφίρης του Κώστα Καραμανλή. Με προφανή σκοπό να ανακόψει τις ηγετικές φιλοδοξίες της Ντόρας Μπακογιάννη. Που, αν είχε εκλεγεί ως πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, θα είχε συμμαχήσει με τον Γιώργο Παπανδρέου, έτσι ώστε η χώρα από το 2014 να δραπετεύσει από το ναρκοπέδιο της χρεοκοπίας και της εξόδου από την ευρωπαϊκή οικογένεια.

Και αντί να ευγνωμονεί τον Κυριάκο που με την πολιτική του κατάφερε να διεισδύσει στις παρυφές της σοσιαλδημοκρατίας, αλλά και των ταχαριστερών, με αποτέλεσμα όλοι αυτοί οι αντίπαλοί του να χάσουν τον μπούσουλα, τώρα εμφανίζεται ως εκπρόσωπος της γνήσιας και ανόθευτης γαλάζιας παράταξης.

Μα ποια είναι αυτή η γνήσια και ανόθευτη γαλάζια παράταξη; Μπας και εννοεί όπως εκείνος την είχε κάνει ως αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας εξασφαλίζοντας εκλογικό θρίαμβο της τάξεως του 18% και κάτι ψιλά; Και ποιες είναι οι βασικές αρχές της Νέας Δημοκρατίας, του ιδρυτή της Κωνσταντίνου Καραμανλή, από το 1974 και μετά; Μπας και είναι αυτός εκτός τόπου και εκτός θέματος, επομένως εκτός Νέας Δημοκρατίας;

Να προσπεράσω διάφορα άλλα τέτοια, γνωστά ακόμα και στα μωρά των βρεφονηπιακών σταθμών. Να προσπεράσω το γεγονός ότι ο Κυριάκος, που, κατά τη γνώμη του «ευεργετηθέντος αχαρίστου», έχει μεταλλάξει την ταυτότητα της παράταξης, κατάφερε να βγαίνει νικητής αλλεπάλληλων εκλογικών αναμετρήσεων. Να προσπεράσω την εμμονή των αντιπάλων, των οποίων μοναδικό, αποκλειστικό μέλημα είναι η επωδός «να φύγει η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη».

Να τα προσπεράσω όλα εκτός από ένα: μπας και είναι η ώρα να επιστρέψει ο «αχάριστος» στο δικό του «σπίτι», δηλαδή τη νεκραναστημένη Πολιτική Ανοιξη; Το γοργόν και χάριν έχει. Αυτή και η ύστατη προσφορά του. Οσο πιο γρήγορα τόσο για όλους καλύτερα!