Δημήτρης Δανίκας

Πράγμα που δεν πρόκειται να κάνω. Αν λοιπόν βρισκόμουνα σε διλήμματα ποια η ποιον προτιμώ εκ των έξι υποψηφίων να προτιμήσω θα απαντούσα ως εξής:

Το πρώτο η πολιτική. Που σημαίνει ότι θα είχα μελετήσει τις εξαγγελίες και τα προγράμματα όλων αυτών. Εσείς που θα πάτε στις κάλπες το έχετε κάνει αυτό; Αραγε ποιες οι διαφορές ανάμεσα στους έξι αυτούς;

Αν πράγματι έχετε διαβάσει τις εξαγγελίες, τότε δύο πράγματα θα συναντήσετε. Το πρώτο τις διακηρύξεις για ένα καλύτερο και πιο αποτελεσματικό κοινωνικό κράτος. Τουτέστιν καλύτερη Παιδεία και καλύτερη Υγεία

Μα και ο Κυριάκος τα ίδια πράγματα λέει. Μα δεν υπάρχει πρωθυπουργός που να πέρασε απ αυτόν τον δύσμοιρο τόπο που να μην αναφέρθηκε, και μάλιστα εμμονικά, στην βελτίωση Παιδείας και Υγείας

Επομένως μπαίνουμε στην επόμενη ερώτηση: από που θα βρεθούν τα λεφτά. Μάλιστα, και είναι προς τιμή του, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος είχε πει ότι αν θέλουμε Παιδεία και Υγεία ευρωπαικού επιπέδου, τότε μοναδικός δρόμος είναι η φορολογία

Επομένως, η επόμενη ερώτηση είναι επίσης απλή: από ποιες κοινωνικές ομάδες προέρχεται όλη αυτή η εκτεταμένη φοροδιαφυγή και φοροκλοπή; Μα φυσικά από τους λεγόμενους μικρομεσαίους καταστηματάρχες και από τους ελεύθερους επαγγελματίες

Αν ρίξετε μια ματιά στα επίσημα στοιχεία τότε θα εκπλαγείτε. Το 65 με 70% των φορολογικών εσόδων του κράτους προέρχεται από τα ισχνά πορτοφόλια μισθωτών υπαλλήλων και συνταξιούχων. Οι σχετικά φτωχοί για τους φτωχούς, Οι άλλοι στο σπορ του τσάμπα μάγκα

Μήπως έτυχε να ακούσετε κάτι σχετικό από κάποιον υποψήφιο για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ; Τσιμουδιά. Ακρα του τάφου σιωπή. Γιατί αυτό; Μα επειδή ο πολιτικός και ιδεολογικός βραχίονας του «στρώματος» των μικρομεσαίων είναι το ΠΑΣΟΚ. Τους έχει αναλάβει υπό την προστασία του. Ο τέντζερης και το καπάκι. Αντε τώρα να τους φορολογήσεις. Αντε τώρα να τους πεις «ρε παιδιά δεν είναι δυνατόν μόνο είκοσι χιλιάδες να δηλώνουν εισοδήματα ετησίως των εκατό χιλιάδων ευρώ»

Όμως υπάρχει κάποια εξαίρεση εξ όλων αυτών των υποψηφίων. Ο Χάρης Δούκας. Ο οποίος προτίθεται, λέει, να ορμήσει εναντίον των υπερ-κερδών τόσο των τραπεζών όσο και των μονοπωλίων

Θαυμάσια. Όμως στην πρώτη περίπτωση, των τραπεζών, ο κεντρικός ευρωπαίος τραπεζίτης θα βάλει κόφτη απαγορευτικό. Οι τράπεζες λειτουργούν με αυτόνομο καθεστώς

Αν ορμήσει εναντίον μεγάλων εταιρειών τότε δύο τινά θα συμβούν Το πρώτο, όσοι σκέφτονται να επενδύσουν εν Ελλάδι θα στραφούν σε άλλα μέρη. Και οι άλλοι, θα μετακινηθούν προς άλλες φορολογικούς παραδείσους, όπως λόγου χάρι στην Ελβετία

Τι σημαίνει αυτό; Ο καπιταλισμός βρε ανόητε. Αυτό σημαίνει. Πάμε παρακάτω

Το παρακάτω με τρία σημεία: το πρώτο η κοινωνία η οποία μάλλον έχει υπερπηδήσει τις παλιές διαχωριστικές με τα πράσινα και τα γαλάζια καφενεία. Το δεύτερο, η κοινωνία θέλει συγκεκριμένες, εφαρμόσιμες, εφικτές λύσεις. Και το τρίτο οι νοσταλγοί της πράσινης η της γαλάζιας καμαρίλας που εξακολουθούν να πορεύονται με την κληρονομιά του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου οι πρώτοι και με τα πορτραίτα του εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή, του ιδρυτή της παράταξης οι δεύτεροι

Οποιος καταφεύγει στη νοσταλγία σκοτώνει τα όνειρά του, δηλαδή τις προοπτικές του

Πάμε τώρα στο ψητό. Αν πράγματι το ΠΑΣΟΚ είναι μια αξιόπιστη φιλολαική λύση τότε γιατί τα ποσοστά του σέρνονται μεταξύ του δώδεκα και του δεκαπέντε τοις εκατό; Μπας και ο πυρήνας όλων αυτών των ψηφοφόρων προέρχεται από αμετανόητους νοσταλγούς της δεκαετίας του ογδόντα; Μπορεί

Πάμε τώρα πιο βαθιά. Μπας και ο Κυριάκος είναι ξένο σώμα για την Καρμανλική και Σαμαρική δεξιά; Μπας και είναι ολίγον ΠΑΣΟΚ; Λέω τώρα εγώ

Και τέλος κάτι σχετικά με Νίκο Ανδρουλάκη. Ο οποίος εξάντλησε την αντιπολιτευτική του ρητορική, αναφερόμενος διαρκώς στους κοριούς και το σύστημα Μαξίμου που τον παρακολουθεί

Αραγε γιατί τον παρακολουθούσαν οι κοριοί του Κυριάκου; Επειδή τα ποσοστά του σκαρφάλωναν προς μεγάλο ύψη; Επειδή ο Ανδρουλάκης πρόκειται να νικήσει τον Κυριάκο και να γίνει ο επόμενος πρωθυπουργός;

Να γελάσω; Ασε καλύτερα. Και τέλος κάτι ακόμα σχετικά με δημοσκοπήσεις που λένε ότι ο Ανδρουλάκης μάλλον θα νικήσει και μάλλον θα είναι αρχηγός

Αν συμβεί κάτι τέτοιο τότε όλοι αυτοί οι μήνες, όλες αυτές οι περιοδείες και όλος αυτός ο χαμός ο τηλεοπτικός, κατέληξαν ανέκδοτο κρύο και αμερικανικό.

Και που σαι, ένα πράγμα να σου καρφωθεί στο μυαλό: από που θα βρεθούν τα λεφτά; Where is the Money όπως λένε και στην ταινία «ο μεγάλος Λεμπόφσκι» των αδελφών Κόεν. Πες μου που θα τα βρεις να σου πω αν σε ψηφίσω!