Η νεκρανάσταση του Μένιου Κουτσόγιωργα

Σου λέει να πάθω κι εγώ αυτό που έπαθε ο Κώστας Μπακογιάννης; Να βγω σε τηλεμαχία με τον Δούκα και την Κυριακή να βρεθώ στο καναβάτσο;» Ασε καλύτερα. Φύλαγε τα ρούχα σου για να χεις τα μισά.

Κάπως έτσι η σιγουράτζα η προεδράρα με το όνομα Νίκος Ανδρουλάκης την έκανε με μικρά βηματάκια και πολλά προσχηματάκια. Κάπως έτσι, παρασκηνιακώς, μαθαίνω, μοιράζει οφίτσια και πόστα προς πολλές κατευθύνσεις. Και κάπως έτσι, από τώρα ανοίγουν σαμπάνιες, καταβροχθίζουν τσικουδιές και επινοούν μαντινάδες.

Στο μεταξύ το περίεργο και το άκρως σουρεαλιστικό είναι το γεγονός ότι στους δέκα ψηφοφόρους οι εφτά και πλέον ψήφισαν κόντρα στην σιγουράτζα την προεδράρα. Στο μεταξύ είναι λάθος εντελώς όποιος ισχυρίζεται ότι και οι οκτώ στους δέκα ψήφισαν εναντίον Δούκα.

Για τον απλούστατο λόγο ότι οι πέντε υποψήφιοι κατέβηκαν με το ίδιο αίτημα, αλλαγής της ηγεσίας. Επομένως οι ψήφοι μοιράστηκαν. Elementary dear Watson!

Και το ακόμα σουρεαλιστικό και εντελώς νεοελληνικό είναι: αφού εσείς θέλατε να απαλλαγείτε από την σιγουράτζα την προεδράρα πως τώρα την Κυριακή θα τον επαναφέρετε πανηγυρικά και θα τον υπηρετείτε; Μα δεν είναι όλο αυτό το σκηνικό εντελώς μα ολότελα ντροπιαστικό και καταστροφικό; Όλα αυτά για έναν Ανδρουλάκη αδειανό;

Στο μεταξύ, για να μη ξεχνιόμαστε η σιγουράτζα η προεδράρα, κατά τη διάρκεια της αόρατης ευρωπαικής του θητείας δεν έμαθε μισή αγγλική λέξη. Ούτε κιχ. Μπροστά του ο Αλέξης Τσίπρας είναι καθηγητής των Αγγλικών.

Στο μεταξύ, εξ όσων μαθαίνω, σ αυτά τα σχεδόν δέκα έτη ευρωπαικής παρουσίας, η σιγουράτζα η προεδράρα σουλατσάριζε από καφενείο σε καφενείο και από μπυραρία σε μπυραρία. Όπως μου έλεγε ο Πέτρος Κόκκαλης, κι αυτός πρώην ευρωβουλευτής, η σιγουράτζα η προεδράρα σχεδόν άφαντος από το ευρωκοινοβούλιο. Ηταν, μου έλεγε, όπως κάθε φοιτητής της επαρχίας που εγκαθίσταται στην Αθήνα.

Στο μεταξύ ακόμα να μάθουμε την αιτία παρακολούθησης από την ΕΥΠ της σιγουράτζας της προεδράρας. Μπας και ο Κυριάκος τον φοβήθηκε; Μπας και το οικονομικό κατεστημένο κατατρόμαξε; Μπας και το διεθνές διευθυντήριο μπροστά στο μπόι του και το όνομά του τα κανε πάνω του; Γιατί; Κάποιος ιστορικός, κάποια στιγμή θα μας πει.

Και για να τελειώνω. Προς όλους αυτούς που υπογείως συνωμοτούν. Που εξακολουθούν να πορεύονται με τη νοσταλγία του ογδόντα. Που ίσως περιμένουν τη νεκρανάσταση του αείμνηστου Μένιου Κουτσόγιωργα. Που διαπραγματεύονται με την προεδράρα τον Νίκο Ανδρουλάκη. Που διασπείρουν διάφορα προς διάφορες κατευθύνσεις ώστε να αποτελειώσουν τον Δούκα πολύ πριν ανοίξουν οι κάλπες της Κυριακής. Και που παραμένουν αμετανόητοι εντός των τειχών μακριά από τα πλήθη, από τις ανάγκες της κοινωνίας και από τα προβλήματα των πολιτών.

Προς όλους αυτούς το απλοικό ερώτημα: μα είναι ποτέ δυνατόν ο Ανδρουλάκης να αναμετρηθεί στα ίσα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη; Ούτε από σενάριο φαντασίας. Τότε; Μα είναι απλό: να συντηρούμε το κόμμα το πράσινο και εκλεκτό. Η νεκροφιλία πάει σύννεφο με καβαλάρη τον Ανδρουλάκη τον κρητικό! Adios Amigos. Και όπως τραγουδούσε ο Τζιμάκος ο Πανούσης: «μια ζωή σαν εκπαιδευόμενος σκύλος/ εγώ δεν θα πάρω άλλο, ‘φχαριστώ δεν είμαι φίλος»!