Δημήτρης Δανίκας

Προφανώς λοιπόν, και συγκριτικά, απείρως πιο σοβαρά τα πρώτα στελέχη που διαφώνησαν και έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ του «Αμερικανού τουρίστα»

Προφανώς η σύγκριση ανάμεσα στον Αλέξη Χαρίτση και την Εφη Αχτσιόγλου της «Νέας Αριστεράς» με τον Σωκράτη Φάμελλο, θυμίζει τη σχέση του Μέσι με τον Χρήστο Αραβίδη που αγωνίζεται στον Κένταυρο Βριλησσίων. Ακόμα πιο κάτω

Προφανώς οι χτεσινοί πανηγυρισμοί προέκυψαν για έναν βασικό λόγο: οι στελεχάρες, κυρίως οι τέσσερις αδελφοί Ντάλτον-Φάμελλος, Πολάκης, Φαραντούρης, Γκλέτσος-τρέμανε στην εικόνα άδειων εκλογικών κέντρων όπου εκείνοι θα κοπανάγανε μύγες και όπου ο αριθμός ψηφοφόρων θα κυμαίνονταν από τριάντα μέχρι, βία, σαράντα χιλιάδες

Προφανώς οι εβδομήντα χιλιάδες που έσπευσαν να ψηφίσουν, θεωρήθηκαν μιλιούνια. Ακόμα να το πιστέψουν. Γιατί, σου λέει, εμείς που κάναμε τόσα μα τόσα πολλά. Εμείς που γράψαμε στο χαρτί τουαλέτας όλες τις δημοκρατικές διαδικασίες. Εμείς που μοιάζουμε με γελοιογραφία. Εμείς που μοιράζουμε στον κόσμο δισεκατομμύρια υποσχέσεων. Εμείς που τα κάναμε όλα αυτά για τα κλειδιά, για το κτίριο, για τα γραφεία, για τη σφραγίδα και για τα εκατομμύρια κρατικών επιδοτήσεων. Εμείς οι κομπάρσοι να απασχολούμε τη σκέψη τόσων μα τόσων χιλιάδων αμετανόητων πολιτών;

Προφανώς η επικράτηση του Σωκράτη Φάμελλου, οφείλεται σε μερικά παραπλανητικά χαρακτηριστικά. Όπως σοβαροφάνεια. Όπως ηπιότητα. Και όπως ωριμότητα. Διότι ο μεν Παύλος Πολάκης θεωρείται σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής του «μπάχαλου». Παντού και πάντα. Ασε σου λέει, ο Πολάκης είναι κατάλληλος μόνο για να εκτοξεύει ύβρεις εναντίον όλων των αντιπάλων. Ο Νίκος Φαραντούρης είναι ανώριμος και φαφλατάς. Ο δε Απόστολος Γκλέτσος είναι κατάλληλος ως πωλητής μπαταριών. Επομένως ο «μονόφθαλμος» Φάμελλος απέναντι στους τυφλούς ο κερδισμένος

Προφανώς η ανάδειξη του Φάμελλου με τριάντα πέντε χιλιάδες κουκιά θεωρήθηκε αποτέλεσμα «λαικής ετυμηγορίας». Μετεξεταστέοι στην απλή αριθμητική του ένα συν ένα κάνουν δύο. Ο Γιώργος Αυτιάς να κατέβαινε μόνος του χωρίς τις πλάτες της γαλάζιας παράταξης θα έπαιρνε δεκαπλάσιο αριθμό ψήφων απ αυτό που έλαβα ο Σωκράτης Φάμελλος. Για να μην αναφέρω το όνομα του Πέτρου Λάμπρου, παλιού δεξιού χεριού του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου. Τώρα αυτός ο θρυλικός απόμαχος θα λάμβανε μόνος του περισσότερους ψήφους απ όσους έλαβε ο σημερινός του ΣΥΡΙΖΑ

Προφανώς οι εναπομείναντες δευτεροκλασάτοι των ταχαριστερών ήταν αποφασισμένοι να εκλέξουν αρχηγό ακόμα και με αριθμό ψήφων που δεν θα ξεπερνούσε τις είκοσι χιλιάδες. Ακόμα και με δέκα χιλιάδες. Η λογική του κατήφορου δεν έχει πάτο

Και προφανώς στο άκουσμα δύο ονομάτων τρέμει το φυλλοκάρδι τους. Φυσικά το όνομα του Αλέξη Τσίπρα και το άλλο του Στέφανου Κασσελάκη. Διότι μια εικόνα πηγαινοέρχεται στους εφιάλτες τους. Ο μεν Τσίπρας ως αρχηγός ενός «ευρύτερου» κεντροαριστερού σχήματος. Και ο δε Κασσελάκης να τους υπερφαλαγγίζει με διπλάσιο ποσοστό. Το γέλιο της αρκούδας

Και τέλος, θα έλεγα, με πολλές πιθανότητες επαλήθευσης από τα πράγματα, ότι το μέλλον θα είναι διχαστικό. Μην παίρνετε στα σοβαρά τους όρκους πίστης των αντιπάλων του Φάμελλου. Όλα αυτά είναι της στιγμής. Διότι εντός των προσεχών μηνών ο ασυγκράτητος Πολάκης θα εφορμήσει κατηγορώντας τον αρχηγό του ως «χυλό»

Η επιθεώρηση με τίτλο «έμπαινε Φάμελλε έμπαινε» μόλις άρχισε. Ο Παύλαρας ο Κρητικός προετοιμάζεται από τώρα να αρπάξει τα εναπομείναντα «ιμάτια» των ταχαριστερών.

Εν ολίγοις, μπας και όλοι αυτοί-και αρκετοί άλλοι πολλών κομμάτων-είναι πολιτικά νεκροί και δεν το ξέρουν; Θα το μάθουν! Ο θρίαμβος του Φάμελλου, ο θρίαμβος των μηδενικών.