Ο Ερντογάν που βρυχάται

Για όλους αυτούς που εξαπολύουν λεκτικές ρουκέτες. Τόσο από την Αγκυρα όσο και από την Αθήνα. Καταλαβαίνετε ποιον και ποιους εννοώ. Μερικά λογάκια έχω να τους πω

Πρώτα απ όλα η γειτονική χώρα έχει μπροστά της ένα βουνό προβλημάτων που όλα μαζί προέρχονται από το Ισραήλ αλλά και από ΗΠΑ. Είναι γνωστό, ας πούμε, ότι ο Ερντογάν όχι μόνο χαιδεύει, όχι μόνο φιλοξενεί αλλά και έχει πάρει υπό την προστασία του την Χαμάς. Ισως και άλλα «σταγονίδια» τρομοκρατικών οργανώσεων

Ο Ερντογάν από τη μια πιστεύει ότι επειδή η Τουρκία είναι χρήσιμη στο ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, λόγω κοινών συνόρων με την Ρωσία του Πούτιν, γι αυτό νομίζει ότι μπορεί να παίζει σε δύο ταμπλό

Κάπως έτσι πιστεύει πως με την Χαμάς και τις φιλοπαλαιστινιακές τοποθετήσεις του, εκτιμά ότι θα καταφέρει να ηγηθεί του Αραβικού, μουσουλμανικού κόσμου

Σ αυτή τη θεωρία και σ αυτούς τους σχεδιασμούς του, προφανώς υποτιμά τις αντιδράσεις του Ισραήλ και ταυτόχρονα δοκιμάζει τις αντοχές της Ουάσιγκτον και του Αμερικανικού Πενταγώνου

Αν σ αυτή την εξίσωση προσθέσουμε την έλευση του Τραμπ και την ανάληψη καθηκόντων του υπουργείο Εξωτερικών από τον Μάρκο Ρουμπιό, πασίγνωστος για τις αντιτουρκικές του τοποθετήσεις, τότε ο Πρόεδρος της Τουρκίας μάλλον προορίζεται να πέσει στον λάκκο που τόσα χρόνια σκάβει για να ρίξει τους αντιπάλους του

Πάμε παρακάτω. Με δεδομένα τα σκληρά και ανθεκτικά «οχυρωματικά» έργα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, τόσο στη σχέση της με τις ΗΠΑ όσο και με το Ισραήλ, τότε το συμπέρασμα είναι ένα και καθοριστικό: η Ελλάδα ο καλύτερος σύμμαχος των ΗΠΑ στην περιοχή. Με απλά λόγια ο άξονας της προσοχής και του αμυντικού ενδιαφέροντος των ΗΠΑ έχει μετακινηθεί τα τελευταία χρόνια. Από την Αγκυρα στην Αθήνα. Και ως τεκμήριο αυτής της «μετακίνησης» είναι οι βάσεις στην Αλεξανδρούπολη και στη Σούδα

Ο Ερντογάν όλα αυτά τα χρόνια με τα πολλά μέτωπα που έχει ανοίξει εναντίον πολλών γειτονικών του περιοχών. Με τη υπέρμετρη φιλοδοξία του να αναδειχθεί ως ηγέτης και προστάτης Αραβικών χωρών. Και με καβαλημένο το καλάμι του σπουδαίου αρχηγού, αλλά και με την ακατανίκητη και διαρκή νοσταλγία επανασύστασης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, έχει καταφέρει το απίθανο και άκρως επικίνδυνο να «κολυμπάει» και να πορεύεται με πολλές «βάρκες»

Κάπως έτσι τολμάω κι εγώ να πιθανολογήσω πως η κατάληξη σ αυτό το «κολύμπι» το πολλαπλό, θα είναι «πνιγμός»

Και τέλος, κάτι ακόμα σχετικά με την ετοιμότητα και την θωράκιση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Ουδέποτε στο παρελθόν, αυτή η μικρή χώρα δεν ήταν τόσο άρτια εξοπλισμένη με τα πιο σύγχρονα αεροπορικά συστήματα. Που σημαίνει το εξής: όποιος τολμήσει να διασκελίσει το κατώφλι κάποιων νησιωτικών περιοχών στο Ανατολικό Αιγαίο θα υποστεί τέτοιο χουνέρι που θα το φυσάει και δεν θα κρυώνει. Τελεία!