Δημήτρης Δανίκας

Του διάσημου καθηγητή Πυρηνικής Φυσικής στο Αμερικανικό πανεπιστήμιο Perdue. Ο οποίος εκτός των άλλων έχει τιμηθεί με το ανώτερο βραβείο της Γερμανίας για ξένους επιστήμονες, το Humboldt Prize 2009

Η Αρετή, σήμερα 26. Η οποία αφού πρώτα εξασφάλισε πτυχίο Θεολογίας, στη συνέχεια κατάφερε να κερδίσει υποτροφία σε σπουδαία Νομική Σχολή, επειδή στις εξετάσεις έλαβε 165 μονάδες με ανώτερο τις 180. Σήμερα εργάζεται σε κάποια Νομική φίρμα, ως part timer, και ταυτόχρονα προχωράει τις σπουδές της στο δεύτερο έτος της Νομικής.

Η Αρετή λοιπόν πριν από τρία χρόνια διαγνώστηκε με μια θανατηφόρα μορφή λευχαιμίας. Τρέλα. Μετά από συστηματικές εξετάσεις και πειραματικές θεραπείες, ο οργανισμός της ανταποκρίθηκε και σήμερα οι εξετάσεις της είναι αρνητικές

Όμως πρέπει να λαμβάνει, σε καθημερινή βάση ένα χάπι, προχωρημένου και μάλλον πειραματικού σταδίου με την ονομασία Ponatinib. Το οποίο χρησιμοποιείται για πρώτη φορά σε cocktail Accute lymphoblastic leukemia.

Από εδώ και κάτω αρχίζει ο εφιάλτης. Όχι εδώ αλλά στην πρώτη και μεγαλύτερη δύναμη του πλανήτη. Το Ponatinib στις ΗΠΑ κοστίζει 1100 δολάρια. Τουτέστιν μηνιαίως ο κάθε ασθενής πρέπει να βγάζει από την τσέπη του πάνω από τριάντα χιλιάδες δολάρια!

Επειδή λοιπόν η Αρετή είναι ασφαλισμένη, και μάλιστα σε κορυφαία εταιρεία, ζήτησε να λάβει τα απαιτούμενα. Η απάντηση ανατριχιαστική. Πρέπει να πληρώνει την ασφαλιστική εταιρεία με το..ασήμαντο ποσό των 13. 000 δολαρίων κάθε μήνα

Το θέμα έλαβε μεγάλες διαστάσεις με αποτέλεσμα η Αρετή να γίνει πρωτοσέλιδο στην πλατφόρμα του CNN και στη συνέχεια ο διάσημος παρουσιαστής του καναλιού ο Γουλφ Μπλίτζερ να την φιλοξενήσει στο κεντρικό δελτίο του καναλιού.

Πάμε παρακάτω. Ο Λευτέρης Τσουκαλάς λοιπόν μου έλεγε ότι δύο είναι οι τοξικές βιομηχανίες στις ΗΠΑ: εκείνη των τροφίμων και η άλλη των Ασφαλιστικών εταιρειών. Η πρώτη με τα τρόφιμα φροντίζει να συντομεύει το προσδόκιμο ζωής των Αμερικανών πολιτών. Η δεύτερη των ασφαλιστικών, φροντίζει να πετάει το μπαλάκι στην εξέδρα, να βρίσκει διάφορα κολλήματα, να ροκανίζει χρόνο και έτσι να ελπίζει σε ένα πράγμα: πόσο σύντομα θα πεθάνει ο ασφαλισμένος

Όπως κάποτε λέγανε για τους Μαύρους, έτσι και τώρα για τους Ασφαλιστικές εταιρείες: καλός ασφαλισμένος είναι ο νεκρός ασφαλισμένος. Ασε το άλλο. Ετσι και είσαι άρρωστος και ανασφάλιστος, στον δρόμο για τον παράδεισο η για την κόλαση. Εξαρτάται από την περίπτωση

Πάμε στο ψητό. Ο ίδιος ο Λευτέρης Τσουκαλάς μου έλεγε ότι προτιμάει να κάνει ιατρικές εξετάσεις στην Ελλάδα. Κάθε φορά που μας επισκέπτεται. Ότι οι Ελληνες γιατροί δεν έχουν σε τίποτα να ζηλέψουν τις επιδόσεις των Αμερικανών συναδέλφων τους. Ότι μπορεί το σύστημα του ΕΣΥ να πάσχει από ξενοδοχειακές υποδομές και από άλλες ελλείψεις όμως είναι καλύτερο

Ο λόγος είναι απλός. Το ίδιο λοιπόν χάπι, το Ponatinib που στις ΗΠΑ κοστίζει 1100 δολάρια, εδώ στην μικρή, τη πτωχή, την ταλαιπωρημένη Ελλαδίτσα χορηγείται δωρεάν σε κάθε καρκινοπαθή που πάσχει από την ίδια μορφή λευχαιμίας

Εσείς, μου είπε, γκρινιάζετε, αλλά να ξέρετε ότι αυτό το δημόσιο σύστημα Υγείας σώζει ζωές χωρίς ο ασθενής να πληρώσει μισή δεκάρα

Αυτή η μαρτυρία, αυτό το γεγονός, αυτή η σύγκριση, αυτή η ουσία, αυτά προς γνώσιν και συμμόρφωση. Η ανθρωπιά σ αυτή την χώρα η αναντικατάστατη ζώνη προστασίας!