Δημήτρης Δανίκας

Και πλήθος θεατών κατακλύζουν τις αίθουσες που προβάλλουν «Υπάρχω», δηλαδή τον Χρήστο Μάστορα να υποδύεται τον Στελάρα. Τις πρώτες πέντε μέρες έχουν κοπεί 150. 000 εισιτήρια. Ρεκόρ για την εποχή μας

Ο Διονύσης Σαμιώτης, ο executive producer, ο άνθρωπος που επιμελήθηκε το σύμπαν της παραγωγής, από το μακιγιάζ μέχρι το στήσιμο και την ολοκλήρωση αυτής της θηριώδους «οικοδομής» μου έλεγε τηλεφωνικώς από το Ντουμπάι που έχει αράξει, ότι στο τέλος το «Υπάρχω» θα ξεπεράσει τις επιδόσεις της «Ευτυχίας». Μακάρι

Κάπως έτσι ο Στελάρας από τον τάφο του, παρέα με τον μύθο του και τους έρωτές του, τροφοδοτεί τις ισχνές αγελάδες των ελληνικών αιθουσών που τις περισσότερες εβδομάδες κοπανάγανε μύγες

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι πλην Ρέμου, Θεοδωρίδου, Βανδή και λοιπών αοιδών των νυχτερινών κέντρων, υπάρχουν δίπλα μας κι άλλες γόνιμες και απείρως φτηνές (οικονομικά) επιλογές

Φανταστείτε τα πλήθη που στοιβάζονται από τα μεσάνυχτα μέχρι τις έξι το πρωί την άλλη μέρα, σ αυτά τα νυχτερινά κέντρα πληρώνοντας ένα σκασμό λεφτά για να ακούσουν το άσμα της Νατάσσας «τώρα θα πονάς». Ετσι για να πάνε κάτω τα φαρμάκια!

Το ζήτημα που με απασχολεί, όπως όλους όσους εκπληρώνουν τις φορολογικές τους υποχρεώσεις, είναι το ακριβές ποσό που δηλώνουν ως εισόδημα στην Εφορία οι φανατικοί θαμώνες αυτών των κέντρων. Αραγε ένα χιλιάρικο μηνιαίως; Μπας και κάπως λιγότερα; Για να δούμε τι κάνουν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί. Οσο για τους νυχτερινούς καλλιτέχνες θα έλεγα πως άριστα πράττουν. Αφού οι πελάτες πληρώνουν, ε τότε αγαπητή Δέσποινα παρέα με τον ιδιοκτήτη της καλλιτεχνικής σου εστίας να ανεβάσετε το τίμημα. Μωρέ και δέκα χιλιάρικα το κεφάλι να βάλουν θα το εισπράξουν. Μαύρο χρήμα να είναι και ό, τι να ναι

Τώρα κινηματογραφικώς θα πρότεινα σε όλους εμάς του πληβείους τις εξής επιλογές. Πλην «υπάρχω». Ας πούμε το «Babygirl» με Νικόλ Κίντμαν. Ο, τι πρέπει για εσάς κυρίες μου. Θα πρότεινα ακόμα «Anora» με την Μάικι Μάντισον να υποδύεται στριπτιζού η οποία βάζει στεφάνι γάμου από πιτσιρικά και υιό Ρώσου ολιγάρχη. Μια κωμωδία τόσο ξεκαρδιστική όσο και απολαυστική

Θα πρότεινα «Maria» με Αντζελίνα Τζολί. Αν και τα σχόλια φίλων που την είδαν είναι αρνητικά και μάλλον αποτρεπτικά. Θα πρότεινα «Emilia Perez» του Ζακ Οντιάρ, μια ιστορία που θα εκτιναχθεί σε πολλές λίστες υποψηφιοτήτων των επερχόμενων Οσκαρ

Και φυσικά το Θέατρο. Με την Μαρία Σολωμού σε μονόλογο μούρλιας να δίνει ρέστα ως «Μαιρούλα» της Λένας Κιτσοπούλου. Εργο κομμένο και ραμμένο στα «κιλά» της Μαρίας Σολωμού. Οποια γυναίκα, κάθε ηλικίας, δεν το έχει δει διαπράττει έγκλημα ασυγχώρητο στον εαυτό της

Θα πρότεινα ακόμα «Humans», όπως και «Η άλλη Θήβα», καθώς και «Δονητή» με Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη.

Πλήθος εξαιρετικών επιλογών. Με το επιμύθιο «εκτός από τα ντέρτια των νυχτερινών κέντρων και των γαρδενιών υπάρχουν και άλλα πράγματα ωφέλιμα διασκεδαστικά και εξαιρετικά». Αντεστε και σε καλή μεριά μπας και ξεστραβωθείτε!