Δημήτρης Δανίκας

Αναγκάζομαι να προσπεράσω τη δήλωση του Αντώνη Σαμαρά, φερ ειπείν. Πως εν αντιθέσει με τον Βαγγέλη Βενιζέλο, εκείνος θα επιμένει «επί των επάλξεων». Σαν απειλή μου ακούγεται αυτό

Προσπερνάω τις άναρθρες ιαχές, προερχόμενες, κυρίως από στελέχη του αρχηγού Νίκου Ανδρουλάκη και από «διακεκριμένα» ονόματα της ηγετικής ομάδας του ταχαριστερού Σωκράτη Φάμελλου.

Προσπερνάω, ακόμα, την εικόνα της Ζωής Κωνσταντοπούλου που με συγκρατημένη ηδονή βλέπει τα ποσοστά του κόμματός της να σκαρφαλώνουν με την βοήθεια ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Τι να κάνουν οι ταχαριστεροί και ταχασοσιαλδημοκράτες; Λειτουργούν ως ένα πρώτης τάξεως εφαλτήριο της Ζωίτσας. Κάτι σαν τραμπαλίνο

Προσπερνάω το αδιαμφισβήτητο γεγονός μιας παραπλανητικής αριθμητικής. Αφού πλήθος εξοργισμένων των ογκωδέστατων συλλαλητηρίων, προέρχονται από μικρομεσαίους. Που τώρα με τα POS και τις ταμειακές μηχανές αναγκάζονται να περιορίσουν το σπορ της φοροδιαφυγής. Ετσι είσαι Κυριάκο; Τώρα θα δεις.

Εχω προσωπική πείρα από τέτοιες περιπτώσεις, Οπου πρώην φανατικοί γαλάζιοι τώρα μου λένε το γνωστό «να μου κοπεί το χέρι αν εγώ τον ξαναψηφίσω». Και στην ερώτηση «ποιος ο υποψήφιος πρωθυπουργός;» η απάντηση μία και αποστομωτική: «μωρέ ας έρθει όποιος να ναι, αρκεί να φύγει ο Κυριάκος». Να φύγει και γαία πυρί μιχθήτω!

Και τέλος προσπερνάω τοξικότητα, τρελαμένους, επιπόλαιους και ψεκασμένους. Και με αφορμή μια γαλλική ταινιάρα που θα προβάλλεται από 27 Μαρτίου με τίτλο «η ορχήστρα του αδερφού μου» (En Fanfare ) μερικά πραγματάκια έχω να πω. Σχετικά με μουσική, με καλλιέργεια και με Παιδεία In Greece

Πόσα από τα παιδιά και τους νέους μας γνωρίζουν, έχουν καταλάβει και αφομοιώσει μια διαχρονική πραγματικότητα; Ο, τι δηλαδή Ροκ, Τζαζ, ηλεκτρονική μουσική, στις ανώτερες επιδόσεις τους, παραπέμπουν, επηρεάζονται και σχεδόν ακολουθούν κορυφαία παραδείγματα της λεγόμενης κλασικής μουσικής;

Για παράδειγμα «η δύναμη του πεπρωμένου» του Τζουζέπε Βέρντι (1813-1901) τι είναι; Μα φυσικά το ροκ εκείνης της εποχής. Στοιχειώδες

Για παράδειγμα τι είναι τα «Βρανδεμβούργια κοντσέρτα» του Γερμανού Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ (1685-1750). Εκείνου του κολοσσού της παγκόσμιας μουσικής σκηνής, που όμοιός του και ισοδύναμος μ αυτόν, ελάχιστοι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Τι είναι τα περισσότερα από τα έργα του; Μα φυσικά προαναγγέλουν την άφιξη ροκ, τζαζ και ηλεκτρονικής μουσικής. Κι αυτό στοιχειώδες

Και τι είναι το κοντσέρτο για τέσσερις κιθάρες και μια βιόλα του Βενετσιάνου Αντόνιο Βιβάλντι (1678-1741); Όταν ακούσετε ένα τρίλεπτο κομμάτι απ αυτό το κοντσέρτο θα νομίσετε πως ο Βιβάλντι ο «χορηγός» του Μπράιαν Ινο.

Και τέλος τι είναι το θρυλικό «Μπολερό» του Γάλλου Μωρίς Ραβέλ (1875-1937); Θα σας πω εγώ. Ο γίγαντας σύνθεσης, ενορχήστρωσης και τρομπέτας Μάιλς Ντέιβις, εις εκ των θεμελιωτών της Τζαζ, μετέφερε το Μπολερό του Μορίς Ραβέλ στο μνημειώδες κομμάτι και άλμπουμ «Sketches of Spain»

Πόσα παιδιά και πόσοι νέοι έχουν έστω ακούσει τα ονόματα Μπαχ, Βιβάλντι, Βέρντι, Ραβέλ, ακόμα και Μάιλς Ντέιβις. Ελάχιστοι. Και αρκετοί, είμαι σίγουρος, θα ρωτήσουν «μπας και είναι ποδοσφαιριστές; Πρωταγωνιστές σε ριάλιτι; Ηθοποιοί;»

Μα τι τους διδάσκουν στα θρανία; Κουτόχορτο; Από εκεί η πηγή των ψεκασμάτων, των ιαχών, του τρελαμένων. Με την επωδό ΚΔΟΑ. Κτηνώδης Δύναμη, Ογκώδης Αγνοια!