Κερατάδες

Ανεξάρτητα από ιδεολογίες και κομματικές προτιμήσεις. Και ανεξάρτητα από καθεστώτα. Εσύ με τον υπαρκτό σοσιαλισμό. Αυτός με τον καλό καπιταλισμό. Αν φυτρώνει τέτοιο είδος σ αυτόν τον τόπο τον εφιαλτικό. Εγώ με τον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό. Με την Θάτσερ ας πούμε. Ο άλλος με τον κινέζικο κομμουνισμό. Και πάει λέγοντας

Πέρα και πάνω απ όλα αυτά. Τα σχήματα τα οικονομικοπολιτικά. Εντάξει; Πάμε στο ψητό. Οποιοδήποτε καθεστώς και να διαλέξεις αν παράγεις θα τρως. Αν δεν παράγεις πάλι θα τρως. Σφαλιάρες, κλωτσιές, μπουνιές και μούντζες γερμανικές.

Παράδειγμα. Χρεοκοπημένος επιχειρηματίας μεσαίου βεληνεκούς, μέσα στην απόγνωσή του, μου εκμυστηρεύθηκε το εξής. Οτι στην εταιρεία του, εργάζονταν εκατόν πενήντα διοικητικοί υπάλληλοι. Εκτός, φυσικά, από τους σκληρά, παραγωγικούς προλετάριους. Και ότι τώρα, μέσα στο αδιέξοδό του και κάνοντας τους υπολογισμούς του, κατέληξε ότι και με δεκαπέντε θα είχε τα ίδια και ακόμα καλύτερα αποτελέσματα. Γιατί, τον ρώτησα. Επειδή οι πλεονάζοντες έβαζαν εμπόδια στην διεκπεραίωση της δουλειάς. Ο λόγος απλός. Μα φυσικά για να δικαιολογήσουν τον χρόνο εργασίας τους. Δηλαδή ο ένας λάμβανε το τάδε έγγραφο, ο δεύτερος το έβγαζε σε φωτοτυπία και ο τρίτος το αρχαιοθετούσε. Γι αυτό

Εν ολίγοις. Για να μην σας τρώω τον χρόνο σας. Η χώρα, εδώ και δεκαετίας, πορευόταν μ ένα δικό της παράδοξο καθεστώς. Αυτό των υπηρεσιών. Η παραγωγή εντελώς ξεχαρβαλωμένη. Σχεδόν μηδενική. Η εκάστοτε κυβέρνηση λοιπόν, προκειμένου να αποφύγει την εκτίναξη της ανεργίας και φυσικά για να βολέψει τα δικά της τα παιδιά, φόρτωνε στα κρατικά ταμεία, εκατοντάδες, χιλιάδες ελληνόπουλα. Και μαζί μ αυτό, φόρτωνε και τον ιδιωτικό τομέα. Πως; Ο τάδε βουλευτής, υπουργός και εν γένει πολιτικός ζητούσε από τον δείνα επιχειρηματία την πρόσληψη κάποιων δικών του παιδιών. Ως αντάλλαγμα. Πάρε αυτούς ώστε κι εγώ να ψηφίσω στην Βουλή την τροπολογία που θα διευκολύνει την δική σου κερδοφορία

Ετσι τα δύο τρίτα του παραγωγικού δυναμικού της χώρας σουλατσάριζε σε διάφορες υπηρεσίας και σε χιλιάδες γραφεία. Ετσι το 70% των τροφίμων προέρχονταν από δεκάδες άλλες χώρες πλην Greece. Ετσι στο άκουσμα της λέξης «βιομηχανία» πεταγόμαστε όλοι σαν μας έχει τσιμπήσει μύγα. Τι είναι αυτό; Υπάρχει τέτοιο πράγμα στο Ελλάντα; Ελα!

Ετσι όταν ρωτούσες, οποιονδήποτε νέο τι δουλεία κάνει, σου απαντούσε δημόσιες σχέσεις, διαφημιστής, δημοσιογράφος, δήμόσιος υπάλληλος, λογιστής. Κι έτσι η χώρα γέμισε δημοσιοσχεσίτες, διαφημιστές, δημοσιογράφους, οικονομολόγους και πάσης φύσεως γραφειοκράτες!

Ωραία. Ομως guys ποιος δουλεύει στα χωράφια, στις φράουλες, τις ελιές, στα γιαπιά, στις εθνικές οδούς και στα εναπομείναντα εργοστάσια; Μα φυσικά τα κορόιδα από Αλβανία, Βουλγαρία, Πακιστάν, Μπαγκλαντές. Καταλάβατε; Οχι; Ωραία λοιπόν. Από την μιά αυτός ο ρακένδυτος από το Αφγανιστάν συνεισφέρει στις εξαγωγικές δραστηριότητες της Ψωροκώσταινας και από την άλλη τρέμει το φυλλοκάρδι του. Και κερατάς και δαρμένος!

Γι αυτό κάθε φορά που πέφτω σε κάποιον Χρυσαυγίτη, μου ρχεται ν αρπάξω βρεγμένη σανίδα και δια της βίας να τον αναγκάσω να μαζεύει φράουλες, ελιές, ντομάτες, ροδάκινα, πεπόνια και καρπούζια. Και στο ενδιάμεσο να κουβαλάει μπετόν σε συνθήκες σαράντα βαθμών υπό σκιάν. Ετσι για αναδιαπαιδαγώγηση, συνετισμό και αυτομόρφωση!