Το σύστημα κι αν πλένεις, το σαπούνι σου χαλάς!

Με τις ίδιες κραυγές ο τοσοδούλης Καμμένος βρέθηκε σε κομματική προεδρία. Με ακόμα πιο ηχηρές κραυγές οι Χρυσαυγίτες, που ούτε για face control δεν θα τους μίσθωνε κάποιος σώφρων επιχειρηματίας, φλερτάρουν με την τρίτη θέση. Και με παρόμοιες ιαχές, το 4 και κάτι ψιλά τοις εκατό των Συριζαίων ονειρεύεται αυριανή πρωθυπουργία. Απαντες οφείλουν να ανάβουν λαμπάδες στο μπόι του Πολ Τόμσεν, του Κλαους Μαζούχ και του Ματίας Μορς! Thank you, Paul!
Τελευταία πράξη της γνωστής ιλαροτραγωδίας η έρπουσα οβιδιακή μεταμόρφωση Σαμαρά και Βενιζέλου. Για τρία τάχα μου πατριωτικά σημεία: Οχι στους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας. Οχι μαζικές απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα. Οχι φορτωμένη φορολογία στην ακίνητη περιουσία. Τρεις κόκκινες γραμμές ζωγραφισμένες με βρεφο-νερομπογιές.

Τα ερωτήματα πολλά. Γιατί πρώτα έβαλαν τις υπογραφές τους και τώρα παριστάνουν τους ανυποχώρητους; Γιατί αποκρύπτουν ότι η τρόικα δεν επιθυμεί να πετάξει από τα σπίτια τους όσους δεν έχουν να πληρώσουν ούτε μία; Και γιατί εδώ και έναν χρόνο δεν έχουν βάλει τους καταχρεωμένους τραπεζίτες να σκαλίσουν τα αρχεία τους, να βγάλουν στη σέντρα εκείνους που έχουν παχουλές καταθέσεις και στη συνέχεια να εκποιήσουν τις πρώτες κατοικίες εχόντων και κατεχόντων; Why?

Η απάντηση απλή. Επειδή σε έξι μήνες θα ανοίξουν οι κάλπες των ευρωεκλογών. Φανταστείτε λοιπόν. Η Νου Δου στην τρίτη θέση. Και μάλιστα καταϊδρωμένη. Να βλέπει τη σκόνη των όμορων ακροδεξιών, φασιστοειδών Χρυσαυγιτών. Με πρώτον τον Τσίπρα. Και με εξαφανισμένο τον Βενιζέλο. Και εντελώς αποτελειωμένο εκλογικά τον κυρ Φώτη τον κωλοτούμπα. Και τότε τι γίνεται, παιδιά; Τότε η καραφαρσάρα Δελφιναρίου θα μετασχηματιστεί σε θρίλερ τρόμου «Εφιάλτης στον δρόμο με τις κάλπες».

Πονηρός ο βλάχος. Αφού, σου λέει, ήμουν πρωταθλητής των αντιμνημονιακών. Αφού το παίγνιο με το Ζάππειο ένα, δύο, τρία το έπαιξα καλά. Αφού έτσι αναρριχήθηκα πρωθυπουργός. Αφού είναι κοντή η μνήμη του ελληνικού λαού. Και αφού ο πατριωτισμός πουλάει σε κάθε ανεγκέφαλο και σε κάθε φτωχό, ε, τότε κι εγώ μεταμορφώνομαι στον ρόλο τον γνωστό. Αντιμνημονιακός ήμουν, αντιμνημονιακός θα γίνω ξανά. Ιτε παίδες Ελλήνων. Ή ταν ή επί τας!
Αυτή η πρώτη φανερή πράξη μιας πασίγνωστης και συνηθισμένης οπερέτας made in Greece. Υπάρχει και μια δεύτερη. Αόρατη από το δημόσιο βλέμμα. Με πρωταγωνιστές μεγάλο μέρος της οικονομικής ελίτ. Εδώ να δεις διαπλοκή συμφερόντων. Κράτα με να σε κρατώ να μην πέσουμε όλοι μαζί στον ίδιο γκρεμό. Η επιθυμία των μεγαλοπαραγόντων αυτής της ελίτ, μία και μοναδική. Να μην αλλάξει το ονοματολόγιο των μεγάλων επιχειρηματιών. Να παραμείνουν τα πράγματα όπως έχουν. Να εξακολουθεί να πρυτανεύει το κρατικοδίαιτο κεφάλαιο. Να μην πάρουν κεφάλια οι τράπεζες και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Να μην αλλάξουν χέρια τα οικονομικά συγκροτήματα. Να μην πειραχτεί η ουσία.

Επομένως κι αυτοί υπέρ Σαμαρά και Βενιζέλου. Επομένως κι αυτοί εναντίον τρόικας και πιστωτών. Προσέξτε σουρεαλιστική αντιστροφή. Οι τροϊκανοί, φανατικοί υπέρ ριζικών μεταρρυθμίσεων. Και το ίδιο φανατικά εναντίον αυτού του άθλιου μεταπρατικού, κομπραδόρικου ελληνικού καπιταλιστικού μορφώματος που έχει μετακινήσει τη χώρα σε κάποια καθυστερημένη γωνιά της Αφρικής. Και από την άλλη, οι τάχα μου πατριώτες της ελληνικής γης. Που υπογείως διαμηνύουν στο Βερολίνο πως έτσι και το κυρίαρχο σύστημα γκρεμιστεί. Πως έτσι και ο Τσίπρας αναλάβει την πρώτη Αρχή, ε, τότε με το πρώτο ατύχημα θα κινδυνέψουν η ευρωζώνη και η ευρωπαϊκή συνοχή. Θα σας πάρουμε στον τάφο μαζί.
Η κατάληξη αδιέξοδη και εφιαλτική. Σκουριασμένο και άχρηστο το κυβερνητικό επιτελείο. Ερασιτέχνες οι Συριζαίοι, πρωταθλητές στην πολυλογία και τον αυτοσχεδιασμό. Φασίστες οι Χρυσαυγίτες και εντελώς παλιομοδίτικο το υπόλοιπο πολιτικό προσωπικό. Τι μένει; Το απόλυτο κενό. Ο Θεός να βάλει το χέρι του. Και όπως έλεγε μεγαλοπαράγοντας των Βρυξελλών: «Το αν θα μείνει η Ελλάδα στο ευρώ θα είναι αποτέλεσμα μόνο πολιτικών επιθυμιών». Μεθερμηνευόμενο αυτό πάει να πει: «Το πολιτικό σύστημα κι αν το πλένεις, το σαπούνι σου χαλάς»!