Τρικυμία εν κρανίω

Περιστατικό σαν μονόπρακτο θεατρικό. Η τοποθεσία: μικρή παραλία «φορτωμένη» με τοπικό πληθυσμό. Ανάμεσά τους και δέκα λαλίστατοι νοματαίοι. Απροσδιόριστης ηλικίας. Κάπου μεταξύ 30 και 50.

Ο ένας «φορούσε» ευτραφή μύστακα στυλ Βαγγέλα. Ο άλλος με τη «σαμπρέλα» του Βενιζέλου.

Ενας τρίτος με το ξυρισμένο κρανίο του Γιάνη. Η γυναίκα του σαν ξεθωριασμένη ρεπλίκα της Σοφίας Βούλτεψη. Ανάμεσά τους και η κοτσίδα του Κορωνάκη. Και πάει λέγοντας…

Η συνηθισμένη παρέα λουόμενων μικροαστών. Τσιμπολογούσαν και πλατσούριζαν ανάλογα με τη βολή τους. Αλλοτε πλατσούριζαν με την Πανελλήνια Σοσιαλιστική Καταστροφή. Αλλοτε με τη Νέα Διαστροφή. Και τώρα με τον Συνασπισμό Ριζικής Αφασίας. Η κουβέντα άρχισε με την ανθελληνική συνωμοσία Μέρκελ και στην κορύφωσή της κατηφόρισε επί προσωπικού!

Οπως τ’ άκουσα λοιπόν:  Κι εγώ τι φταίω; Φταις γιατί μας δουλεύεις! Σάμπως τα έκλεψα;

Φυσικά! Μα τι λες τώρα! Τα έκλεψες αφού αγόραζες με την αντικειμενική αξία, άρα τα σούφρωνες από την Εφορία. Μαλακίες. Εκανα ακριβώς ό,τι έλεγε ο νόμος!

Κι εσύ το ίδιο έκανες. Ολοι το ίδιο έκαναν. Ε, όχι και όλοι. Εγώ δεν αγόρασα. Καλά, εσύ σουφρώνεις αγροτική σύνταξη. Κι εσένα τι σε κόφτει; Μπα, τι μας λες. Τι δουλειά έχεις εσύ της Νέας Ερυθραίας με χωράφια και γιδοπρόβατα; Πώς δεν έχω; Τα βρήκα από τη γιαγιά μου!

Ρε συ, άσε το δούλεμα. Η απάτη πάει σύννεφο σ’ αυτόν τον τόπο. Να τα πάρουν από τους αρχικλέφτες τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Να τα πάρουν από τους ρεμπεσκέδες τους τραπεζίτες!

Ρε βλάκα, αφού πρώτα μετέφερες τα λεφτά σου στο στρώμα σου και αφού δεν πληρώνεις τα δάνειά σου, τώρα σου φταίνε οι τραπεζίτες για το κατάντημά σου!

Τότε τι πρέπει να γίνει; Να αγοράζουμε με αποδείξεις. Πριτς που θα τα χώσω εγώ σ’ αυτούς τους αξύριστους βρομιάρηδες! Πριτς που θα τους βάλω νταβατζήδες στο σπίτι μου!

Τι είπες, ρε; Εγώ δηλαδή να πληρώνω φόρους θέλοντας και μη αλλά εσύ να παριστάνεις τον μάγκα με τα δικά μου τα λεφτά; Θα φας μια ανάποδη που θα σου ’ρθει ο ουρανός σφοντύλι!

Ηρεμία, παιδιά. Μα τον άκουσες τι είπε; Εμείς του ιδιωτικού τομέα είμαστε οι χορηγοί όλων αυτών των λαμογιών. Ποιον είπες λαμόγιο; Εμένα; Που μια ζωή δουλεύω 20 ώρες την ημέρα;

Πλακώνεστε εσείς αλλά να ξέρετε όπου να ’ναι θα ’ρθουν να μας αγοράσουν κοψοχρονιά. Αν είναι έτσι, γιατί δεν έχουν έρθει μέχρι τώρα; Περιμένουν να πιάσουμε πάτο. Κι άλλο; Κι αν είναι αλήθεια ότι δεν έρχονται επειδή φοβούνται ότι θα χάσουν τα λεφτά τους; Γι’ αυτό σου λέω. Ενας Παπαδόπουλος μάς χρειάζεται!

Πού τέτοια τύχη! Ακόμα και οι στρατιωτικοί είναι διεφθαρμένοι. Τότε; Να επιστρέψουμε στη δραχμούλα και να μηδενίσουμε το κοντέρ. Τι μαλακίες είναι αυτές. Τα λες εσύ που έχεις φράγκα στην άκρη και με τη δραχμή θα μας αγοράσεις μπιρ παρά!

Παιδιά, βάλτε το μυαλό σας να δουλέψει. Ψηφίσαμε Γιωργάκη και βγάλαμε μνημόνιο.

Ψηφίσαμε Αντωνάκη και βγάλαμε μνημόνιο. Τώρα ψηφίσαμε σκληρή, ντούρα αντιμνημονιακή Αριστερά και πάλι βγήκε μνημόνιο. Πού το πας; Πού το πάω; Σκέψου το απλά. Ακόμα και η Ζωή να έρθει στην εξουσία πάλι με μνημόνιο θα πορεύεται η χώρα. Επομένως; Να φύγουμε από την Ευρωζώνη. Το λες εσύ που θα ψηφίσεις Νέα Δημοκρατία; Δηλαδή πού να πάω; Στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Δεν τρελάθηκα!