Σούργελα

Ποια λοιπόν η βαθύτερη αιτία αυτής της βαρεμάρας; Μα φυσικά η έλλειψη κουλτούρας διαλόγου. Και των πολιτικών και των πολιτικών και των δημοσιογράφων. Οταν ο άλλος μιλάει εσύ δεν ακούς παρά μόνο σκέφτεσαι επιχειρήματα να τον κατατροπώσεις!

Γιατί στήθηκε έτσι το σκηνικό; Επειδή έτσι ήθελαν τα κόμματα. Η τυπολατρεία κατέληξε των ίδιων αιχμαλωσία. Και γιατί οι δημοσιογράφοι δέχτηκαν να πάρουν μέρος σ αυτή την σουργελία! Τι έπρεπε να κάνουν; Εγώ στην θέση τους θα είχα πει, με ευγένεια, «ευχαριστώ αλλά δεν θα πάρω». Και ποιά η συνταγή μιας αληθινής τηλεμαχίας; Απλό. Μόνο δύο δημοσιογράφοι. Χωρίς συντονιστή. Και χωρίς «κύκλους» ερωτήσεων. Συζήτηση ανοικτή. Και το κυριότερο; Η διάρκεια κάθε ερώτησης να μην ξεπερνάει τα 15 δευτερόλεπτα!

Γιατί που ακούστηκε η ερώτηση του μισού λεπτού να είναι το ένα τρίτο της απάντησης του ενάμιση λεπτού; Και πόσο χρόνο χρειάζεται κάποιος για να ρωτήσει (φερ ειπείν) τον Τσίπρα «γιατί δεν αλλάξατε τον κώδικα της φορολογίας;» Πάμε τώρα στο δια ταύτα. Λοιπόν αν ήμουν ξένος απ αυτή την χώρα και αν τα κριτήριά μου ήταν εντελώς αντικειμενικά, θα έλεγα τα εξής. Ετσι όπως τους έβλεπα και τους άκουγα

Πλαδαρός, μονότονος, μονόχορδος και απολογητικός ο Τσίπρας. Ουδέν νεώτερο από το μέτωπο του ΣΥ.ΡΙΖ. Α. Κατώτερος των περιστάσεων

Καφενόβιος ο Βαγγέλης Μειμαράκης. Μοιάζει σαν ο ωραίος αδερφός του Φραγκίσκου Μανέλλη. Αδικεί τον εαυτό της η γαλάζια στρούγκα. Θα τον προτιμούσα ως δευτεροκλασάτο ηθοποιό του Μάρκου Σεφερλή!

Χαμένος στην μετάφραση ο Παναγιώτης Λαφαζάνης. Σε κάθε απάντηση αποστήθισε στίχους από το ίδιο «ποιήμα». Οι λομπίστες της δραχμής θα έτριβαν τα χέρια τους

Ανετος με τον φακό ο Σταύρος Θεοδωράκης. Ξεγλίστρησε ως αίλουρος από τα δύσκολα και κατάφερε να εμφανιστεί ως γνήσιος μεταρρυθμιστής

Συγκροτημένος και με καλά ελληνικά ο Δημήτρης Κουτσούμπας. Συγκροτημένος με τα ιδεολογικά «υλικά» του κόμματός του. Ομως στο βάθος η επωδός μία και μοναδική. Για όλα φταίει ο καπιταλισμός!

Φρέσκος, «σιδερωμένος» και άνετος ο Πάνος Καμμένος. Ομολογώ πως τον περίμενα χειρότερο. Εντελώς ακατάλληλη η Φώφη Γεννηματά. Αμήχανη, «άοσμη», ανασφαλής, ασήμαντη. Στα δύσκολα κόμπιαζε και στα «εύκολα» αποστήθιζε το «ποιήμα» που είχαν γράψει οι σύμβουλοί της

Για να το πω συγκριτικά. Αν ήμουν οπαδός της κεντροδεξιάς θα έφευγα από Νέα Δημοκρατία και θα ψήφιζα «Ποτάμι». Αφού ο Σταύρος ανώτερος από Βαγγέλα. Ανώτερος ως μεταρρυθμιστής του συστήματος

Αν ήμουν οπαδός της Λαικής Δεξιάς θα ψήφιζα Πάνο Καμμένο. Αν ήμουν κεντροαριστερός θα προτιμούσα Αλέξη Τσίπρα και με τα χίλια θα έφευγα από ΠΑΣΟΚ

Και αν ήμουν εναντίον Μνημονίου θα προτιμούσα τον αυθεντικό Κουτσούμπα παρά τον «χαμένο» Λαφαζάνη»

Και για ολοκληρώνω. Οσοι χλευάζουν τους πρωταγωνιστές του πέτσινου Debate πρέπει να αναρωτηθούν μπροστά στον καθρέφτη τους: Ρε συ μπας κι εγώ είμαι σαν κι αυτούς;

Θυμίζω την ρήση του Μανώλη Αναγνωστάκη «δεν έφταιγε ο ίδιος, τόσος ήτανε». Που πάει να πει, δεν φταίνε όλοι αυτοί αλλά κι εμείς. Τόσοι «μικροί» ήμαστε!